Noord-Korea is een van de meest geheimzinnige landen ter wereld. Leider Kim Jong-un zet sinds 2012 het omstreden regime van zijn vader verder. Jarenlang daagde hij de westerse wereld uit via proeven met raketten en potentiële kernwapens. Donald Trump heeft als president van de Verenigde Staten Kim Jong-un al een paar keer ontmoet en ook met Zuid-Korea lijken de banden beter dan ooit te zijn, maar de spanning zal nooit helemaal verdwijnen. Hier zijn 11 zaken die u nog niets wist over Noord-Korea.
1. Naar schatting 200.000 Noord-Koreanen verblijven in strafkampen
Hoewel de overheid van Noord-Korea het bestaan ervan ontkent, zouden tot 200.000 van de circa 25 miljoen mensen in het land in strafkampen verblijven. Het bekendste is het concentratiekamp van Yodok, ook wel Kamp 15 genoemd. Het zou op zo’n 120 kilometer ten noordoosten van Pyongyang liggen, en onderverdeeld zijn in een gedeelte voor levenslang gedetineerden en een heropvoedingsgedeelte. In dat tweede stuk worden gevangenen heropgevoed tot burgers zoals de Noord-Koreaanse overheid ze graag ziet, zodat ze weer kunnen terugkeren in de samenleving van het land.
Ooggetuigen stellen dat de cipiers getraind zijn om de gevangenen te behandelen als minderwaardige mensen. Volgens Kang Chol-hwan, van 1977 tot 1987 gevangene in Yodok, stierf jaarlijks naar schatting vier procent van de gevangenen in het heropvoedingskamp. Vaak worden hele families in kampen opgesloten voor de daden van slechts één persoon. Seksuele relaties zijn strikt verboden voor de gevangenen, en zwangerschappen worden gedwongen afgebroken. Kang beschreef het kamp Yodok in het boek Les Aquariums de Pyongyang.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
2. Het bbp pro capita van Noord-Korea ligt 16 keer lager dan dat van Zuid-Korea
Het economisch beleid van het regime is sterk gecentraliseerd en door de overheid gestuurd. Het is gericht op zelfvoorziening en een minimum aan buitenlandse handel. Dit systeem is gebaseerd op de door Kim Il-sung ontwikkelde Juche-ideologie, die ervan uitgaat dat ieder land zichzelf kan en moet redden. Noord-Korea is evenwel de facto een kapitalistisch land, waar zwarte markten een zeer grote rol spelen. Daar is het mogelijk om eten, buitenlandse dvd’s en muziek, dvd-spelers en meer te kopen.
De overheid en de elite houden zich vooral bezig met internationale handel en het aantrekken van buitenlandse investeringen. Vooral de landbouw is in Noord-Korea een belangrijke economische activiteit. Het verschil met buurland Zuid-Korea is echter gigantisch. Zo lag het Noord-Koreaanse bbp pro capita vorig jaar 16 keer lager dan dat van Zuid-Korea.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
3. Twee op vijf Noord-Koreanen lijden aan hongersnood
Het is natuurlijk moeilijk om exacte cijfers op de hongersnood in Noord-Korea te plakken, maar volgens de Verenigde Naties zouden liefst 18 miljoen mensen nooit zeker van voedsel zijn. En meer dan 10 miljoen Noord-Koreanen, ofwel ruim 40% van de bevolking, zou echt ondervoed zijn.
Voedseltekorten zijn al decennialang een probleem in Noord-Korea. In 1990 stierf één bewoner op tien door de grote hongersnood. Overlevenden getuigden toen hoe ze hun kinderen niet alleen durfden te laten, omdat geruchten over kannibalisme de ronde deden. Het zou om de grootste door de mens aangerichte catastrofe sinds het einde van de Koude Oorlog gaan, groter dan de Rwandese genocide.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
4. Jongeren in Noord-Korea zijn gemiddeld bijna 8 centimeter kleiner dan hun leeftijdsgenoten in Zuid-Korea
Helaas heeft deze jarenlange hongersnood nog meer uiterlijke gevolgen voor de bevolking van Noord-Korea. Zo doet al lang het gerucht dat jonge volwassenen in Noord-Korea gemiddeld tot 8 centimeter kleiner zouden zijn dan jongeren in Zuid-Korea. Ook bij kinderen in de lagere school zou er al een verschil van gemiddeld 4 centimeter voor jongens en 3 centimeter voor meisjes bestaan.
