Een grotere droogte is een van de consequenties die aan de klimaatverandering is gelinkt. Om ook in die omstandigheden de lokale bevolking van drinkbaar water te kunnen blijven voorzien, wordt in toenemende mate beroep gedaan op ontzilting van zeewater. Dat proces creëert echter op zijn beurt nieuwe ecologische problemen, waarvoor de wetenschap dringend een oplossing moet zoeken.

Dat zeggen wetenschappers aan Institute for Water, Environment and Health van de Verenigde Naties. Volgens experts zijn er momenteel al meer dan zestienduizend ontziltingsfabrieken wereldwijd operationeel.

Pekel

‘Voor landen uit de Golfregio, die door woestijnlandschappen worden gedomineerd, is ontzilting cruciaal geworden voor de drinkwatervoorziening,’ aldus het persbureau Agence France Presse (AFP).

‘Voordien moest beroep worden gedaan op bronnen of onderaardse wateraders of moesten voorraden met vrachtwagens worden aangevoerd. Door de ontziltingsinstallaties kon de bevolking echter een gemakkelijke toegang tot drinkbaar water worden geboden. Dat gaat helaas gepaard met belangrijke financiële en ecologische kosten.’

‘De ontziltingsinstallaties werken met bijzonder dure en energie-intensieve processen,’ verduidelijken de experts. ‘Bij de productie van het drinkwater blijft bovendien pekel als restproduct over. Dat afval, een waterige oplossing met hoge zoutconcentraties, moet worden opgeslagen.’

Dode zones

‘Het restproduct krijgt daar echter de kans om in de bodem door te sijpelen, waardoor ondergrondse wateraders gecontamineerd kunnen raken. Voor elke liter geproduceerd drinkwater, moeten de installaties anderhalve liter pekel afvoeren.’

‘Het dumpen van het afval in zee is een mogelijk alternatief. Daardoor dreigen in de kustwateren echter dode zones te ontstaan waar geen leven van flora of fauna meer mogelijk is.’

De experts wijzen erop dat er dan ook middelen moeten worden gezocht die de ecologische impact van de ontzilting van zeewater kunnen verminderen. Dat is des te meer belangrijk omdat ontzilting steeds meer over de hele wereld wordt toegepast.

Naast het Midden-Oosten vindt de technologie immers ook steeds meer ingang in Noord-Afrikaanse landen en Australië. Maar ook het droge zuidwesten van de Verenigde Staten investeert in toenemende mate in nieuwe ontziltingsinstallaties.