Bart De Wever (N-VA) zet extra druk op Vlaams Belang en het cordon sanitaire, dat hij aanscherpt. Hij stelt zeer strikte voorwaarden over het personeelsbestand bij het Belang, wil die partij coalitie kunnen vormen met N-VA. En dus moet er bij het Belang gekuist: Dries Van Langenhove, en de meest radicale elementen van Vlaams Belang, met name in Antwerpen, moeten eruit. “Ik ga niet in zee met dat soort figuren, dat doe ik niet. Dan stop ik nog liever met politiek”, zo stelde hij dit weekend. De Wever verwijst expliciet naar gesprekken tussen hem en Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken, in de zomer van 2019. Toen zagen beiden elkaar voor de vorming van de Vlaamse regering, en zou de Belang-voorzitter zelf hebben aangegeven, met naam en toenaam, wie uit zijn partij moest. “Maar het wordt ondertussen precies alleen maar erger.” Bij Vlaams Belang gooit Van Grieken helemaal zoals verwacht de deur dicht: “Het is niet De Wever die bepaalt wie naar het Parlement gaat, maar de kiezer. Dit is kleuterniveau”. De boodschap van De Wever is minstens evenzeer voor intern gebruik: zo vermijdt hij straks een rondedans met Van Grieken, als er niets verandert.

In het nieuws: “Ik zie het op Europees niveau gebeuren. Die Georgia Meloni (Italiaanse premier, red.), die schuift echt op naar het centrum, die zoekt ook contact met ons nu”, zo zegt Bart De Wever.

De details: Van Grieken slaat terug: “Hij zet de deur op een kier, dat is een goede zaak, maar hij moet geen veto’s stellen, dat is niet zijn plek.”

• Kan het Vlaams Belang ooit een metamorfose maken, en uit haar politiek isolement raken? Die vraag wierp De Wever dit weekend op VTM Nieuws voor de voeten van Van Grieken. Want op de vraag, of hij bereid zou zijn om, als het Belang zou afscheid nemen van Dries Van Langenhove, dan toch in coalitie te gaan met het Belang, antwoordde De Wever: “Ik ben geneigd om daar ja op te antwoorden.”
• Maar vrees de Grieken, ook al brengen zij geschenken, want De Wever ontvouwde meteen een lijstje voorwaarden over het personeelsbeleid van Van Grieken, wil die echt coalities maken: “Als ze afscheid nemen van mensen die achter Poetin aanlopen, afscheid nemen van mensen die echt over de schreef gaan, antisemitische praat verkopen, racistische en seksistische praat verkopen, of mensen op hun seksuele identiteit aanvallen, zoals Dries Van Langenhove. Maar er zijn er zo nog een paar, zeker hier in Antwerpen. U moet maar eens een gemeenteraad komen volgen.”
• Daarbij wijst hij expliciet naar Van Grieken. “Als mensen binnen de redelijke krijtlijnen komen, moet je ze een kans geven. Meneer Van Grieken, die moet dat toch perfect kunnen? Die is zo sterk en zo populair. Dat die dan nog altijd geen afscheid kan nemen van mensen die hem continu in verlegenheid brengen?”
• Met die uitspraken legt De Wever de vinger op de wonde voor de Vlaams Belang-voorzitter. Die heeft al meermaals duidelijk aangegeven dat hij graag ooit zijn partij mee aan de macht ziet komen: niet toevallig koketteert hij met regeringsleiders zoals de Poolse premier en de Hongaarse premier, met wie hij al contacten had. En net zo goed kijkt hij op naar Marine Le Pen, die in Frankrijk de extreme kantjes van haar eigen vader er danig afvijlde, om toch op een dag maar president te kunnen worden. Dat iemand als Filip Dewinter ondertussen gretig wél contact houdt met vader Jean-Marie: het valt wel op.
• In 2014 erfde Van Grieken een partij in totale ondergang: het Vlaams Belang hield nog nauwelijks drie Kamerleden over. “De kindsoldaat” werd hij toen zelfs wat smalend genoemd: de oude generatie, met Gerolf Annemans en Filip Dewinter, stond helemaal aan de kant. Het traject dat hij ondertussen aflegde is indrukwekkend in de wederopbouw van zijn partij. Het leverde Van Grieken een ongeziene status op in eigen rangen.
• Maar dat overtuigt de N-VA-top nog meer dat het geen kwestie is van niet kunnen, maar niet willen, bij Van Grieken, om komaf te maken met een aantal zaken uit het verleden van het Belang, en uiteindelijk ook het Vlaams Blok.
• De Vlaams Belang-voorzitter sloeg ’s avonds op datzelfde VTM terug:
  • “Deze manier van eisen stellen is een kleuterniveau, dat ik van Conner Rousseau zou verwachten, maar niet van De Wever. De kijker thuis weet dat verkiezingen gaan over een ander beleid, niet wie De Wever leuk vindt of niet.”
  • “Hij weet dat hij niet goed scoort bij de N-VA-kiezers door te flirten met de socialisten. Met deze uitspraken zet hij de deur op een kier, en dat is een goede zaak, maar hij moet echt geen veto’s stellen, dat is niet zijn plek.