Genetisch kan hier geen verklaring voor zijn, aangezien Koreanen historisch hetzelfde volk zijn, enkel door een kunstmatige grens gescheiden. Alleen zijn ze de voorbije decennia elk een totaal andere weg ingeslagen. Zo kent de bevolking van Zuid-Korea extreme welvaart en zijn jongeren daardoor mogelijk gegroeid. In Noord-Korea heeft de hongersnood de gezondheid van de bevolking dan weer zwaar aangetast, waardoor jongeren kleiner geworden zijn.
Sinds 1998 kunnen meer Noord-Koreanen wel op regelmatige basis eten, maar hun dieet is weinig voedzaam: weinig vlees, graan van slechte kwaliteit, nauwelijks fruit en sporadisch tekort aan voedsel in het algemeen. Een dikke Noord-Koreaan zal je, op uitzondering van hun leider Kim Jong-un, nooit tegenkomen. In het land zelf is er overigens ook een groot verschil tussen de bevolking van hoofdstad Pyongyang, het paradepaardje van het regime, en de mensen op het platteland, waar dubbel zoveel mensen ondervoed zijn.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
5. Het leger besliste daarom de minimumlengte voor soldaten met drie centimeter te verlagen
Als reactie op de gevolgen van de hongersnood besloot het leger van Noord-Korea in 2012 om de minimale lengte van soldaten van 145 centimeter naar 142 centimeter te verlagen. Bijna 6 miljoen Noord-Koreanen, een kwart van de bevolking, werken voor het leger. Daarmee heeft het land de grootste verhouding militairen/inwoners in de wereld. Op 16-jarige leeftijd moet iedereen het leger in. Ook vrouwen, maar zij zouden wel iets minder lang dan mannen moeten dienen.
Noord-Korea mag in lengte dan wel een klein leger hebben, het land heeft in omvang één van de grootste legers ter wereld. Naast miljoenen paramilitairen telt het Noord-Koreaanse leger naar schatting 1,2 miljoen soldaten. Enkel de legers van China, India en de Verenigde Staten zijn nog groter. Bij een militair conflict zou meer dan 20% van de bevolking meteen kunnen worden ingezet. Dat is vier keer meer dan in buurland Zuid-Korea.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
6. Het aantal ‘gewone’ Noord-Koreanen met een echte internetverbinding: 0
Internet is in Noord-Korea nog steeds een privilege voor enkele tientallen families en buitenlanders. Wie een rechtstreekse band met Kim Jong-un heeft, zou dus wel op het echte wereldwijde web kunnen surfen. Maar voor de gewone sterveling is dit onmogelijk. In 2000 heeft Noord-Korea een alternatief internet voor z’n bewoners ontwikkeld. Het Kwangmyong-netwerk is een gesloten intranet voor nationaal gebruik. Mensen kunnen het gratis raadplegen, maar het wordt dus volledig door de overheid gereguleerd.
Ook het gewone internet voor buitenlanders op hotel wordt vermoedelijk streng in de gaten gehouden en gecensureerd. Noord-Koreanen proberen wel eens Chinese telefoons over de grens te smokkelen, want daarmee hebben ze tot een stuk over die grens bereik. Er staan echt draconische straffen op het gebruik van deze telefoons, hoewel ze dus wel bereid zijn het risico te nemen. Noord-Korea zou ook een groot aantal hackers in dienst hebben om netwerken in andere landen aan te vallen.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
7. Toeristen mogen niet vrij rondlopen in Noord-Korea
Het ministerie van Buitenlandse Zaken raadt niet-essentiële reizen naar Noord-Korea anno 2019 nog steeds af, ook al zijn de spanningen sinds enkele ontmoetingen van het land met Zuid-Korea en de Verenigde Staten flink afgenomen. De situatie kan er echter snel omslaan, en bovendien is Noord-Korea voor toeristen nog steeds geen gastvrij land. Zo mag je er niet vrij rondlopen en kan je het land enkel onder begeleiding van een gids bezoeken. Bijgevolg komen er jaarlijks maar enkele duizenden toeristen naar Noord-Korea. Toch wil Noord-Korea zich op termijn openstellen voor massatoerisme.
