Iedereen houdt van aantrekkelijke mensen. Dat is de reden waarom je in reclames enkel mooie mensen ziet en waarom aantrekkelijke mensen 10 tot 15 procent meer verdienen dan iemand met een gemiddeld voorkomen. Aantrekkelijke mensen hebben volgens Alex Mayassi van Priceonomics zelfs zo veel voordelen dat hij zich afvraagt waarom er in de V.S. geen wetten bestaan tegen schoonheidsdiscriminatie.
Schoonheid is subjectief, maar toch bestaat een wetenschap van de schoonheid. Zo wordt overal ter wereld symmetrie en balans aantrekkelijk gevonden, onafhankelijk van de cultuur of generatie. Er is ook wetenschappelijk bewijs dat we (bewust of onbewust) positieve eigenschappen waaronder talent, vriendelijkheid, eerlijkheid en intelligentie associëren met mooie mensen.
Aantrekkelijkheid kan dan ook een zeer grote rol spelen in het sollicitatieproces, vooral wanneer mooie mensen worden gerekruteerd om met klanten, zakenpartners of toeschouwers om te gaan. Volgens Robert Cialdini in ‘Influence’ is dat enerzijds omdat we producten met hun verkopers associëren en anderzijds omdat we graag akkoord gaan met mensen die we leuk vinden.
Discriminatie op basis van uiterlijk is in de VS niet eens illegaal. Het kledingbedrijf Abercrombie & Fitch streeft zelfs een expliciete wervingsstrategie na waarbij enkel de mooiste mensen worden aangenomen. In 2004 betaalde het bedrijf 50 miljoen dollar uit na een gerechtelijk vonnis tegen deze ‘Look Policy’. Maar de klacht ging over racisme en niet over discriminatie op basis van looks. De zaak A&F illustreert de situatie perfect: puur op aantrekkelijkheid mag je discrimineren, maar niet op leeftijd, ras, geslacht, religie, huidskleur, etniciteit of een handicap – al laat de definitie van ‘handicap’ veel ruimte over voor interpretatie.
Wanneer het onduidelijk is of een bedrijf discrimineert, moet het bewijzen dat het wervingsbeleid in lijn ligt met de ‘essentie’ van het zakenmodel. Zo kan de eigenaar van een stripclub aanvoeren dat enkel aantrekkelijke vrouwen in zijn etablissement kunnen werken, maar een luchtvaartmaatschappij niet. Sommigen willen echter een algemene wet tegen discriminatie op uiterlijk, maar volgens Harvardeconoom Robert Barro is de fysieke aantrekkingskracht van een werknemer een even legitieme kwalificatie als zijn intelligentie, ervaring of persoonlijkheid.
Intelligentie is even ongelijk verdeeld als aantrekkelijkheid, argumenteert Barro, en daarom even legitiem als wervingscriterium. Volgens hem is het dan ook aan de markt en niet aan de overheid om uit te maken wanneer schoonheid een aanvaardbaar criterium is en wanneer niet.
Hoe dan ook, je aantrekkingskracht heeft een enorme impact op je leven. Aantrekkelijke mensen zijn populairder, verdienen meer, worden vaker vrijgesproken en nog veel meer. Al deze voordelen zijn het gevolg van onze onbewuste associaties, maar soms ook van bewuste strategieën zoals die van A&F. Economen als Barro beweren dat daar niets mis mee is, maar helemaal eerlijk is het volgens Mayyasi niet.
(jvdh)