De essentie: Bij N-VA is na drieënhalf jaar het geduld op over het Vlaams Belang.

• Toen in 2019 Dries Van Langenhove op een lijst van het Belang belandde, als lijsttrekker in Vlaams Brabant, werd dat door Van Grieken afgedaan als een defensief manoeuvre: hij had niet veel keuze, want Van Langenhove dreigde op rechts met een scherper alternatief te komen dan het Belang. Bovendien kwam die als “onafhankelijke”, wat hij officieel tot vandaag is.
• Dat haalde Van Grieken ook aan ter verdediging gisteren: “Dries Van Langenhove is praktisch gezien geen lid van mijn partij”. Een wat vreemd schimmenspel, omdat Van Langenhove perfect functioneert binnen de Kamerfractie van het Belang, en daar ook zetelt, vooraan bij de voorzitter, en zo nauw betrokken is bij de Parlementaire werking van het Belang. Verwacht wordt dat hij in 2024 ook gewoon de lijst opnieuw trekt in Vlaams Barabant. Een heel andere situatie dan pakweg Jean-Marie Dedecker, die als Kamerlid ook verkozen raakte op een lijst van N-VA, maar zich verder in de Kamer wel los van de N-VA-fractie gedraagt, en ook zo zetelt.
• Nochtans is diezelfde Van Langenhove, tegen wie nog steeds een strafdossier loopt voor de rechtbank over z’n rol bij ‘Schild en Vrienden’ wel telkens de naam die terugkomt, wanneer het over het ‘aanvaardbaar’ maken van het Belang gaat.
• De Wever refereerde dit weekend bovendien naar de drie gesprekken die hij hield, in de zomer van 2019, toen hij informateur was om een Vlaamse regering te vormen. Het Vlaams Belang kwam daarbij in beeld, er werd zelfs over minderheidsconstructies naar Scandinavisch model nagedacht, ook al omdat bij cd&v uit West-Vlaanderen geluiden kamen dat men openstond voor dergelijke gedachtenoefeningen.
• Maar tijdens die gesprekken was Van Grieken, die telkens geflankeerd werd door Barbara Pas en Chris Janssens, ook erg affirmatief over de oefening die zijn partij te wachten stond. Hij zou op zijn beurt “een opkuis doen”, en liet zelfs de namen van de betrokkenen verstaan die eruit moesten, zo was achteraf de versie die gebrieft werd aan de N-VA-top.
• Ondertussen drieënhalf jaar later haalt De Wever dat moment aan, om te wijzen op het ‘huiswerk’, dat niet af is. Meer nog, Van Grieken heeft het nooit gemaakt, is het gevoel bij de N-VA-top. “Het lijkt precies alleen nog maar erger geworden te zijn”, zo gaf De Wever mee.

The European Picture: Het is nochtans wel de weg, die bijna elke extreemrechtse leider in Europa volgde, richting de macht.

