Migratie zal nooit het dossier worden waarop Vivaldi een kumbaya kan zingen. Op vijf maanden van de verkiezingen blijkt andermaal hoe gevoelig het onderwerp ligt: nadat staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) met een voorstel van een nieuw migratiewetboek komt, gelanceerd op een druk bijgewoonde persconferentie, krijgt ze een ijskoude douche van haar partners. Die halen snoeihard uit: zowel PS als Groen en Open Vld schieten op de Moor, die “zonder overleg” haar nieuwe wetboeken over migratie heeft neergelegd. “Het wetboek werd eerst aan journalisten voorgelegd, dan pas aan de ministers”, zo reageerde vicepremier Petra De Sutter (Groen) scherp. Bij de Moor schieten ze terug: “Dat is gewoon niet waar. Er zijn 18 interkabinettenwerkgroepen (IKW’s)  georganiseerd hierover, dit over diverse hoofdstukken”, zo stelt het kabinet. Elke discussie over het nieuwe wetboek en dus een belangrijke hervorming in het migratiebeleid lijkt daarmee nu al politiek dood. Zeker omdat de Moor er ook voor koos om het controversiële deel van ‘woonstbetredingen’ wel degelijk in de teksten op te nemen: voor de groenen en PS een taboe. Nochtans kondigde premier Alexander De Croo (Open Vld) maandag op de Voka-receptie nog aan dat hij in de laatste maanden nog “het migratiebeleid wil realiseren om onder andere onze internationale verplichtingen na te komen”.

Met bijdragen van Baptiste Lambert en Corneel Vanfleteren.

In het nieuws: Het nieuwe migratiewetboek doet wat de Moor wilde: er wordt over haar gepraat.

De details: De kans dat Vivaldi nog iets gedaan krijgt qua hervormingen in dat beleid, laat staan een heus nieuw wetboek aannemen, is tot nul herleid. De aankondigingspolitiek van de Moor leidt tot irritatie binnen de meerderheid, langs links én rechts. Maar ten gronde lijkt vooral de keuze om de woonstbetreding opnieuw op te nemen de doodsteek.

• “Veel politici schrijven deze dagen boeken. Wel, ik heb er ook eentje geschreven.” Zo lanceerde de Moor gisteren haar nieuw wetboek, mogelijk toch een knipoog naar partijgenote Annelies Verlinden (cd&v), die vandaag haar boek “Eerlijk gezegd” voorstelt. ​​Dat boek belooft naar eigen zeggen “een inkijk in hoe Verlinden beleid wil maken. Zonder franjes of geroep, voor de lange termijn”. Verlinden kondigt “een ontwapenende reflectie over modern leiderschap aan, voorbij de waan van de dag en het hengelen naar likes”.
• Niet zo reflectief en vrijblijvend dus bij de Moor, die gisteren met 800 pagina’s droge en technische wetteksten en 1.200 pagina’s begeleidende tekst in 16 delen kwam: een nieuw migratiewetboek dat niet toevallig “gecontroleerde migratie” moet heten.
• De persconferentie was alvast een succes, net als de bijbehorende media-aandacht. Alleen: het netto resultaat is een fikse regeringsrel. Alweer. En alweer over migratie.
• Pas dinsdagavond laat, een paar uur voor de persconferentie van de Moor de volgende ochtend, kregen de coalitiepartners die finale teksten ook te zien. Niet meteen een werkmethode die aanzette tot goodwill. Zowel de kabinetten van PS-vicepremier Pierre Yves Dermagne als die van De Sutter lieten hun ongenoegen daarover de vrije loop, in de pers.
• De Sutter ging zelfs on the record in zowat alle Vlaamse kranten vragen stellen: “Het is duidelijk dat er heel wat bijsturingen nodig zijn”, dit is “een allesbehalve optimale werkmethode” en “eerst journalisten informeren, daarna ministers, dat is vreemd”. 

In de Kamer: Een koude douche voor de Moor.

• De keuze van de Moor, om niet eerst langs het Parlement te komen met haar nieuwe wetboek, en het daar in primeur toe te lichten (zoals ministers toch horen te doen, willen ze een consensus bouwen rond hun teksten), maar via de pers te gaan, betekende uiteraard dat ze in de namiddag een wel heel koele ontvangst kreeg in de Kamer. Daar spaarden zowel de meerderheid als de oppositie hun kritiek niet.
  • “Er waren tot voor gisteren nog niet eens teksten gedeeld met de andere partijen”, herhaalde Eva Platteau (Groen). “Wij wachten hier al maanden op. Hier werd nog niet eens over onderhandeld. Eerlijk blijven aub.” 
  • Fijntjes liet men vanuit Groen ook weten dat dit “nog geen wetboek is, maar enkel een ‘werktekst van Dienst Vreemdelingenzaken zonder de nodige politieke rugdekking”.
  • Ook Egbert Lachaert (Open Vld) herhaalde zijn kritiek “dat dit van weinig respect voor het Parlement getuigt“. “Zo maakt het 0,0 kans om erdoor te komen”.
  • “Christendemocratisch boerenbedrog”, zo stelde Theo Francken (N-VA), “want uw tekst van 2.000 pagina’s geraakt nooit meer door het Parlement voor de verkiezingen.”
  • “Uw houding zegt genoeg over de bedoeling van dit migratiewetboek: het is er niet om de migratieregels te veranderen, maar een pure verkiezingsstunt”, zo stelde Barbara Pas (Vlaams Belang).
• Opvallend was dat de Moor het allemaal van zich afschudde. “Grote woorden”, stelde ze ten opzichte van de Kamerleden. “Dit is aankondigingspolitiek. Er is 3 jaar aan gewerkt, over gesproken, het is niet meer dan logisch dat ik dit voorstel. In 2022 zijn we al naar de ministerraad gegaan en daar is de politieke lijn vastgelegd voor verdere uitwerking. Niemand moet hierover verbaasd zijn”, zo beet ze van zich af.
• Vanuit haar kabinet was men nog scherper op de kritiek van de regeringspartners dat dit wetboek zonder overleg is opgesteld:
  • “Er zijn 18 interkabinettenwerkgroepen (IKW’s) georganiseerd hierover, dit over diverse hoofdstukken”, zo is men formeel bij de Moor. 
  • “Over de finale tekst moet nog verder gediscussieerd worden, maar op een bepaald moment moet je iets afronden om verder te gaan. “Nooit over onderhandeld”, is gewoon niet waar.”
• Partijgenoot Franky Demon (cd&v) ging in de Kamer nog iets verder, en verweet Theo Francken, die er als vorige staatssecretaris voor Asiel en Migratie nooit in slaagde een nieuw migratiewetboek af te werken, zelfs “jaloers te zijn”, op het werkstuk van de Moor.

Waarom dit ertoe doet: Migratie wordt een hele harde noot om bij de volgende federale regeringsonderhandelingen te kraken.

• Niet toevallig voerden de groenen het meest fel verzet, over de ‘werkmethode’. Inhoudelijk duikt immers een belangrijk punt op, een soort monster van Loch Ness rond migratie: de woonstbetreding. 
• Dat deeltje van de migratie-aanpak, soms ook met een semantisch trucje zachter gelabeld als ‘visitatierecht’, is al langer heel controversieel voor de linkerflank. Het gaat erover dat de politie het recht krijgt om, na toestemming van een rechter, een domicilie te betreden waar mensen zonder de juiste papieren zitten, en die weigeren het land te verlaten.
• Telkens duikt die discussie weer op: in de Zweedse regering viel de boel bijna uiteen over dat dossier, en was het de MR, die op de rem ging staan tegen N-VA, cd&v en Open Vld.
• Voormalig staatssecretaris Sammy Mahdi (cd&v), nu voorzitter, probeerde vruchteloos deze legislatuur een soortgelijk voorstel erdoor te krijgen: het botste op een veto van Groen en Ecolo.
• Maar bij de dood van Zweedse voetbalfans door terrorist Abdesalem Lassoued kwam het gebrek aan instrumenten voor de politie weer naar boven: agenten vonden het adres van de man, maar hadden geen recht op woonstbetreding, ook al was hij illegaal in het land. 
• Toen beloofde premier De Croo opnieuw er werk van te maken, maar het bleef dode letter. Het is ondenkbaar dat dit niet opnieuw op tafel komt bij een nieuwe regeringsonderhandeling.
• Daarbij staat straks heel de reeks Vlaamse partijen die federaal moet aanschuiven onder druk: een verkiezingsoverwinning van Vlaams Belang, die zich aftekent in de peilingen, zal het migratievraagstuk nog meer onder stoom zetten. De keuzes van de Moor en cd&v zijn nu nog maar eens gemaakt: daarop terugkomen is politiek dan wel heel moeilijk geworden. 
• Maar net zo goed geldt dat Open Vld al z’n nek uitstak na de aanslagen van Lassoued. Zelfs Vooruit lijkt niet meer echt tegen die woonstbetreding. 
• Het zet straks onvermijdelijk die partijen, in een mogelijke Vivaldi-bis, tegenover het blok van groenen en PS. Afwachten of er dan plots wél een nieuw migratiewetboek door kan komen.

