De huurprijzen voor offshore boorplatformen voor de winning van olie en gas hebben de voorbije periode een sterke stijging gekend. De sector kan profiteren van een grotere vraag. Door de oorlog in Oekraïne en de economische heropleving na de uitbraak van de coronapandemie is de vraag naar offshore boorplatformen immers gevoelig gestegen.
Volgens analisten zouden de huurprijzen voor offshore boorplatforms volgend jaar mogelijk tot meer dan 400.000 dollar per dag kunnen oplopen. Dat zou nagenoeg een verdubbeling kunnen zijn tegenover de tarieven van vorig jaar.
Fusies
De ontginning van olie en gas kende sinds de helft van het voorbije decennium een duidelijke terugval. Dat heeft bij de eigenaars van boorplatformen geleid tot een golf van fusies en overnames. Daarbij werden ook een aantal oudere boorplatformen uit dienst genomen, ontmanteld en gesloopt.
Door de recente heropleving van de vraag moet met een mogelijke schaarste aan platformen rekening worden gehouden. Daardoor zijn de dagtarieven voor de boorplatformen sterk gestegen. De snelste stijging werd opgetekend voor platformen in de Golf van Mexico en voor de kusten van West-Afrika en Brazilië.
“De tarieven kennen, vooral in West-Afrika, een vrij snelle stijging”, zegt Cinnamon Edralin, analist bij Esgian, een Noorse verhuurder van boorplatforms. “Vorig jaar werd met een gemiddelde huurprijs van ongeveer 200.000 dollar per dag gerekend, maar dit jaar zijn die tarieven al tot ver boven de grens van 300.000 dollar gestegen. Stilaan komt een niveau van 400.000 dollar per dag in het vizier.”
Het conflict in Oekraïne heeft ertoe bijgedragen dat de vraag naar boorplatforms is gestegen. De Verenigde Staten, Europa en andere bondgenoten zijn immers op zoek naar alternatieven voor de leveringen van Russisch gas en petroleum.
Het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen, de belangrijkste producenten in de Noordzee, hadden in april veertig platformen operationeel. Dat betekende een stijging met drie entiteiten tegenover begin vorig jaar. Tegenover drie jaar geleden, voor de uitbraak van de coronacrisis is er echter nog altijd een achteruitgang. Toen werden immers 51 actieve platformen geteld.
Gouden Driehoek
“Geopolitieke spanningen hebben ertoe geleid dat energiezekerheid een publieke bekommernis is geworden”, merkt Christopher Mo Dege, analist bij Pareto Securities. “Ook politiek heeft de problematiek een grote prioriteit gekregen. Dit heeft tot een nieuwe bereidheid tot investeringen in offshore velden geleid.”
Vorig jaar kwam meer dan een kwart van de totale olieproductie in de wereld uit offshore velden. Al voor de crisis in Oekraïne had de productie van olie en gas moeite om gelijke tred te houden met de vraag naar brandstof, die zich sneller dan verwacht van de coronapandemie herstelde.
Seadrill, een Noors uitbater van boorplatforms, wees er daarbij op dat op bijna elke locatie een toename van de vraag kan worden opgemerkt. “Dat geldt vooral voor de Gouden Driehoek tussen de Golf van Mexico, West-Afrika en Brazilië”, luidt het. “In het Midden-Oosten is er een grotere vraag naar hefplatformen voor ondiepe wateren.”
Volgens de cijfers van Seadrill zijn er momenteel wereldwijd 193 drijvende platformen in diepe wateren actief. In maart vier jaar geleden was er nog sprake van 257 eenheden. Daarnaast zijn er momenteel ook nog 487 hefplatformen operationeel, tegen 532 units in maart vier jaar geleden. Sinds het midden van het voorbije decennium zijn er meer dan driehonderd offshore boorinstallaties gesloopt.
Christopher Mo Dege wijst er daarbij op dat de bedrijven door fusies en herstructureringen in een betere financiële conditie verkeren. “Hierdoor hebben ze ook bij onderhandelingen een sterkere positie”, merkt de analist op. “Er moet niet langer koortsachtig op contracten worden gejaagd om inkomsten te garanderen.”
(ns)