• Recent raakten in Zweden de “Zweedse Democraten”, rechts populisten en ultra Zweedse nationalisten, mee in het nieuwe kabinet: zij geven gedoogsteun. Onder het leiderschap van Jimmie Akesson legden ze sinds 2005 een stevige weg af, waarbij ze het nazisme en fascisme heel expliciet afzwoeren.
• Van Grieken jubelde toen ze dit jaar mee het Zweeds regeerakkoord schreven, maar Europees zijn ze bijvoorbeeld wel lid van de fractie van de ‘Europese Conservatieven en Hervormers’, waar ook N-VA lid van is, naast onder meer de Poolse PiS-regeringspartij.
• Een soortgelijk verhaal voor de Italiaanse premier Georgia Meloni en haar ‘Fratelli d’Italia’, die ontstond als rechtse afscheuring van Silvio Berlusconi zijn beweging. Meloni was zeker in haar beginjaren bijzonder extreem en diepconservatief, haar partij was de historische opvolger van de post-fascistische Nationale Alliantie. Maar ook zij schoof ondertussen behoorlijk op, ook haar partij maakt deel uit van diezelfde Europese fractie als N-VA: niet toevallig is er dus die toenadering waarvan De Wever spreekt.
• Beide voorbeelden van dit jaar, passen in een langere traditie, waartoe ook de FPÖ in Oostenrijk, destijds onder Jörg Haider en de Lega van Matteo Salvini behoren. Via een aantal vervellingen, en aanpassingen van zowel de casting als de taal, raakten die in coalitieregeringen in hun landen.
• Van Grieken zit samen met Geert Wilders (die ook ooit deel uitmaakte van een coalitie, via gedoogsteun) en Marine Le Pen in het model van West-Europees cordon sanitaire: geen enkele andere partij wil coalities maken. In hun fractie in het Europees Parlement, de ‘Identiteit en Democratie’-groep zitten er naast onder meer de Lega, de FPÖ, ook het RN van Le Pen, en de PVV van Wilders. 

Wat ook telt: De Wever maakt het zichzelf een heel klein beetje makkelijker voor 2024.

• De boodschap komt niet toevallig. En ze is misschien wel vooral voor intern gebruik bedoeld, bij N-VA. Al langer is De Wever duidelijk aan het maken dat het letterlijk “zonder hem zal zijn”, als het met het Vlaams Belang moet. Die discussie leeft wel degelijk, binnen N-VA: een deel van zijn top én zijn basis blijft dat cordon in vraag stellen. Zeker omdat het alternatief bijzonder bleek oogt.
• Vrijdag deed Paul Magnette (PS) nog eens helemaal de deur dicht voor het confederalisme. Dat deed hij overigens bij diezelfde Ivan De Vadder, bij wie Magnette twee jaar geleden in De Afspraak op Vrijdag zijn plannen ontvouwde over een staat met drie (of vier) sterke regio’s: toen luidde hij een heel andere klok dus.
• “Voor ons heeft het confederalisme geen enkele zin, wij hoeven daar zelfs niet over te spreken. Gewoon niet, neen. Voor ons moet de sociale zekerheid en de solidariteit tussen alle Belgen versterkt worden”, zo kwam Magnette declareren. Een noodzakelijke positionering voor de PS richting verkiezingen van 2024: openlijke bondgenootschappen met de N-VA kan Magnette missen als kiespijn. Een openingsbod bovendien ook, naar De Wever, als hij straks in 2024 toch zou moeten gaan onderhandelen met de N-VA: geen vragende partij, demandeur de rien. Klassiek PS.
• De Wever gaf hem zondag antwoord: “Ik ben niet bereid om nog een prijs te betalen. In 2019 was dat wel nog zo. Voor de verkiezingen zei Magnette toen ook dat hij niet wilde praten, na de verkiezingen zat hij toch met mij aan tafel, hij dacht dat hij niet anders kon. En dan komt hij wel over de brug. Maar geld ernaast leggen gaat niet meer, het is op. De Vlaamse kiezer zal er het dictaat moeten naast leggen, want het status quo is het duurste wat er is.“
• Ook daar dus nu al bluf, om straks mogelijke onderhandelingen goed te kunnen beginnen. Maar het blijft tegelijk een bijzonder moeilijke opgave voor de N-VA, om federaal iets te kunnen gaan doen met de PS, en socialisten of wie dan ook wil aansluiten. Dat Groen dit weekend de deur openzette, officieel, om straks met N-VA toch maar in zee te kunnen gaan, ook in de stad Antwerpen, is op dat vlak veelbetekenend: niets is in 2024 onmogelijk. Zeker niet als de extreme partijen heel het centrum naar elkaar gaan duwen.
• De Wever wil tegelijk dan vermijden veel tijd te moeten verliezen aan het Belang, die ongetwijfeld dan gaan triomferen, op basis van de huidige peilingen. En de kreten van ‘samen een meerderheid’, die onder meer van Theo Francken kwamen in 2019, (maar waar toen ook Jan Jambon achter de schermen stevige voorstander was van gesprekken met Van Grieken en co) die wil de N-VA-baas absoluut niet nog eens moeten ondergaan. “Dan zullen ze een andere voorzitter moeten zoeken”, liet hij zich al meermaals ontvallen: door het dus nu al zo scherp en expliciet te maken, naar Van Grieken toe, geeft hij dus dat intern signaal. 

