Het consortium Carbon Mapper wil een netwerk satellieten uitbouwen om op aarde de emissies van broeikasgassen op te volgen. Op die manier moet het mogelijk worden om de zware vervuilers met een grote zekerheid te kunnen identificeren. Gehoopt wordt over twee jaar al de eerste twee satellieten van de constellatie te kunnen lanceren. Een eerste uitbreiding zou twee jaar later volgen.

Carbon Mapper is een gezamenlijk initiatief van onder meer de Amerikaanse staat Californië, het Jet Propulsion Laboratory van het Amerikaanse ruimtevaartbureau Nasa en de organisatie Planet Labs.

Klimaatverandering

Bedoeling is dat de satellieten de bronnen van methaan, koolstofdioxide en meer dan twee dozijn andere producten die een bijdrage leveren aan de klimaatverandering, zouden kunnen opsporen. ‘Het initiatief moet de transparantie over de uitstoot van de producenten en verwerkers van fossiele brandstoffen versterken’, benadrukt Riley Duran, directeur van Carbon Mapper.

‘Men mag niet vergeten dat die sector verantwoordelijk is voor ongeveer één derde van de volumes methaan die door de menselijke activiteiten worden geproduceerd. Er moeten in de strijd tegen de klimaatverandering snel een aantal cruciale vorderingen worden gemaakt.’

‘Met het satellietennetwerk kunnen een aantal hiaten in het wereldwijde systeem voor de opvolging van de emissies methaan en koolstofdioxide worden opgevuld’, zegt Duran. ‘Het netwerk laat toe actuele, toegankelijke en bruikbare gegevens te leveren voor een besluitvorming die op wetenschap is gebaseerd.’

Hij wijst erop dat wetenschappers nog maar recent de grootste bronnen van methaan zijn beginnen te lokaliseren. 

Krachtig

Methaan is een broeikasgas dat gedurende de eerste twee decennia van zijn aanwezigheid in de atmosfeer ongeveer tachtig keer krachtiger is dan koolstofdioxide. Volgens het Environmental Defense Fund moet minstens een kwart van de opwarming van de aarde worden toegeschreven aan methaanemissies die door de mens zijn veroorzaakt. 

Hoewel waarnemingen van broeikasgassen vanuit de ruimte kunnen worden beïnvloed door bewolking, neerslag en een wisselende lichtintensiteit, biedt de technologie de mogelijk om geregistreerde lekken aan individuele vervuilers te koppelen.

Die mogelijkheid neemt toe naarmate er meer satellieten worden gelanceerd, waardoor immers een grotere precisie en een frequentere dekking kan worden geboden.

Het controlebedrijf GHG Sat, dat voor zijn observaties van eigen satellieten gebruik maakt en een beroep doet op data van het European Space Agency, gaf in februari al aan lekken te hebben kunnen toeschrijven aan minstens acht gaspijpleidingen en installaties die in Turkmenistan minstens 10.000 kilogram methaan per uur in de atmosfeer lieten ontsnappen.

‘Indien de gegevens van alle controle-initiatieven konden worden samengebracht en efficiënt beheerd, zou een uitstekend systeem kunnen worden uitgebouwd om de wereldwijde emissies nauwkeurig te kunnen bepalen’, meent Duren. ‘Dat kan voor het bedrijfsleven, het beleid en de maatschappij van groot belang zijn.’

(NS)