“Ah, Georges-Louis blijft dus tot eind ’24 voorzitter? Allez, het is dan wachten om een regering te vormen tot ’25.” Het cynisme bij partijvoorzitters is soms onpeilbaar in de Wetstraat, maar gisteren nog wat meer. Daar hadden verschillende bronnen opgemerkt dat Bouchez wel heel druk bezig was zijn vel te redden, en het daardoor federaal plots veel vlotter liep.

• Tegelijk kon iedereen op maandagmiddag de toch wat pijnlijke persconferentie bij de MR volgen, waar plots Bouchez wel heel nadrukkelijk werd geflankeerd door de andere kopstukken van de partij: Willy Borsus (MR) voor Wallonië, Pierre-Yves Jeholet (MR) voor de Franse Gemeenschap, David Leisterh (MR) voor Brussel en Sophie Wilmès (MR) als federaal kopstuk. Bouchez heeft al leukere momenten gekend in zijn carrière.
• Want het was Wilmès die een glansrol kreeg op de persconferentie, als grande dame van de partij, en leider in de peilingen in Franstalig België. “Natuurlijk gaan we haar uitspelen in de campagne”, zo probeerde Bouchez de zaak te verkopen.
• De deal achter de schermen is duidelijk: de vleugels van Bouchez zijn nu geknipt. Voor de elfendertigste keer overigens. Deze keer moest hij beloven om samen met deze vier de lijsten voor de verkiezingen op te gaan stellen én alle onderhandelingen voor regeringen met deze mensen erbij te voeren. Meer zelfs: Wilmès lijkt nu plots het contact voor “externe relaties” met de andere partijen.
• In ruil komen er immers geen interne verkiezingen bij de MR, en gaat Bouchez dus een jaar verder als voorzitter.

Good cop, bad cop

• De vraag is of het allemaal veel uithaalt. Want wat vooral speelde bij de rest van de brede top bij de MR, was en is de vraag hoe te vermijden dat de partij in ’24 helemaal uit de boot valt, bij coalitievorming.
• En Wilmès mag dan wel geliefd zijn bij de burger (in peilingen staat ze zowel in Brussel als Wallonië op nummer één), in de Wetstraat ligt dat toch niet zo evident. Bij verschillende partijen klinkt een dag na de grote MR-show toch de eerder nuchtere conclusie: “Er is dus helemaal niets veranderd bij onze liberale vrienden.”
• Daarbij stelt men immers vast dat Bouchez en Wilmès in de federale onderhandelingen al veel langer het spelletje speelden van “good cop”, zijnde de Brusselse, en “bad cop”, zijnde de man uit Bergen. “Waar wie daar nog in trapt is goed gek. Wilmès is even ‘bad cop’ als die voorzitter, even moeilijk als partner. En zelfs als je finaal met haar een akkoord maakt, kan dat nog altijd overruled worden door de voorzitter”, zo is een nuchter commentaar.
• Overigens reageerde Bouchez ondertussen zelf al, waar anders dan op X: “Van een voogdij is geen sprake. Ik heb de volle bevoegdheden van een partijvoorzitter en ik ben van plan die ook uit te oefenen. We hebben in de aanloop naar de verkiezingen net als vorige keer een breed verhaal gezet, om het team in de spotlights te brengen.”