Het leek prima positief nieuws begin augustus: de Franse overheid besloot nog eens 80 miljoen euro extra op tafel te leggen om de nationale wijnindustrie te ondersteunen, die door de coronalockdowns én door de tariefoorlog met de VS – helaas werd de verlenging daarvan nog maar eens bevestigd – zware klappen incasseert.
Eerste Minister Jean Castex bevestigde dat er nu een totaal ondersteuningsplan van ruim 250 miljoen euro klaarligt, dat asap zou uitgekeerd worden, want veel wijnbedrijven hebben nu acuut last van een uitgedroogde cashflow.
Het zogeheten solidariteitsfonds – een door de staat gegarandeerde reeks leningen, uitstel van belastingen en financiële steun bij een gedeeltelijke activiteit – dikt met andere woorden de laatste weken voortdurend aan. Oorspronkelijk was er immers ‘slechts’ 140 miljoen euro opzij gezet, daarna werd dit opgetrokken tot 170 miljoen euro, en nu toppen we al tot 250 miljoen euro.
Maar nog is het grootste landbouwsyndicaat FNSEA (Fédération Nationale des Syndicats d’Exploitants Agricoles) niet tevreden, want zij blijft pleiten voor minstens 500 miljoen euro support.
Distillatiekost zuigt budget op
Zij zijn echter niet de enige die zich benadeeld voelen bij al deze steunmaatregelen. Nu blijkt dat vooral de noordelijk gelegen appellaties in Frankrijk zich ‘gepakt’ voelen door het huidige beleid.
‘We hebben het gevoel dat de goede leerlingen, die hun opbrengsten wél beheren op basis van hun verkopen, nu worden gestraft’
Maxime Toubart, voorzitter van het Syndicat Générale des Vignerons de la Champagne
Hun argumentatie: wij hebben ons de voorbije maanden wel netjes gehouden aan alle voorgestelde of opgelegde rendementsbeperkingen, opbrengsten die we systematisch hebben aangepast in functie van onze (krimpende) verkoop. Maar nu lijken we wel dubbel gestraft te worden en worden zij die er een loopje mee namen en rustig bleven verder produceren bevoordeeld.
‘We zijn boos na de aankondigingen door de premier’, dixit Maxime Toubart, voorzitter van het Syndicat Générale des Vignerons de la Champagne, in een recent interview. ‘De overheid biedt ons alleen een verlenging van de distillatie aan, wat het ondersteuningsbudget voor de wijnindustrie steeds meer onder druk zet.’
En hij vervolgt: ‘Je moet naar alle wijngebieden en vignobles luisteren. We hebben het gevoel dat de goede leerlingen, die hun opbrengsten wél beheren op basis van hun verkopen, nu worden gestraft.’
Deze ‘goede leerlingen’ kregen immers inderdaad alleen een verlaging van sociale lasten, maar andere hefbomen worden niet op hen toegepast. De belangenbehartigers van Champagne vergaderen deze dagen dus druk met hun homologen uit de Alsace en Bourgogne, die met dezelfde klacht worstelen.
Klinkt dat pleidooi bekend in uw oren? Wie een beetje de actualiteit volgt binnen de Europese Unie en de miljardenenveloppes om Covid-19 te counteren, ziet ook de enorme kloof tussen de ‘verspillers’ en ‘volgzamen’ groeien. En de onrust ter zake.
Lees ook:
