Het kapitalisme is het slechtste economische systeem…  alle andere uitgezonderd. Het is een bekende quote die wordt toegedicht aan de Britse oorlogspremier Winston Churchill. Hoe controversieel velen deze quote ook mogen vinden, hij krijgt de volledige steun van Max Roser van het Institute for New Economic Thinking van de  universiteit van Oxford, die een reeks grafieken publiceert die de onwaarschijnlijke daling van de armoede in de wereld in de voorbije 2 eeuwen in kaart brengt.

In 1820 leefde 94% van de wereldbevolking in armoede en 84% in extreme armoede. Die cijfers waren in 1992 teruggebracht tot respectievelijk 51% en 24%.

Cijfers van de Verenigde Naties – gebaseerd op andere berekeningen – bevestigen die trend. De armoede in de wereld zou tussen 1981 en 2014 zijn gedaald van 52% van de bevolking tot 15%.

Max Roser: ‘In het verleden werd enkel een kleine elite voor armoede behoed. Maar sinds het begin van de industrialisering – die de economische groei steeds verder heeft versneld –  zijn de aantallen armen steeds verder blijven dalen.’

Onder armoede en extreme armoede wordt een koopkracht verstaan van respectievelijk 2 dollar (gele lijn) en 1 dollar per dag (rode lijn). Die maatsaf werd in 1985 vastgesteld. In 2005 werd het internationaal armoedeniveau vastgelegd op 1,25 dollar per dag (zwarte lijn).

De Wereldbank wil nu tegen 2030 een einde maken aan de extreme armoede in de wereld, maar die doelstelling werd vastgesteld nog voor de globale economie begon te slabakken en lijkt nu niet meer haalbaar. 

Volgens de Wereldbank leven vandaag nog 12% van de mensen in extreme armoede, vergeleken met 36% in 1990. Het gaat om 1 miljard mensen, vergeleken met 2 miljard in 1990. Vooral in Azië zijn spectaculaire resultaten geboekt in de armoedebstrijding. De grootste groep extreme armen leeft vandaag in het Sub-Sahariaans Afrika.