De nationaal-populistische Franse presidentskandidate Marine Le Pen (Rassemblement National) schrijft in een vrije tribune voor de krant l’Opinion dat Frankrijk Duitsland moet laten vallen als voornaamste politieke partner. President Emmanuel Macron zou zich teveel op Duitsland gericht hebben tijdens zijn regeertermijn en al te vaak van een kale reis zijn thuisgekomen na onderhandelingen.
“Het is op andere horizonten dat Frankrijk zich vanaf 2022 zal moeten richten: naar het Verenigd Koninkrijk, waarmee het een vergelijkbare diplomatieke en nucleaire status deelt; naar de Verenigde Staten om opnieuw te onderhandelen over een bondgenootschapsverdrag (…) gericht op de uitdagingen van (…) de ruimte; naar zijn bondgenoten, (…) om gemeenschappelijke idealen en de strijd tegen het islamitisch terrorisme te ondersteunen,” meent Le Pen. Hoe staaft ze deze bevinding?
Illusies. Volgens Le Pen koesterde Macron drie illusies bij de Frans-Duitse relatie.
- “De eerste illusie was te geloven dat Duitsland zich kon losmaken van de Verenigde Staten ten gunste van een Europees leger. Waarom wilde de heer Macron het land op een pad zetten waar het Frankrijk nooit zou kunnen volgen?”
- Berlijn denkt “alleen maar (…) aan de Amerikaanse alliantie door Amerikaanse aankopen (te doen, red.), waarvan het maritieme patrouillevliegtuig het meest recente voorbeeld is.”
- De tweede illusie? Geloven dat Berlijn en Parijs hetzelfde wensen op het gebied van “middelen” (technologieën, militaire aankopen) en doelstellingen.
- Een voorbeeld: “In de ruimtevaartsector heeft Berlijn het akkoord van Schwerin van 2002, een akkoord over het evenwichtig delen van Franse optische beelden en Duitse radarbeelden, (de facto) verscheurd door de lancering van eigen observatiesatellieten – in concurrentie met de Franse constellatie.”
- Dus: “Berlijn trekt de consequenties en speelt zijn rol op brutale wijze, hetzij door chantage (van zijn Parlement, zijn vakbonden…), hetzij door zich terug te trekken (…) zonder enige consideratie voor Parijs.”
- Een voorbeeld: “In de ruimtevaartsector heeft Berlijn het akkoord van Schwerin van 2002, een akkoord over het evenwichtig delen van Franse optische beelden en Duitse radarbeelden, (de facto) verscheurd door de lancering van eigen observatiesatellieten – in concurrentie met de Franse constellatie.”
- De derde illusie is “te hopen dat Duitsland kan veranderen. Dit is een zeer Franse illusie die de geschiedenis altijd hard heeft afgestraft.”
- Want: “zelfs generaal de Gaulle, die Duitsland in januari 1963 een kans had willen geven, moest op 15 juni daaropvolgend ontgoocheld zijn toen de Bundestag, onder druk van de Verenigde Staten, van het verdrag afweek door het niet als een onafhankelijk Frans-Duits bondgenootschap te zien maar in de baan van Washington plaatste (…).”
Diplomatiek en identitair een miscast
Op diplomatiek niveau “biedt het bondgenootschap met Duitsland geen enkel belang, aangezien het met Frankrijk, in tegenstelling tot het Verenigd Koninkrijk, geen van de hefbomen van een grote wereldmacht deelt, afgezien van de economische macht (die niet alles kan doen): geen permanente zetel in de Veiligheidsraad, geen ultramarine gebied, geen kernwapen, geen militair instrument.”
Ook de identiteit van de oosterburen van Frankrijk zou een belemmering voor samenwerking zijn; zowel op politiek, militair als industrieel niveau:
- “Politiek gezien (…): Berlijn blijft fundamenteel anti-nucleair (behalve voor zijn elites, indien de nucleaire missie onder voogdij van de VS staat), neutraal (paradoxaal genoeg aanvaardt het de voogdij van de NAVO) en pacifistisch (voor de missies van zijn leger en wapenexport).”
- “Op militair vlak heeft het door zijn Atlanticistische doctrine verouderde strategische concepten omarmd: gericht op het Oosten (…), beperkt in capaciteiten.” En dat terwijl “het Franse legermodel, dat meer strijdvaardig, reactief en vindingrijk is, gebaseerd is op autonomie en dus op de veelzijdigheid van de middelen.”
- Op industrieel niveau zou Duitsland “minder militaire capaciteiten hebben” en “meer technologische vooruitgang koesteren”, terwijl “Frankrijk zich in de tegenovergestelde positie bevindt.”
Altijd dezelfde strategie
“De heer Macron heeft dus dezelfde weg gevolgd en dezelfde resultaten geoogst,” voert Le Pen aan.
Ook: “Als de Duitse doctrine evolueert in de richting van een grotere internationale rol, dan is dat omwille van een duidelijk federalistisch beginsel: aan alles deelnemen en nergens van worden uitgesloten. In de NAVO, in de Europese Unie, in bepaalde conflicten, in drones, in de ruimte, in de gevechtsluchtvaart (…) voert Berlijn dezelfde strategie uit: eerst deelnemen, dan zich opdringen, dan leiden.”
De les die moet worden geleerd van “deze grote Macroniaanse illusie” ligt volgens Le Pen de hand: “Berlijn is niet de juiste partner voor Parijs op het gebied van soevereiniteit.”
Concluderend: “Wat is de diplomatieke en militaire toegevoegde waarde van deze alliantie voor Frankrijk? Niets dan ontgoocheling en verraad. Frankrijk zal zich dus vanaf 2022 op andere horizonten moeten richten.”
Lees ook:
