Chinese banken houden crisisberaad uit vrees voor Amerikaanse sancties: “Wederzijdse gegarandeerde vernietiging”

Peking maakt zich zorgen dat Amerikaanse sancties voor Moskou ooit voor China kunnen gelden.

Chinese regelgevers hielden eind april een spoedvergadering met alle lokale en internationale banken in het land. Op de agenda: de beschikbare mogelijkheden om buitenlandse activa te beschermen in het geval dat de VS besluiten China sancties op te leggen. Insiders zeiden tegen The Financial Times dat er in China wordt gevreesd dat het Westen ooit financiële sancties zal uitvaardigen tegen China zoals het dat deed voor Rusland na de invasie van Oekraïne.

Bij het crisisberaad, dat plaatsvond op 22 april, waren hoge functionarissen van de Chinese centrale bank betrokken, alsook de minister van Financiën en vertegenwoordigers van grotere particuliere banken, zoals HSBC, weet The Financial Times. Volgens het ministerie van Financiën zouden echter alle grote buitenlandse en binnenlandse banken betrokken zijn bij dergelijke meeting.

De meeting ging van start met opmerkingen van Chinese functionarissen dat Peking zich zorgen maakt over de mogelijkheid van de VS en zijn bondgenoten om de buitenlandse activa van de Russische centrale bank zomaar plat te leggen

De Chinese autoriteiten onderzoeken nu of het ook mogelijk is om de buitenlandse activa van China te bevriezen in het geval dat het Aziatische land betrokken geraakt bij een oorlog of een ander groot geopolitiek conflict. Peking blijft de oorlog van Vladimir Poetin voorlopig steunen, maar Chinese banken en bedrijven zorgen er koortsachtig voor dat hun zaken met Rusland geen Amerikaanse sancties afroepen, weet de zakenkrant.

“Ontkoppeling Chinese en westerse economie veel ernstiger dan die met Rusland”

Een mogelijk scenario waarin het Westen China sancties zou kunnen opleggen, is een invasie van de democratische eilandnatie Taiwan. De overheid in Peking blijft volhouden dat de autoriteiten van Taipei hun onafhankelijkheid moeten opgeven om het “Een-Chinabeleid” van de Communistische Partij waar te maken. Taiwan, officieel nog steeds de Republiek China, timmert echter ongestoord verder aan zijn autonomie en nationale identiteit en zoekt de afgelopen jaren steeds openlijker de steun van westerse schaduwbondgenoten.

Een Chinese invasie van Taiwan lijkt voorlopig nog onwaarschijnlijk vanwege allerlei pragmatische redenen, denken verschillende experten. Een zwaar verdedigd eiland is bijvoorbeeld moeilijker om binnen te vallen dan een buurland waaraan je grenst via landsgrenzen. 

“Als China Taiwan aanvalt, zal de ontkoppeling van de Chinese en de westerse economie veel ernstiger zijn dan die met Rusland, omdat de economische voetafdruk van China elk deel van de wereld bereikt”, zou er op de bankentop gezegd zijn. Die vrees van de Chinese overheid zou gegrond zijn, meent Orient Capital Research-topman Andrew Collier, “omdat het weinig alternatieven heeft en de gevolgen (van Amerikaanse financiële sancties, red.) rampzalig zullen zijn”, liet hij optekenen door The Financial Times.

“Net zoals wederzijdse gegarandeerde vernietiging in een nucleaire oorlog”

De voorgestelde maatregelen om de schade van westerse sancties te beperken, waren soms erg vergaand. Enkele van de bankiers stelden bijvoorbeeld voor dat de Chinese centrale bank exporteurs in het land zou verplichten om deviezeninkomsten in te wisselen voor renminbi om de eigen dollarreserves te vergroten. Momenteel mogen exporteurs een deel van hun deviezen bijhouden voor toekomstig gebruik.

Een ambtenaar zou Chinese bankiers ook gevraagd hebben om meer te beleggen in door de Japanse yen of euro ondersteunde activa. Dit zou volgens de bankiers niet praktisch zijn. 

Er was op het crisisberaad echter ook twijfel dat de VS ooit in staat zou zijn om zijn economische banden met China volledig door te knippen, aangezien het Aziatische land de tweede grootste economie van de wereld is en een enorme hoeveelheid Amerikaanse activa bezit. “Het is moeilijk voor de VS om gigantische sancties op te leggen aan China. Dat is net zoals een wederzijdse gegarandeerde vernietiging in een nucleaire oorlog”, besluit Collier.

(am)

Meer