Onder de titel “wij hebben woord gehouden, nu is het aan de regering” stuurde het Verbond van Belgische Ondernemingen dezer dagen een heus zegebulletin de wereld in. Er werden in 2016 op 10 maanden tijd 46.200 banen gecreëerd. Het VBO verwacht een economische groei van 1,75%; 44% van de sectoren verwacht een stijging van de economische groei; 25% verwacht een stijging van de investeringen; 19% verwacht nog meer banengroei; 56% verwacht een stabiele werkgelegenheid voor de komende zes maanden en 63% verwacht een stijging van de productie.
Een rijkentaks voor de middenklasse
“Het is nu aan regering om woord te houden”, orakelde voorzitter Timmermans nog.Natuurlijk zit het VBO verwikkeld in een machtsspel met de vakbonden, waarvan de populistische linkerzijde blijft aandringen op een rijkentaks – iets waarmee ze via de Raad van State nog onlangs bot hebben gevangen. Het zegebulletin van de werkgevers is dus een pas in de richting van de vakbonden. Tegelijk hebben ze zich soepel opgesteld in de kwestie van de loonsverhogingen.De vrees is nu dat de federale regering verplicht zal zijn om ‘iets’ te doen om een hete zomer te vermijden. Ze kan zware vakbondsagitatie rond de rijkentaks met de naderende verkiezingen missen als kiespijn.
Aangezien de werkgevers nu al de deur hebben dichtgegooid zal zulk een rijkentaks, als die er ooit komt, neerkomen op het nog verder pluimen van de werkende middenklasse, en eventueel nog wat andere, minder goed verdienende werkenden.
Daarmee zitten vakbonden en werkgevers terug in hun inmiddels toch stilaan grijsgedraaide, goed gekende maar nog steeds even schadelijke gevecht om de greep op de materiële welvaart. Werkgevers hopen dan dat er nog marge over is voor significante groei en herstel van onze exportcapaciteit. Die moest over wat langere termijn zo’n 25% terrein prijsgeven tegenover Duitsland. Maar de vakbonden willen elke druppel direct afromen.
Je bent tegenwoordig al snel “rijk”
Links moet eens uitleggen wie “rijk” is. Als ik Peter Mertens van de PVDA moet geloven, lijkt het er sterk op dat iedereen die meer dan 1.350 euro netto verdient alvast in aanmerking komt voor de titel van rijke.
Aan de andere kant moeten de werkgevers niet zo hoog van de toren blazen. 46.200 banen, waarvan 70% in de privésector. Dat is 32.340 netto aangroei op het saldo van het VBO. Hoeveel daarvan zijn voltijds? Op een bevolking van net geen 11 miljoen is dat verre van spectaculair. De cijfers bulken dan ook nog eens van de “verwachtingen” en de waarschijnlijkheden.Bovendien houdt Timmermans een slag om de arm: “Als er geen tegenslagen komen”. Wanneer ziet het VBO een tegenslag? Als de winsten lager uitvallen dan verhoopt?Wat me in dit hele verhaal dwars zit? Drie dingen.Ten eerste: Iedereen komt voor zijn belangen op, dat spreekt. Maar doen alsof de verdeling van materiële goederen in een per slot van rekening rijk land hét probleem is dat al de rest overstemt, lijkt me van de pot gerukt.
Quid de massieve immigratie? Quid de toename van onverdraagzaamheid en agressie vanwege militante moslims ? Of hun problematische sociale en professionele attitude ? Quid de zelfmoordcijfers? Quid de veiligheid, quid de sluipende europeanisering die een lachertje maakt van zelfbeschikking, quid de toeneming van hart- en vaatziekten, quid de vergrijzing, quid de zorgelijke toestand van onze wegen, quid…quid…quid…
De gemeenschap komt voor groepsbelang
Ten tweede: als nationalist vind ik het maar normaal dat elk groepsbelang ondergeschikt is aan de belangen van de gemeenschap. De vakbonden, noch het VBO hebben het recht om het land overhoop te zetten, alleen maar omdat de ene niets van zijn deel van de koek wil afstaan en de ander het gekregen deel niet onvoldoende vindt. Als de verdeling van de koek niet goed is, kunnen we daar in een democratische stemming over beslissen, niet in machtsspelletjes onder drukkingsgroepen, noch in de peperdure stakingen die vooral veel andere werkenden en werkgevers treffen.Ten derde: als democraat wens ik dat iedereen zich het algemeen belang aantrekt en zich dan vervolgens neerlegt bij wat in onze democratische procedures wordt beslist. Dat betekent dat het Parlement beslist en dat het niet aan drukkingsgroepen toekomt om democratische instellingen met de rug tegen de muur te plakken – hetgeen tegelijk een sneer is naar de heersende particratie.Ik had gehoopt dat de veelheid van problemen van onze tijd een aantal maatschappelijke spelers tot meer redelijkheid zou hebben aangezet.Toch lijkt het afgesloten loonakkoord een stap in de goede richting.
De auteur Jaak Peeters is medestichter van de N-VA, oud HR-manager en blogt op Doorstroming.Deze opinie vertolkt enkel zijn mening en verscheen eerst op De Bron.