Terwijl het westen van de Verenigde Staten in lichterlaaie staat, bestuurt een onverschillige Trump het land, aldus Robert Reich, gewezen minister van Arbeid onder Bill Clinton en nu professor aan de universiteit van Berkeley. ‘Trump is niet in staat zich om het algemeen belang te bekommeren.’
Buiten mijn raam was de lucht zondag geel. Zaterdag was het oranje. De luchtkwaliteitsindex klom naar meer dan 200. De Environmental Protection Agency definieert dit als een ‘health alert’ waarbij ‘iedereen ernstigere gezondheidseffecten kan ondervinden als ze 24 uur lang worden blootgesteld.’ Helaas bedroeg die index al enkele dagen meer dan 200.
Het westen van de Verenigde Staten staat in brand. Wilde branden in Californië, Oregon en Washington doen huizen in rook opgaan, doden tientallen mensen, maken vele anderen misselijk, zorgen voor de evacuatie van honderdduizenden mensen, verbranden hele steden tot de grond toe, vernietigen miljoenen hectaren en bedekken het westelijke deel van het land met dikke en gevaarlijke rook.
Toch heeft president Donald Trump bijna niets gezegd en gedaan. Een maand geleden wilde hij mensenlevens in Oregon en Californië beschermen tegen ‘oproerkraaiers en plunderaars’. Hij stuurde federale troepen de straten van Portland op en dreigde ze naar Oakland en Los Angeles te sturen.
Portland loopt het gevaar getroffen te worden door de branden en in Oakland en Los Angeles zijn gezondheidswaarschuwingen uitgevaardigd. Trump bezocht maandag Californië, maar hij heeft weinig gezegd.
Een reden daarvoor is: deze westelijke staten stemden tegen hem in 2016, en hij koestert nog steeds wrok. Hij verwerpte bijna het Californische verzoek om noodfinanciering.
‘Hij zei ons geen geld meer te geven aan mensen wiens huizen waren afgebrand omdat hij zo woedend was dat de mensen in de staat Californië hem niet steunden’, zei Miles Taylor, een voormalige hoge ambtenaar onder Donald Trump.
Een andere verklaring voor het stilzwijgen van Trump is dat de bosbranden te maken hebben met de door mensen veroorzaakte klimaatverandering, die Trump de afgelopen jaren op alle mogelijke manieren alleen maar verergerd heeft.
Extreme weerrampen doen zich in heel Amerika voor. Afgelopen woensdag heeft het National Oceanographic and Atmospheric Administration zijn laatste State of the Climate-rapport uitgebracht, waarin wordt vastgesteld dat de VS in augustus door vier miljard dollar aan calamiteiten zijn getroffen. Naast de bosbranden waren er twee enorme orkanen en een buitengewone storm in het Midden-Westen.
Het zijn ongemakkelijke feiten voor een president die een groot deel van zijn presidentschap heeft besteed aan het ontmantelen van elk belangrijk klimaat- en milieubeleid dat hij te te pakken kon krijgen. Sinds zijn beslissing om zich terug te trekken uit het klimaatakkoord van Parijs is Trump de meest anti-milieupresident in de geschiedenis van de Verenigde Staten.
Hij noemde de klimaatverandering een ‘hoax’. Hij beweerde, zonder bewijs, dat windmolens kanker veroorzaken. Hij heeft de grenswaarden van het Obama-tijdperk voor de opwarming van de aarde door elektriciteitscentrales en door auto’s en vrachtwagens verzwakt. Hij heeft de regels voor schone lucht, water en giftige chemicaliën teruggerold. Hij heeft meer openbare ruimtes opengesteld voor olie- en gasboringen.
Hij heeft zich in het bijzonder gericht op Californië, waarbij hij het gezag van de staat heeft herroepen om strengere normen voor de uitstoot van auto’s in te voeren dan die van de federale overheid.
Alles bij elkaar heeft de Trump-regering bijna 70 milieuregels en -verordeningen omgekeerd, herroepen of op een andere manier teruggerold. Meer dan 30 extra terugdraaiingen zijn nog steeds aan de gang.
Nu, zeven weken voor de verkiezingsdag, met een groot deel van het land ofwel in lichterlaaie, door een laag rook bedekt of lijdend aan andere gevolgen van de klimaatverandering, verdedigt Trump ongegeneerd zijn record en valt hij Joe Biden aan.
‘De kern van [Biden’s] economische agenda is een hard-linkse kruistocht tegen de Amerikaanse energiesector’, zei Trump in een toespraak vanuit de rozentuin van het Witte Huis vorige maand.
Niet helemaal. Hoewel Biden het aanpakken van de klimaatverandering tot een kernpunt van zijn campagne heeft gemaakt en voorstelt om 2 biljoen dollar in een groene jobs te investeren om vernieuwbare energie-infrastructuur te bouwen, zijn zijn ideeën niet radicaal te noemen. Het geld zou worden gebruikt voor het verbeteren van de energie-efficiëntie, het bouwen van 500.000 oplaadstations voor elektrische voertuigen en het verhogen van hernieuwbare energie uit wind-, zonne- en andere technologieën.
Biden wil tegen 2035 een einde maken aan het gebruik van fossiele brandstoffen om elektriciteit op te wekken en tegen 2050 geen broeikasgassen meer uitstoten. Zijn doelstellingen zijn wellicht te bescheiden. Als wat nu in het westen van het land gebeurt een indicatie is, zal 2050 te laat zijn.
Toch staan Amerikanen voor een duidelijke keuze. Over een paar weken, wanneer ze al dan niet beslissen of Trump nog eens vier jaar verdient, staat de klimaatverandering op de agenda.
Het zou geen moeilijke keuze moeten zijn. Net als het coronavirus, zijn de verschrikkelijke gevolgen van de klimaatverandering – gekoppeld aan Trumps kwaadwilligheid – het ondubbelzinnige bewijs dat hij niet in staat is zich om het algemeen belang te bekommeren.