De internationale scheepvaart moet voor een sterk tekort aan arbeidskrachten vrezen. Een aanzienlijk deel van de bemanning van de wereldwijde vloot heeft door de impact van de coronacrisis op hun leven immers beslist de sector te verlaten en naar een andere baan op zoek te gaan. Dat heeft Ahmed Belal, voorzitter van de International Maritime Employers Council (Imec), gezegd.

Bovendien tonen volgens Bilal ook jongeren hierdoor minder interesse om een loopbaan in de maritieme sector te overwegen. Hij waarschuwt dat deze personeelsproblemen de sector in een zware crisis zouden kunnen storten.

Quarantaines

“De bemanning van de vloot is voor de scheepvaart van cruciaal belang, maar in vele landen blijft erkenning daarvoor duidelijk achterwege”, voeren analisten aan. “Sinds de uitbraak van de coronacrisis hebben de zeevarenden met heel wat problemen moeten afrekenen.”

Daarbij wordt onder meer gewezen op het feit dat veel bemanningsleden, vaak ver van huis, met reisbeperkingen en quarantaines geconfronteerd worden. Bovendien moesten ze vaak vaststellen dat ze aan het einde van de lopende contracten, geen mogelijkheid zagen om hun schepen te verlaten.

“Bij gezondheidsproblemen moest bovendien niet zelden worden ervaren dat medische zorg aan de wal werd geweigerd”, wordt er nog opgemerkt. “Dat alles heeft bovendien een zware impact gehad op de geestelijke gezondheid van de zeevarenden.”

Jongeren

Ahmed Belal waarschuwt dat de maritieme sector met een dreigende crisis rekening moet houden. “Zowel de huidige generatie zeevarenden als hun potentiële opvolgers dreigen de industrie immers de rug toe te keren”, merkt hij op.

“De ontberingen die de bemanning van de wereldwijde vloot tijdens de coronapandemie heeft geleden, zet hen aan om naar een alternatief op zoek te gaan. Velen beslissen dan ook om na hun laatste opdracht niet meer naar de zee terug te keren.”

“Bovendien moedigen ze ook hun kinderen niet langer aan om voor een carrière in de maritieme sector te kiezen. Hierdoor dreigt een groot tekort aan bemanningsleden te ontstaan en die crisis kan de industrie bijzonder hard raken.”

Belal maakt daarbij een vergelijking met de recessie van de jaren tachtig van de vorige eeuw, toen honderdduizenden zeevarenden hun baan op zee verlieten en nooit meer terugkeerden.

“Ik denk dat we in een vergelijkbare situatie zitten, waarbij vele zeevarenden beslissen om niet meer terug te komen”, meent hij. “Bovendien zal moeten worden vastgesteld dat heel wat gemotiveerde jongeren met een interesse in de maritieme sector, uiteindelijk zullen afhaken.”

“Hierdoor dreigt de sector een groot deel van de volgende generatie medewerkers te verliezen.”

(bzg)