We praten vaak over een filmende wijn. Qua beeldspraak kan dat wel tellen… maar wat met wijn in films? Voor wie houdt van wijn is niets zo prachtig als glooiende wijnvelden vol ranken die in bloei staan. Langs deze velden rijden tijdens het befaamde gouden uurtje, wanneer de lichtinval zachte tinten prijsgeeft, kan tellen als een absoluut summum van geluk.
Wellicht is de meest gekende film voor wijnliefhebbers het Oscar-winnende ‘Sideways’ (2004). Twee Amerikaanse vrienden trekken door de Californische wijnvelden op roadtrip. Allebei kampen ze met een midlifecrisis, de ene omdat zijn huwelijk lijkt te stranden, de andere omdat er een huwelijk zit aan te komen maar hij nog niet zeker is van dat ultieme verbond. Hij valt namelijk nog graag in de smaak bij het vrouwelijk schoon. Het concept is zo simpel als de zee diep is, een rondreis langs wijngaarden en samen wijn proeven om te weten waar het leven hen uiteindelijk zal brengen. Het kan inspireren om zelf een trip te ondernemen.
Door de film nam het wijntoerisme in Californië enorm toe. De meest gekende quote uit de film gaat zo: “I’m not drinking merlot.” Pinot noir daarentegen kreeg een enorme boost qua aandacht en werd plots erg populair in de regio. Er was zelfs sprak van het ‘Sideways-effect’. De productie van pinot noir ging door het dak met een exponentiële groei van 170 procent sedert het uitbrengen van deze film. Eén van de hoofdpersonages was dan ook heel erg te spreken over de elegante rode wijn, die subtiel binnenkomt en ook nog eens een aantrekkelijke lichtrode kleur heeft. De interesse van menig wijndrinker was gewekt. Merlot verging het minder goed, de verkoop slabakte. Geheel terecht was dat niet, je kan verdomd goeie merlot vinden, maar als de ex-vrouw waar het filmpersonage razend op is dan graag een merlot drinkt, valt er weinig tegen te doen.
Pater familias
‘Uncorked’, een recentere film uit 2020 tapt uit een totaal ander vaatje, maar is daarom niet minder herkenbaar bij veel families. De protagonist wil graag meestersommelier worden, maar dat is niet naar de zin van de pater familias die liever heeft dat zijn zoon het barbecuerestaurant van de familie overneemt. Als je opgroeit in Memphis verwachten ze ook niet onmiddellijk dat je als jonge gast naar Parijs wil afreizen om chique te gaan doen en de historische nobele wijnen te ontdekken. Want een sommelier, wat is dat?
Een heus familiedrama op de tonen van hiphop waarbij de verscheurende keuze valt tussen ribbetjes of wijn. Ok, wij weten ook helemaal wat we willen in ons leven maar als je vader je emotioneel tracht te chanteren waarom dat barbecuerestaurant jouw toekomst moet zijn, lijkt een keuze toch niet zo makkelijk gemaakt. Ouders hebben vaak dromen voor hun kinderen, en die kinderen dan weer dromen voor zichzelf.
“Chardonnay is like the Jay-Z of wine, Pinot grigio is like Kanye West, and riesling is Drake”, zo tracht onze vriend in de film wijnsoorten op een simpele manier uit te leggen aan een vriendin. Of we het helemaal eens zijn met deze methode weten we nog niet, maar het is alvast een originele manier om iets te beschrijven. Net zoals bij wijn heeft iedereen specifieke voorkeuren wat hiphopartiesten betreft… Wat heel verdienstelijk is aan deze film is dat het op een laagdrempelige manier het proeven van wijn in beeld brengt en termen rondstrooit waarbij de gemiddelde kijker zich niet zoveel kan bij voorstellen. Alleen voor de educatie over druivenrassen is dit het bekijken waard. Het mag dan allemaal iets minder diepgaand zijn, je vermaakt je best en komt wat te weten over lekkere wijnen.
Nog meer familiedrama met vaderlijke issues valt te bekijken in de Franse film ‘Tu seras mon fils’ (2013). Meer drama, meer tragedie, dat is wat je kan verwachten van Fransen en waar deze film niet teleurstelt. Wijnmaker Paul de Marseul, is absoluut gepassioneerd door zijn beroep en zoekt naar de best mogelijke wijn die hij kan maken met zijn druiven. In de nabije toekomst zou zijn zoon het domein moeten overnemen, maar kritisch als hij is, vindt Paul dat zijn zoon niet voldoet om de familietraditie met kennis van zaken verder te zetten. Naar zijn mening wil hij een opvolger met meer talent dan zijn eigen zoon en wijst hij die laatste telkens af. Hij neemt hem zelfs niet mee naar de ceremonie waar hij ingehuldigd wordt in de ‘Legion d’honneur’.
Grotere afwijzing dan dat kan je niet meemaken. Algemene drama en een spiraal van zwaar onheil komt dreigend dichterbij in een visueel prachtig plaatje. Er komt een kaper op de kust, in wie de vader wel gelooft en wie de vader de wijnproductie wil toevertrouwen… Alles speelt zich af op de wijngaard in Saint-Emilion die al elf generaties lang in de familie is, je krijgt in een inzicht in hoe het er aan toe gaat bij een topbedrijf tussen de Franse wijnvelden. Het bottelen in de kelders, het artisanaal stampen van de druiven… Je proeft bijna het hele wijnproces tijdens het zien van de film. Als je na het bekijken, of, hoe het echte liefhebbers betaamt, al tijdens de film, geen glas wijn bovenhaalt, dan weten wij het ook niet meer. De aarde waarin de wijnranken staan kan je haast aanraken en er is niets zo mooi in beeld gebracht als het bovenhalen van een geweldige fles uit de kelders van je eigen wijngaard. Drama versus dromen…
Terug in de tijd
We kunnen ook wat verder teruggaan in de tijd en ‘The Secret of Santa Vittoria’ (1969) aanraden. Dit mag dan wel een Amerikaanse film zijn, maar de film zelf gaat over Italië en de val van het fascistische regime van Mussolini in 1943. Nu Mussolini is moeten vluchten, wordt een wijnhandelaar verkozen tot burgemeester van het kleine dorpje Santa Vittoria. Dat is echter buiten de Duitse bezetters gerekend die hun intrede doen.
Het hoofddoel van het hele dorp is de wijnvoorraad die het dorp rijk is verborgen houden voor de bezetters. Geen druppel teveel zullen de Duitsers te drinken krijgen. Zo’n 320.000 flessen laten ze voor hun nieuwe overheersers over maar samen slagen de inwoners van het dorp er in om 1 miljoen 184 611 flessen te verbergen. Die wijn is hun inkomen, hun leven en dat willen ze niet delen met wie hen komt bezetten. Ellenlange rijen van mensen die wijnflessen doorgeven spreken tot de verbeelding… en allen samen zijn ze deel van de wijnsamenzwering.
Uiteraard stopt de film daar niet, Duitsers zouden geen Duitsers zijn als ze de boekhouding niet controleren. Ze vermoeden het grote bedrog. Ze gaan zelfs over tot het martelen van enkele inwoners om te weten waar de rest van de productie te vinden is. Wijn als zaak van leven of dood… Als dat geen absolute must-see film is!
Voor wie tips heeft, stuur deze gerust door en dan maken wij dat deze de volgende keer gedeeld worden met alle lezers.