Het Amerikaanse leger is op zoek naar bedrijven die honderden nieuwe HIMARS kunnen bouwen. Dat komt voornamelijk door het enorme succes die de raketlanceerders in Oekraïne kennen. Die speelden daar een sleutelrol om de Russische bevoorradingslinies te verstoren.
In totaal zou het de komende vijf jaar minstens 24 nieuwe HIMARS per jaar willen produceren en maximaal 120. Daardoor zou het totaalplaatje uitkomen op 120 tot 480 raketsystemen.
In het beste geval zou dat er dus voor kunnen zorgen dat de wereldwijde voorraad bijna verdubbelt. Momenteel bezit het Amerikaanse leger 363 HIMARS en de marine nog eens 47. Ook Roemenië, Singapore, Jordanië en sinds kort dus Oekraïne bezitten tientallen HIMARS.
Verdubbeling van de voorraad
Die voorraad zal in de komende jaren sowieso al worden aangevuld. In 2021 zei het Amerikaanse leger al dat het van plan was om de voorraad die het bezit, uit te breiden naar 547. Ook Roemenië zou al de toestemming hebben gekregen om het aantal te verdriedubbelen, van 18 naar 54. Binnenkort wil ook de democratische eilandstaat Taiwan 29 HIMARS aanschaffen.
Oorspronkelijk zou Taiwan slechts van plan zijn geweest om 11 HIMARS aan te schaffen, aangevuld door 40 houwitsers. Dat zijn artilleriekanonnen die projectielen in een gekromde baan over een hindernis heen kunnen schieten. HIMARS hebben echter een groter bereik en zouden efficiënter zijn tegen amfibische aanvallen, waardoor het land besloot om er meer van te kopen, in plaats van bovengenoemde houwitsers.
Oorlog in Oekraïne
Dat meerdere landen nu HIMARS willen aankopen, is niet verrassend. De raketsystemen werden de voorbije maanden immers op zeer effectieve wijze gebruikt door het Oekraïense leger, om onder andere talloze munitiedepots, minstens één generaal en zelfs het hoofdkwartier van de Russische privémilitie Wagner Group aan flarden te schieten.
De VS begonnen de raketsystemen in juni aan het land te leveren. Sindsdien speelden HIMARS een instrumentele rol aan het oostfront, waar Oekraïne de voorbije weken overigens duizenden vierkante kilometers aan grondgebied heroverde. Voordat het toegang had tot het Amerikaanse wapentuig, moest het land vechten met verouderde artilleriesystemen uit het Sovjet-tijdperk. Die waren echter niet opgewassen tegen de moderne Russische artillerie, die veel verder kon schieten.
Raketten afgevuurd door HIMARS kunnen zo’n 80 kilometer ver raken, zijn satelliet-geleid en de vrachtwagens die de systemen vervoeren, zijn bovendien bijzonder mobiel. Om die reden worden ze in het conflict een ware ‘game changer’ genoemd.
(lb)