Het dossier dat we blijven volgen: Bij Bpost wil De Sutter opnieuw de corporate governance versterken. Maar de regering zet zich tegelijk schrap: “Dit is niet voorbij.”

• Bij de start van Vivaldi vertrouwde voorganger Philippe De Backer (Open Vld) nog toe aan Petra De Sutter (Groen) “dat Belgacom en Bpost relatief rustige dossiers zijn”. “Je gaat er niet veel werk mee hebben”. Dat blijkt twee jaar later toch niet het geval, zeker voor Bpost niet.
• Vicepremier en minister van Overheidsbedrijven De Sutter heeft ondertussen al Jean-Paul Van Avermaet moeten vervangen als CEO, en nu recent ook vrijdag Dirk Tirez als CEO zien vertrekken. Dat die laatste zonder gouden parachute opstapt, is wel deels het gevolg van De Sutter haar drang om bij de overheidsbedrijven meer corporate governance in te bouwen, ook in de contracten met de topmensen. En net daaraan ging Tirez dus z’n boekje te buiten, “Hij heeft niet aan persoonlijke verrijking gedaan, en misschien gedacht dat hij goed deed voor Bpost, maar het was wel normvervaging en tegen alle regels van het bedrijf”, zo klinkt het strenge oordeel vanuit de regering over de ex-CEO.
• De Sutter moet dus op zoek naar een nieuwe CEO. Tegelijk dringt ze erop aan om de interne controle bij Bpost toch meer aan te scherpen. Dat wil ze doen door de ‘Chief Compliance’ van het bedrijf voortaan in het directiecomité te laten zetelen. Promotie dus voor de interne waakhond, om die zo een sterkere rol te geven. Meer van vermoedelijk gaat de raad van bestuur, onder leiding van Audrey Hanard, daar wel mee akkoord gaan. 
• “Dat moet de mensen die interne controle uitvoeren toch meer kracht geven, met een stem in het directiecomité. Op die manier kunnen ze hun rol van waakhond ten volle spelen”, licht De Sutter toe.
• Over de uitspraken van Tirez, die naar eigen zeggen “weigerde het krantencontract te tekenen”, omwille van zijn integriteit, blijft de regering vraagtekens houden. Daar merkt men op dat het bewuste contract niet is getekend, omdat Bpost net meer geld vroeg, met name een indexering van de bedragen. “Daarom kwam er geen handtekening, is ons altijd gezegd.”
• Hoe dan ook maakt men zich op voor nog een mogelijke onprettige afwikkeling van het onderzoek, zowel door de BMA, de mededingingswaakhond, als het gerecht zelf. “Die eerste kunnen bij deals met spijtoptanten clement zijn, maar die tweede minder”, zo is te horen. “Dit is in elk geval nog niet voorbij.”
• En hoe dan ook is men zich ervan bewust bij Vivaldi dat de BMA aan het graven is naar de procedure van 2015. Als daaruit zou blijken dat de overheid benadeeld is, zullen ze hun rechten vrijwaren, en mee procederen tegen Bpost, hun eigen overheidsbedrijf.
• Bovendien wijst men erop dat ook Europa de zaak nauwgezet volgt, en dat men onvermijdelijk nog naar de rol van de uitgevers zal kijken in deze zaak. De Sutter zit daarbij naar eigen zeggen op de lijn van de oppositie, met Kamerlid Michael Freilich (N-VA) op de eerste rij: “We moeten de onderste steen in deze zaak naar boven zien komen”. Maar daarbij wil men eerst zien wat het onderzoeken van de BMA en het parket opleveren.
• Een bericht van ABM Financial News is alvast pessimistisch. Analisten van ING rekenden voor dat, als er veroordelingen komen van die BMA, die tot 443 miljoen euro kunnen oplopen, ofwel 10 procent van de jaaromzet in 2022. Maar dat scenario lijkt overdreven: vanuit Bpost zelf kwamen spijtoptanten biechten, dus is er mogelijk clementie. Het aandeel van Bpost dook maandag nog eens 12 procent lager, op de beurs van Brussel.

