Een recordaantal Duitsers leeft in armoede. Dat staat in een rapport van een koepelorganisatie voor Duitse liefdadigheidsinstellingen. Vooral alleenstaande ouders en werklozen worden zwaar getroffen. Meer dan 12,5 miljoen Duitsers hebben nu een inkomen dat onder de Europese armoedegrens ligt.

Het rapport van de organisatie Paritätische Gesamtverband wijst erop dat het sociale vangnet in Duitsland onvoldoende werkt. Meer dan 40 procent van de alleenstaande ouders en 60 procent van de werklozen leeft volgens de organisatie in armoede. Ook bij de gepensioneerden groeit de armoede snel en inmiddels kan 15 procent van deze groep als arm beschouwd worden. 

De armoedegrens ligt volgens de definitie van de Europese Unie op 60 procent van het nationale mediaan-inkomen. In Duitsland moeten daardoor alleenstaanden met een inkomen van minder dan 892 euro per maand als arm geklasseerd worden. Voor een koppel met twee kinderen ligt de armoedegrens op 1.872 euro per maand. Bijna 16 procent van alle Duitsers heeft een inkomen dat onder deze grenzen ligt. 

Werkende armen

“Niet alleen de gebrekkige uitkeringen voor werkloosheid en bijstand – in Duitsland bekend als Hartz IV – drijven de armoedecijfers de hoogte in,” vertelt Christian Woltering, één van de auteurs van het rapport, tegenover de nieuwssite The Local.

“We hebben nu ook een economische sector met erg lage lonen die een klasse van werkende armen voortbrengt. Vele Duitsers hebben weliswaar een baan, maar hebben het moeilijk om met hun salaris rond te komen.”

Het rapport wijst er ook op dat er een groeiende inkomensongelijkheid is tussen de verschillende Duitse deelstaten. In Berlijn of Bremen bijvoorbeeld is het aantal armen veel hoger dan in deelstaten zoals Beieren of Baden-Württemberg.

Duitsland heeft begin dit jaar dan wel voor het eerst in zijn geschiedenis een wettelijk minimumloon ingevoerd, maar toch is Woltering niet optimistisch over de evolutie van de armoede.

“Ik zie weinig tekenen dat de groeiende armoede echt wordt aangepakt,” verklaarde hij. “Veel mensen die het minimumloon verdienen, hebben tijdelijke contracten of werken deeltijds. Velen kunnen van hun salaris onmogelijk hun familie onderhouden. Ik verwacht dan ook dat deze groeiende armoedetrend aanhoudt.”