In Australië ligt de mediaan voor de aankoop van een woning inmiddels op een bedrag van 1,1 miljoen Australische dollar (760.000 euro). Die kostprijs is de voorbije twintig jaar bijna verdrievoudigd. Dit betekent echter dat steeds meer Australiërs zich niet langer in staat zien om ooit een eigen woning te kopen. Tijdens dezelfde periode is het gemiddelde salaris immers met slechts 82 procent gestegen.
Sommige verwachten dat de vastgoedsector bij de nationale verkiezingen die binnenkort in Australië worden gehouden, een belangrijk gespreksonderwerp zal worden. De meeste waarnemers zien echter weinig veranderingen.
Psychologische drempel
“Wereldwijd moet alleen in Hongkong een zwaardere budgettaire inspanning worden gedaan om een huis te kunnen kopen dan in Sydney”, geeft de Demographia International Housing Affordability Survey aan. “Daarbij moet men er nog rekening mee houden dat Sydney niet eens de snelst groeiende vastgoedmarkt van Australië is.”
In januari bereikte de mediaan van de Australische vastgoedmarkt de psychologische drempel van 1 miljoen Australische dollar. “Het staat dan ook nagenoeg vast dat de betaalbaarheid van de woningen op de agenda van de verkiezingen zal staan”, merkt Nicola Powell, econoom bij het vastgoedplatform Domain Group, op.
Experts wijzen erop dat het betaalbaarheidsprobleem op de Australische vastgoedmarkt aan een complexe combinatie van factoren moet worden toegeschreven. Daarbij wordt gewag gemaakt van extreem lage rentetarieven en een gemakkelijke kredietverlening door de financiële deregulering.
Maar daarnaast is er ook de mismatch tussen het woningaanbod en de snelle populatietoename, waardoor de Australische bevolking de voorbije twee decennia met een derde is gestegen. Tevens wordt gewezen op het overheidsbeleid, waardoor oudere Australiërs worden gestimuleerd hun vermogen in vastgoed te parkeren.
“Dit beleid heeft niet alleen jongere gezinnen uit de woningmarkt geduwd door de huizenprijzen op te drijven, maar de fiscale voordelen die door de overheid worden aangeboden, gaan eveneens in grote mate naar de groep van de veertigplussers”, stipt de econoom Matt Grudnoff aan.
Electoraal perspectief
Toch blijken noch de centrumrechtse coalitie, noch de linkse oppositie de ambitie te hebben het systeem te veranderen. “Er zijn misschien een half miljoen jonge Australiërs die proberen vastgoed te verwerven, maar tegelijkertijd zijn er enkele miljoenen eigenaars die van de huidige voordelen genieten”, voert Martin North, consulent bij Digital Finance Analytics aan.
“Vanuit electoraal perspectief zullen de politici zich altijd op de investeerders in vastgoed concentreren. Er zal wel enig rumoer worden gemaakt over de betaalbaarheid van de Australische woningen, maar uiteindelijk zal er weinig veranderen.”
De Australische premier Scott Morrison merkte recent nog op dat het in Australië steeds moeilijk is geweest om een eerste woning te komen. Dat heeft hij naar eigen zeggen ook zelf meegemaakt. Dat weerspiegelt volgens critici het gebrek aan visie bij de huidige politieke leiders.
“In het verleden had Australië visionaire leiders die steden in het midden van de wildernis bouwden”, merkt Daniel Lewkovitz, lijstaanvoerder van de Liberal Democrats, een kleinere oppositiepartij, op. “De huidige generatie politici kijkt echter uitsluitend tot de volgende verkiezingen.”
Lewkovitz werpt op dat Australië inspiratie zou moeten halen uit landen zoals Israël, dat de stad Be’er Sheva heeft gebouwd in het midden van de Negev-woestijn.