Opvallend: Waarom zijn ook twee ex-AMP-topmensen de laan uit gestuurd bij Bpost, op vrijdag?

• Vrijdag kwam er een eind aan de bestuursperiode van CEO Dirk Tirez bij het overheidsbedrijf Bpost: de CEO kon volgens de raad van bestuur en voorzitster Audrey Hanard niet verder. Daarover lichtte ze ook het kernkabinet in op vrijdag, waarna Tirez iets vroeger dan verwacht op vrijdagmiddag werd doorgestuurd.
• De manier waarop dat gebeurt, laat wel nog behoorlijk wat vragen: Tirez zelf verklaarde immers dat hij “altijd had geweigerd, zolang er onduidelijkheid was, om dat krantencontract te tekenen“. Daarover wilde Hanard niets kwijt, alleen dat zij en de raad van bestuur “onomstotelijk hadden vastgesteld dat het bedrijfsbeleid overtreden was”.
• Nu de mist wat is opgetrokken dit weekend, zijn ook de twee namen van de andere ontslagen medewerkers duidelijk: Vlaams Belang-kamerlid Nathalie Dewulf kwam zaterdag met die informatie naar buiten. Het gaat om Nicolas Meire, de directeur ‘National Operations’ en Tom Vermeirsch, de commercieel directeur bij AMP, sinds 2016 een dochterbedrijf van Bpost.
• En net die namen doen een belletje rinkelen. Want beiden waren voorheen actief bij dat bedrijf, en maakten nadien carrière in de rangen van Bpost. AMP was de grote concurrent van Bpost voor het verdelen van kranten en tijdschriften, maar werd opvallend genoeg in 2016 overgenomen door het Belgische postbedrijf, na een lange verlovingsperiode, die in oktober 2015 bekend raakte.
• AMP was de Belgische dochter van de Franse mediagroep Lagardère en was de grootste distributeur van kranten en tijdschriften voor de krantenwinkels, shoppingcentra, ziekenhuizen en supermarkten, met een marktaandeel van 90 procent. Het was de meest logische partij om mee te dingen naar de overheidsconcessie van toen nog meer dan 200 miljoen, om kranten en tijdschriften goedkoop te bussen, maar deed dat uiteindelijk niet. Zowel Meire als Vermeirsch groeiden door binnen Bpost, na de overname van AMP. Tot hun exit, vrijdag.

Van kwaad naar erger: Een uitslaande brand voor de PS, de corruptiezaak van Qatar in het Europees Parlement.

• Vrijdag werden op 16 plekken in België huiszoekingen gedaan, door het federaal parket. Daarbij gaat het om actieve corruptie van de ‘oude stempel’: zakken cash geld in ruil voor gunstige communicatie en positieve standpunten, meer dan vermoedelijk rond de Wereldbeker in Qatar.
• Daarbij is de Griekse vicevoorzitter van het Europees Parlement, de socialiste Eva Kaili, opgepakt en aangehouden: bij haar thuis zijn zakken geld gevonden, volgens het Franse persagentschap AFP. De partner van Kaili, een fractiemedewerker voor S&D, de socialisten en sociaal-democraten in Europa, is ook aangehouden. “Zij worden beschuldigd van lidmaatschap van een criminele organisatie, witwassen van geld en corruptie”, zo lichtte het parket toe.
• Tegelijk viel men ook binnen in de kantoren van een medewerker van PS-Europarlementslid Marie Arena, en van een voormalig medewerker van PS-Europarlementslid Marc Tarabella.
• Erger voor de PS is dat zaterdag ook de kantoren van Tarabella zelf doorzocht zijn bij een huiszoeking. De speurders, gespecialiseerd in corruptiedossiers, namen een computer en een telefoon in beslag. Tarabella is de vicevoorzitter van de Commissie “Betrekkingen met de Arabische wereld”.
• Tarabella werd zondagavond nog geconvoceerd door het ethisch comité van de PS. “Naar aanleiding van de berichten in de pers is beslist om zo snel mogelijk het Europees Parlementslid op te roepen.” Het is onduidelijk wat zijn toekomst binnen de PS nog is.
• Een bijzonder pijnlijke zaak dus voor de PS, die dreigt meegezogen te worden in een heel kwalijk verhaal. Dat is het hoe dan ook voor het Europees Parlement, dat vaak met het vingertje zwaait, over een pak internationale kwesties. Zo is de S&D-fractie een internationale trekker voor de problematiek rond de Oeigoeren in China. Maar als nu blijkt dat dit soort botte corruptie tot in hun eigen fractie is doorgedrongen, verliezen ze meteen stevig pluimen.