Nog een rel: Caroline Gennez (Vooruit) heeft het aan de stok met Duitsland. 

• Het zat er wat aan te komen, nadat minister van Ontwikkelingssamenwerking Gennez in Knack de voorhamer boven haalde, ten opzichte van het buurland en de grootste handelspartner van België: “Het is een cruciale vraag voor onze Duitse vrienden: gaan jullie echt twee keer aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan?“, zo stelde Gennez over de volgens haar veel te pro-Israëlische politiek van de oosterburen. 
• De Duitse ambassadeur Martin Kotthaus, die normaal nooit tussenkomt in politieke discussies, zag zich genoodzaakt te reageren. Dat deed hij bij premier De Croo en minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR), over wat hij “hoogst ongepaste uitspraken” noemde. Maar zelfs op X kwam een stevige reactie: “Duitsland heeft natuurlijk een speciale verantwoordelijkheid voor de veiligheid van Israël, vanwege de Shoah. Vergelijkingen van de Shoah met wat er nu gebeurt, passen niet.”
• Daarbij verduidelijkte de ambassadeur nog eens dat “Israël het recht heeft zich te verdedigen tegen de terreur van Hamas, maar tegelijkertijd moet Israël er alles aan doen om de burgerbevolking te beschermen.” Fijntjes voegde hij eraan toe dat Duitsland voor een tweestatenoplossing is en dat de Duitse humanitaire hulp” de voorbije maanden verdrievoudigd is”. Duitsland gaf tot nu al 211 miljoen euro aan steun aan Gaza sinds het conflict, België doet in tegenstelling maar een fractie daarvan. 
• In Duitsland doen de uitspraken stof opwaaien. Daar veroordeelde het hoofd van de Joodse organisaties, Josef Schuster, nog eens met klem de vergelijking van Gennez tussen Israël en Nazi-Duitsland. “Een affront”, stelde de man. “Gennez demoniseert Israël op een laakbare manier. De vergelijking die ze maakt met de Nazi-staat beledigt alle slachtoffers van de Shoa.”
• In De Afspraak gisteren nam Gennez haar woorden niet terug, in een fel debat met N-VA-Kamerlid Michael Freilich. “Sinds 7 oktober en al langer zeg ik dat we als België heel consequent aan de kant van de burgerslachtoffers moeten staan. Op 7 oktober heb ik de actie van terreurorganisatie Hamas streng veroordeeld. Het geweld moet nu stoppen. De gijzelaars moeten onmiddellijk worden vrijgelaten.”

Waarom dit er toe doet: Krijgt België iets klaar als EU-voorzitter over het conflict in het Midden-Oosten, op deze manier? Erg onwaarschijnlijk.

• De rel met Duitsland legt meteen wel weer pijnlijk de Europese verdeeldheid rond het conflict in Gaza bloot. Het maakt in elk geval de rol van België, als voorzitter van de EU, er niet meteen makkelijker op. 
• Zeker niet als België zich ook effectief bij de klacht van Zuid-Afrika tegen Israël bij het Internationaal Gerechtshof zou aansluiten. De Croo parkeerde die discussie voorlopig tot volgende week in de kern, maar PS, Vooruit, Ecolo, Groen en cd&v voeren nog altijd de forcing.
• Vandaag en morgen begint die zaak: het Hof in Den Haag hoort de pleidooien van de Zuid-Afrikanen vandaag en morgen. Net dat ergert de liberalen in de regering: de zaak loopt hoe dan ook, het zou dus louter symbolisch zijn als België zich zou aansluiten. “Electorale strategietjes”, is te horen. 
• De Europese Commissie wil zich niet uitspreken over de zaak. In Duitsland reageerde een woordvoerder van de regering via Politico wel: “De claim dat Israël genocide aan het plegen is, is onjuist en wordt niet gesteund door de VN-conventie daarover”. Ook Oostenrijk herhaalde die positie al officieel: “De beschuldiging van genocide, als oorlogsmisdaad, is uiterst serieus en moet niet lichtzinig gemaakt worden. Wij gaan alvast niet meewerken aan deze klacht van Zuid-Afrika.”
• Binnen de EU zit België duidelijk in een ander kamp, waar ook Spanje, Malta en Ierland toebehoren, waar men kritischer staat ten opzichte van Israël. Die vier wilden op de EU-top in december opnieuw een gezamenlijke verklaring van de EU, ten opzichte van Jeruzalem. Maar die kwam er niet, door gebrek aan consensus.

Tegelijk wel beslist: Net voor z’n China-reis rookten De Croo en co in een laatste ministerraad wél de vredespijp over blauwe en groene topposten.

• Het was eindelijk voor elk wat wils, na drie weken van impasse rond de topbenoemingen. Gisterenmiddag slaagde Vivaldi erin om een hele reeks deals te maken, over de topbenoemingen, én over het dossier van vicepremier Frank Vandenbroucke (Vooruit) die zijn verbod op de ereloonsupplementen er dan toch door kreeg in de gezondheidszorg.
• Het zette Vooruit-voorzitter Melissa Depraetere aan tot een toch wel erg scherpe uitspraak: “Sterk werk van Frank Vandenbroucke. Er is een akkoord voor een verbod op ereloonsupplementen vanaf 2025. Onze minister verlaagt de zorgfactuur van de mensen. Daarna mochten de liberalen hun postjes verdelen.”
• Bij de blauwe regeringspartners konden ze er niet bepaald mee lachen: “Frank gijzelde wel heel het normale regeringswerk, en zeker de Nationale Bank. Maar goed, verkiezingen komen eraan zeker?”, zo stelde een regeringsbron.
• Feit is tegelijk wel dat de MR een reeks benoemingen kreeg: Pierre Wunsch werd bevestigd als gouverneur van de Nationale Bank. En Didier Reynders (MR) is nu officieel de kandidaat van België voor de Raad van Europa. 
• Opvallend: in ruil kreeg ook Ecolo een postje in de stoelendans. Oud-minister Isabelle Durant (Ecolo) wordt namens België voorgedragen als één van de tien “Speciale Gezanten voor de Mensenrechten” van de EU. 
• Ook het Brussels parket heeft nu een nieuwe topman: Frédéric Van Leeuw, nu nog de federale procureur, wordt de nieuwe procureur-generaal daar. Zo zou heel de impasse over de juiste verhouding in de taalachtergrond van de topposten ook eindelijk doorbroken zijn voor Brussel.
• Over een reeks andere benoemingen, voor nieuwe bazen voor de FOD’s van onder meer Justitie, Financiën en de Kanselarij en OCAD en Staatsveiligheid, zijn er nog altijd geen beslissingen. 

Beslist: Bij de liberalen in Brussel lijkt de puzzel gelegd. Open Vld-staatssecretaris Alexia Bertrand krijgt de vierde plek op de Kamerlijst. 

• Na Waals-Brabant, Henegouwen en Luik heeft de MR van Georges-Louis Bouchez gisteren, net voor zijn vaderschap dus vannacht, de kandidatenlijsten in Brussel gepresenteerd. Met een verrassing van formaat.
• Want de federale lijst in Brussel wordt zoals verwacht getrokken door de zeer populaire Sophie Wilmès (MR). De voormalige premier staat al maanden bovenaan de peilingen. Voormalig RTL-TVi-journalist en federaal parlementslid Michel De Maegd zal op de tweede plaats staan.
• De derde plaats, die nog niet is aangekondigd, is onderwerp van veel speculatie. Want daar zou de MR een soort ‘wit konijn’ voor gaan uitspelen. De liberalen rekenen immers op vijf zetels voor de Kamer, als ze een deal sluiten met de Open Vld om één lijst te maken. Nu hebben ze er vier.
• Meteen neemt Alexia Bertrand (Open Vld), die overstapte van de MR en veel persoonlijke stemmen kan halen op de gemeenschappelijke lijst, dan toch vrede met de vierde plek voor de Kamer. 
• “Het was anders een situatie waarin we allebei dreigden te verliezen. Dus logisch dat we de handen nu in elkaar slaan”, is bij een hoge Open Vld-bron te horen.
• Huidig minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR) neemt verrassend genoeg vrede met de tweede plaats op de Gewestelijke lijst, achter David Leisterh, die deel uitmaakt van de inner circle van Bouchez en zichzelf tot kandidaat heeft uitgeroepen voor het minister-presidentschap van het Gewest.
• Het duo moet het opnemen tegen de PS van Ahmed Laaouej en Ecolo van Zakia Khattabi. De liberalen hebben van het Brussels Gewest één van hun prioriteiten gemaakt, om toch in coalities in te breken.
• De PS en Ecolo willen liefst de liberalen overal buiten. Daarbij ziet de MR in de relatie met Open Vld andermaal een breekijzer: Brusselse sterke man Sven Gatz (Open Vld) kondigde al aan dat hij z’n lot deze keer wil koppelen aan dat van Leisterh. Samen willen ze in die Brusselse regering gaan. 
• Zonder Open Vld kan het moeilijk zijn om aan Vlaamse kant in Brussel een meerderheid te vinden. Al doet de partij het ook niet geweldig in peilingen. Een soortgelijk plan in 2019 hield amper een paar dagen stand, waarna Gatz toch een ‘alliantie’ met de MR opblies en zonder hen de Brusselse regering in stapte. 

