De Verenigde Naties willen 6 miljoen dollar betalen aan de taliban-regering in Afghanistan. Het grootste deel van dat geld moet gaan naar de bewaking van de VN-gebouwen in het land. Dat schrijft persagentschap Reuters. Hoe zeker is de VN dat een deel van dat bedrag niet naar duistere praktijken vloeit?
Het budget dat de VN vrijmaakt voor de bewaking van hun lokalen roept vragen op. De internationale gemeenschap heeft alle economische en diplomatische banden met Afghanistan losgesneden sinds de machtsovername door de taliban. Met het onderdrukkende regime van de taliban valt niet te onderhandelen, dat was het aanvankelijke uitgangspunt na de val van de vorige Afghaanse regering.
Geen controle over geldstromen
Dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Om de veiligheid van hun personeel dat in het land actief is te garanderen, wil de VN een bedrag van 6 miljoen dollar betalen aan het ministerie van Binnenlandse Zaken. Tegen Sirajuddin Haqqani, het hoofd van dat ministerie, lopen echter verschillende sancties van zowel de VN als de VS, daarbovenop wordt hij gezocht door de FBI wegens terrorisme. “De Verenigde Naties heeft als werkgever de plicht om, waar nodig, de gaststaten van middelen te voorzien als het VN-personeel er in onveilige omstandigheden werkt”, reageert VN-woordvoerder Farhan Haq aan Reuters.
Het budget dient als loon voor het bewakingspersoneel en om voor hen eten te voorzien tijdens de job. Sceptici vrezen echter dat het geld van de VN naar wanpraktijken zal vloeien. Er is namelijk geen enkele manier om te controleren waar het geld dat de VN aan de taliban betaalt naartoe stroomt. Daarnaast rijst de vraag of het budget niet ingaat tegen de sancties van de VN en de VS tegenover Haqqani.
Afghaans dilemma
Sinds de taliban de touwtjes terug in handen namen in Afghanistan, zitten verschillende grootmachten in dubio over hoe ze zich tot het nieuwe regime moeten verhouden. Onmiddellijk nadat Kaboel in handen van de taliban viel, bevroren alle internationale kredietverleners de geldstromen richting Afghanistan. Sindsdien zit het land in een diepe crisis.
Door de internationale geldkraan dicht te draaien, werd de levenslijn van de Afghaanse economie losgesneden. Overheidspersoneel kreeg maandenlang geen salaris meer, waardoor velen simpelweg niet meer op hun werk kwamen opdagen. Banken hadden niet voldoende bankbiljetten om de vraag naar cash geld bij te houden. Daarbovenop zorgde een mislukte oogst voor voedseltekorten.
Hierdoor ontstaat twijfel over de omvang van de internationale sancties. Momenteel zijn de grootste slachtoffers van die sancties onschuldige burgers. Maar elke vorm van financiële steun stoot op twijfels en scepticisme over de goodwill van de taliban-regering. Valt het wel te verantwoorden om een regime te steunen dat openlijk mensenrechten met de voeten treedt? Vloeit geld voor humanitaire hulp indirect naar de training van extremisten?
Ondanks die twijfels worden initiatieven opgericht om de lokale bevolking te ondersteunen en een verregaande humanitaire ramp te vermijden. Afghanistan vormt hierdoor een aartsmoeilijk dilemma voor de internationale gemeenschap.
(am)