Nog altijd niet geregeld: Wie moet nu ontslag nemen in het Waals Parlement, naast Marcourt?

• Beschamend, opnieuw. Een heel weekend ging het gesteggel heen en weer, in de Franstalige politiek: wat gebeurt er nu met het Waals Parlement, zijn omstreden griffier Fréderic Janssens, en de voorzitter, Jean-Claude Marcourt (PS)? En, bij uitbreiding, nadat Paul Magnette (PS) daartoe vrijdag opriep, heel het bureau, het bestuursorgaan van dat Parlement?
• De PS bleef dit weekend druk zetten, Sophie Pécriaux (PS) nam zelf ontslag uit het bureau, en PS-minister Frédéric Daerden, van Luik, deed nog eens een oproep aan zijn gouwgenoot Marcourt. Maar die beweegt voorlopig niet, hij wil alleen weg als heel het bureau opstapt.
• Maar de andere meerderheidspartijen Ecolo en MR, die ook in het bureau zetelen, vinden niet dat hun mensen mee moeten opdraaien voor de wantoestanden die de Parlementsvoorzitter en griffier, Frédéric Janssens, op hun kerfstok hebben. Daarbij draait het om exuberante reisjes, maar ook spilzieke bouwprojecten. Onder meer de MR, met voorzitter Georges-Louis Bouchez (MR), wil vooral dat die Janssens onmiddellijk ontslagen wordt, net als Marcourt. Nu is Janssens gewoon geschorst, maar blijft hij doorbetaald.
• Vanmorgen gingen de schermutselingen tussen MR en PS nog feller: Paul Magnette haalde uit naar Georges-Louis Bouchez en omgekeerd. Want de MR kreeg het verwijt dat de griffier er “door hen gezet was”, hij heeft blijkbaar een blauwe kleur. Dat ontkende de MR dan weer, zei eisen dat Marcourt zijn verantwoordelijkheid neemt. Die laatste is onhoudbaar geworden, dat lijkt de PS alvast zelf ook te beseffen.

Dit blijft maar aanslepen: Rellen in Antwerpen en Brussel, na een zoveelste match van Marokko.

• “Traangas. Waterkanon. En gevechten. In mijn straat. Voor de deur. Derde keer op een rij. Wat zal ik blij zijn dat dit WK voorbij is. Wat een trieste trieste trieste bende.” Een opvallende tweet van VRT-anker Riadh Bahri, die in Molenbeek woont. Jammer voor hem, maar de Marokkaanse nationale ploeg speelt nog minstens twee keer: de halve finale, en dan ofwel de finale of de troostfinale.
• Ook voor de ordediensten in de grote steden, net als de middenstanders, én de openbare vervoersmaatschappijen, is het bepaald geen leuk nieuws: nog twee keer de adem inhouden, deze week. Want zowel in Antwerpen als Brussel liepen de ‘feestelijkheden’ zaterdagavond weer helemaal uit de hand: rellen, brandstichting, en vuurwerk en stenen naar de politie. Dat ondanks menselijke kettingen, net om confrontaties met de politie te vermijden. Daarvoor hadden ze ook publiek schouderklopjes gekregen van minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v).
• In Brussel werden 60 relschoppers opgepakt, volgens Het Nieuwsblad. Daarvan zijn de helft minderjarigen, wat meteen toch wel vragen oproept voor de aanpak van de ouders. Die pv’s zijn wel allemaal overgemaakt aan het jeugdparket. Van die 60 waren dat er de volle 59 administratief aangehouden, wat wil zeggen dat je enkele uren later terug op vrije voeten bent. De meerderjarigen daarvan riskeren een gasboete van 350 euro. Slechts één iemand werd gerechtelijk aangehouden, en riskeert dus een zwaardere straf.
• In Antwerpen ging het om 87 arrestaties, allemaal administratief, ook daar slechts één gerechtelijke aanhouding: een man blies een vuilbak op met vuurwerk. Aan het Kiel verloor een vrijwilliger die probeerde de boel te kalmeren ook drie vingers, toen vuurwerk dat hij had afgenomen in z’n hand ontplofte.
• De Antwerpse politie viseerde ook wagens die mee “vierden”, met onveilig rijgedrag: er werden zestig boetes geschreven, en twee wagens werden in beslag genomen tot na het WK. Eén daarvan was een auto met Nederlandse nummerplaat, met stickers van de Marokkaanse staatsveiligheid en een blauw zwaailicht. Nog twee keer ‘feest’ dus, straks.
• Opvallend, de analyse die Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) op VTM gaf over de rellen. Volgens hem is dit geen toeval, maar bevindingen van onder meer antropologen, die het fenomeen onderzochten: “Het gaat om intoxicatie van de Marokkaanse gemeenschap vanuit het criminele milieu. Vanuit het drugsmilieu. Die vinden de reputatieschade niet erg, integendeel, die willen dat. Die willen als verschoning voor hun eigen levenskeuze, om dan te kunnen schreeuwen ‘dat er racisme is’. De mensen uit de Marokkaanse gemeenschap die met mij contact opnemen hierover vinden dit afschuwelijk, weer wordt hun groep in een slecht daglicht gesteld.”

Ook genoteerd: Moet Vlaanderen haar eigen boontjes doppen, over werklozen, zo zegt Alexander De Croo (Open Vld).

• Een wel heel eerlijke Alexander De Croo (Open Vld), over het beperken van de werkloosheid in de tijd. Daarover maakte cd&v vorige week de bocht, en in De Zevende Dag reageerde De Croo: “Ik wil niets doorschuiven, maar gewoon de zaken zeggen zoals ze staan. Ik weet dat ik het niet kan realiseren federaal, maar in Vlaanderen kan men stappen zetten die daar heel nauw bij aansluiten”, zo kaatste hij de bal.
• “Daar steeds ballonnetjes over oplaten, dat helpt niemand vooruit. Maar in de Vlaamse regering is daar een meerderheid voor. Met het beleid van de VDAB is dat eigenlijk mogelijk om te doen. Ook in Brussel en Wallonië kan dat. Activeren is een beleid dat ze in handen hebben, het aantal werklozen die effectief geschorst zijn, in het eerste deel van het jaar, dat zijn slechts een paar mensen nu in Vlaanderen. (…) Als men dat wil, en cd&v is van mening veranderd? Let’s go, hé”, zo legde De Croo het dossier netjes terug bij de Vlaamse regering.

De vraag: Welke cijfers zijn nu juist?

• De uitspraken van De Croo leidde tot felle reacties bij Vlaamse Parlementsleden. Die schermden, vanuit de meerderheid, elk met hun eigen cijfers. Open Vld-Parlementslid Tom Ongena gaf daarover de versie van de premier: “In de eerste helft van dit jaar verloren twee (!) werkzoekenden hun uitkering wegens te weinig inspanningen. In totaal waren er 6.595 sancties. Op meer dan 183.000 werkzoekenden.” Een stevige sneer naar cd&v-minister van Werk Jo Brouns, die verantwoordelijk is voor de VDAB.
• Maar dat sprak Parlementslid Axel Ronse (N-VA) dan weer tegen: “Het ging om 794 mensen, die hun dop verloren, niet “een paar”.” Bij N-VA wees men erop dat de werkloosheid in de tijd beperken federale materie is: “De premier laat zich door Waalse socialisten gijlezen en weigert te doen wat Vlaanderen vraagt.”
• En ook cd&v reageerde, met Robrecht Bothuyne (cd&v): “Altijd bereid om De Croo zowel de bevoegdheidsverdeling als de realiteit van ons arbeidsmarktbeleid uit te leggen… In de eerste 6 maanden van 2022 gaf de VDAB trouwens al 11.813 sancties of verwittigingen aan werkzoekenden die er de kantjes van afliepen.