Goed nieuws voor de staatskas: De nieuwe minimumtaks voor multinationals zou de Belgische schatkist veel meer op kan brengen dan eerst gedacht.

• Dat zegt de OESO in een nieuwe impactanalyse. De opbrengst van de taks was eerder nog begroot op 634 miljoen euro. Een flink verschil met de 1,1 miljard die men er nu op plakt. Een nog optimistischer scenario van de Oeso gaat zelfs uit van 1,5 miljard euro aan opbrengsten.
• De belasting voor multinationals kwam er in theorie al ruim twee jaar geleden, toen de G20-landen daarover een akkoord bereikten. 140 landen gingen uiteindelijk akkoord om een minimumbelasting van 15 procent te zullen heffen, voor multinationals met een omzet van meer dan 750 miljoen euro. 
• Volgens de OESO ligt de geschatte opbrengst hoger omdat ook de impact groter zal zijn. Ook belastingparadijzen moeten de regels toepassen, waardoor de OESO verwacht dat er straks maar 7 procent van de multinationals minder dan 15 procent belastingen zullen betalen op hun winsten, tegenover 36 procent nu.
• Ook zal een groter deel van de belastingen geïnd kunnen worden in het land waar het bedrijf ook zijn winst boekt. De opbrengst uit winstbelasting stijgt zo wereldwijd van 6,5 tot 8,1 procent, of met 155 tot 192 miljard dollar. Dat berekende de OESO met nieuwe methodes.

Slecht nieuws voor de staatskas: Een boel bedrijfswagens zouden dit jaar wel eens een pak meer gaan opbrengen voor de fiscus. Maar in een verkiezingsjaar wil minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) geen ongelukken, en dus grijpt hij in. Volgen de groenen?

• De bedrijfswagens op benzine zouden dit jaar een pak zwaarder belast moeten worden, vanwege het succes van elektrische auto’s. Die laatste categorie groeit snel in het geheel, en de taks wordt berekend op de gemiddelde uitstoot van CO2 van alle nieuwe wagens: hoe meer elektrisch gereden wordt, hoe meer de anderen zullen moeten betalen.
• Werknemers zouden de belastingen met betrekking tot het VAA (voordeel van alle aard) met enkele honderden euro’s per jaar kunnen zien stijgen. Maar Van Peteghem wil een signaal geven, enkele maanden voor de verkiezingen.
• Bij HLN nam men bijvoorbeeld een benzine-BMW X1, een van de populairste modellen in Vlaanderen tegenwoordig. Het blijkt dat het VAA met 30 procent zou stijgen, van 4.468 naar 5.774 euro. Als de bestuurder al in de hoogste belastingschijf zit – 48.000 euro per jaar – moet hij meer dan de helft van dat bedrag betalen via de inkomstenbelasting.
• Deze beleidslijn om fossiele brandstof te bestraffen is natuurlijk de bedoeling, maar van 375 tot 650 euro per jaar is te veel voor Van Peteghem en cd&v. Vijf maanden voor de verkiezingen is dit immers niet het beste signaal om te sturen naar de ongeveer 700.000 bestuurders van een bedrijfswagen, waarvan velen nog steeds op benzine rijden.
• De politieke discussies zijn nog steeds gaande. Net daarom is er nog geen referentie-CO2-uitstoot vastgesteld voor dit jaar, terwijl dit meestal in december van het voorgaande jaar wordt vastgesteld. “De minister heeft een voorstel uitgewerkt waarbij de referentie-uitstoot ongeveer hetzelfde zou blijven als vorig jaar“, aldus bronnen rond de minister.
• Van Peteghem wil zijn voorstel volgende week aan de kern voorleggen. Het blijft echter de vraag of hij bondgenoten kan vinden. De liberalen zullen waarschijnlijk niet moeilijk te overtuigen zijn, maar hoe zit het met de groenen, waarvan het einde van bedrijfswagens in het programma staat?

Om te volgen: Het federaal parket opent een strafzaak naar Frank Creyelman (ex-Vlaams Belang).

• Het was minister van Justitie Paul Van Tigchelt (Open VLD) die gisteren in de Kamer bevestigde dat het federaal parket een onderzoek heeft geopend in de spionagezaak. Oud-Parlementslid Creyelman van Vlaams Belang zou door een Chinese spion betaald geweest zijn als ‘bron’ en informant. Creyelman is ondertussen uit Vlaams Belang gezet, zijn broer Steven is als voorzitter van de commissie Legeraankopen geschorst door de partij. 
• Het is de Centrale Dienst voor de bestrijding van de corruptie die al in december een proces-verbaal opstelde. Dat betekent dat niet ‘spionage’ op zich (wat enkel strafbaar is in oorlogstijden) maar ‘corruptie’ de aanklacht zal zijn. Op basis van dat PV is het federaal parket nu dus aan de slag. Van Tigchelt kondigde “een lang onderzoek” aan, “dat de rol en verantwoordelijkheden van elke persoon zal moeten bepalen.”
• Tegelijk besliste Groen om naar de deontologische commissie van de Kamer te stappen, en daar de zaak van beide Creyelmannen aanhangig te maken. Ook broer Steven dus, vanwege “mogelijke Chinese inmenging”.
• “Belachelijk en ongegrond. Groen én Ecolo waren aanwezig toen de brief van de Staatsveiligheid werd voorgelezen in het comité I”, zo reageert Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken. In die brief, die de Kamer dus kon inzien, stelde de Staatsveiligheid “dat er tot op heden geen indicatie is van actieve of bewuste betrokkenheid” van Steven Creyelman.”

Een soap: Wie Molenbeek zegt, zegt drama.

• Strijdlustig en bitter. Burgemeester Catherine Moureaux (PS) is terug in haar gemeente Molenbeek na meer dan twee maanden ziekteverlof. Ze zal nu moeten jongleren tussen een felle oppositie en een verdeelde lokale afdeling van de PS, zonder de steun van het Brussels Gewest.
• Moureaux was sinds 19 oktober officieel ‘ziek’, na een fysieke confrontatie met een schepen van haar eigen partij, Abdellah Achaoui (PS), die ze naar verluidt bij de keel heeft gegrepen en achtervolgd rond haar bureau. 
• In Le Soir en op BX1 blikt ze nu terug op dit incident dat volgens haar “aanvallen van opmerkelijke laagheid en fundamenteel onrechtvaardigheid” omvat. Uit haar antwoorden blijkt dat het probleem veel verder gaat dan de lokale afdeling van de PS.
• Iedereen krijgt ervan langs: de pers “die te ver is gegaan”, de Molenbeekse PS en “de rotte appels daarin“, “die het werk van heel wat oprechte militanten verduisteren en belemmeren” en de Brusselse Federatie van de PS, waarvan “de democratie op de rails moet worden gezet”. Catherine Moureaux keert terug naar het giftige klimaat dat leidde tot haar langdurige afwezigheid:
• Opvallend is dat PS-voorzitter in Brussel Ahmed Laaouej (PS) er ook van langs krijgt. Want hij zou persoonlijk hebben ingegrepen. “Als dat het geval is, vind ik dat ernstig“, antwoordt Moureaux, die op haar partij rekent om dit geschil op te lossen. Het vertrouwen tussen de burgemeester en de leider van de Brusselse PS lijkt verbroken. Moureaux is alvast opnieuw kandidaat-burgemeester.(cv/ddw)