Zo’n trip beperkt zich grotendeels tot de hoofdstad Pyongyang. Aangezien er in het verleden al toeristen zijn opgepakt, moet je tijdens zo’n bezoek respect tonen voor het regime. Het is verboden om negatieve opmerkingen over Kim Jong-un of zijn voorgangers te maken. Ook voor de gids kan zoiets slecht aflopen, want voor die het goed beseft, is hij één van die vele gevangenen in de Noord-Koreaanse concentratiekampen.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
8. Gevluchte Noord-Koreanen plegen drie keer meer zelfmoord dan Zuid-Koreanen
Als Noord-Koreanen erin slagen om uit het dictatoriale regime te ontsnappen en naar buurland Zuid-Korea te vluchten, dan hebben ze het vaak bijzonder moeilijk om aan hun nieuwe thuisland te wennen. Sinds de opsplitsing van beide landen zouden ongeveer 26.000 Noord-Koreanen de grens zijn overgestoken. Hoewel dat voor deze asielzoekers een verbetering zou moeten zijn, kunnen ze zich niet altijd aanpassen.
Zo is het lastig om werk te vinden, en hebben Noord-Koreaanse vluchtelingen vaak last van alcoholverslavingen en depressies. Vooral de kapitalistische maatschappij zou voor de inwijkelingen moeilijk te verwerken zijn. Eén op drie zou zich in Zuid-Korea ongelukkig voelen, en een deel zou zelfs naar Noord-Korea terugkeren.
Uit Zuid-Koreaanse cijfers blijkt dat ruim 15% zelfmoord pleegt. Daarmee ligt het zelfmoordcijfer bij Noord-Koreaanse vluchtelingen drie keer hoger dan bij de Zuid-Koreaanse bevolking. Zuid-Korea heeft zelf overigens één van de hoogste zelfmoordcijfers ter wereld.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
9. Noord-Korea is door het ontbreken van immigratie een van meest etnisch homogene landen ter wereld
Jaarlijks proberen zo’n duizend Noord-Koreanen naar Zuid-Korea te vluchten, maar in omgekeerde richting is het aantal migranten op een hand te tellen. Die vluchtelingen hoopten in het noorden hun bestaan als dagwerkers te verbeteren, maar kwamen in een ellendige situatie in Noord-Koreaanse detentiecentra terecht. Uit een rapport blijkt dat overlopers ontgoocheld zijn en zich verraden voelen door de communistische staat. Sinds de jaren 60 hebben ook enkele Amerikanen de overstap gezet met de bedoeling in Noord-Korea te blijven wonen.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
10. Noord-Korea leeft in het jaar 108, niet in 2019
In Noord-Korea wordt de kalender niet gebaseerd op de geboorte van Christus, maar wel op die van Kim Il-sung (foto boven), de oprichter van de Democratische Volksrepubliek Noord-Korea. Die werd geboren in 1912, waardoor 2011 dus officieel het jaar 100 was. En in 2019 begint daarom het jaar 108 voor de Noord-Koreanen. De kalender is genoemd naar de ideologie van zijn regime, Juche. Er bestaat overigens geen ‘voor Juche’ in kalenderjaren. Alles voor 1912 wordt gewoon met onze eigen jaartelling uitgedrukt.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
11. Aan de grens met Zuid-Korea staat een valse stad
De grens tussen Noord-Korea en Zuid-Korea bestaat uit een bufferzone die ongeveer vier kilometer breed is. Aan beide kanten zijn de legers sterk aanwezig. In die zone heeft Noord-Korea langs zijn kant echter een stad gebouwd: Kijong-dong. Officieel zouden daar zo’n 200 families in luxe leven, terwijl ze aan landbouw doen. Voor Noord-Korea was dit een manier om duidelijk te maken dat het economisch erg goed gaat met het land. Net zoals beide landen jarenlang de gewoonte hadden om via luidsprekers propaganda over de grens te sturen.
Ook Kijong-dong zou niet meer zijn dan dat: een stad die leeg staat en enkel als propaganda dient. Van ver lijkt er weinig aan de hand, maar wie beter kijkt, zal zien dat er geen ramen in de gebouwen staan. Verlichting gebeurt automatisch met een timer – een luxe die Noord-Koreanen op het platteland niet hebben. En de enige mensen die er rondlopen, zijn arbeiders die voor het onderhoud verantwoordelijk zijn.
