We mogen opnieuw tonijn eten, maar wacht toch nog maar even

Blauwvintonijn heeft sinds kort weer een groen label gekregen van de VISwijzer. Dat betekent dat de voorheen bedreigde diersoort weer gegeten mag worden. Maar voor we massaal tonijn gaan kopen, moet er toch nog een kanttekening bij gemaakt worden.

Het gaat hier immers enkel om de blauwvintonijn. Deze dure variant van de tonijn is niet degene die je in blik in de rekken van de supermarkt terugvindt, maar wel de tonijn die je in poepchique restaurants voorgeschoteld krijgt. En waar vooral Japanners verzot op zijn omdat de rauwe vis zich perfect leent voor sashimi en sushi.

Blauwvintonijn

De blauwvintonijn, de meest bedreigde aller tonijnen, is nu dus niet meer zo bedreigd. De vis krijgt van de VISwijzer een groen label en wordt dus als ‘goede vis’ gezien. Het gaat echter niet om alle soorten blauwvintonijn. Als je op de website kijkt naar de blauwvintonijn krijg je inderdaad een tonijn te zien met een groen label, maar diezelfde tonijn staat ook aangeven met een geel en zelfs een rood label. Hoe kan dat? Het verschil heeft te maken met de oorsprong en de vangstmethode van de vis. Het groene label heeft dus enkel betrekking op de blauwvintonijn die gevangen wordt in de Middellandse Zee met behulp van korven, fuiken en vallen. De blauwvintonijnen die op een andere plaats of op een andere manier worden gevangen krijgen een ander label en zijn dus nog steeds bedreigd of worden op een niet duurzame manier gevangen. De ‘groene tonijnen’ krijgen het label ‘goede vis’ omdat de blauwvintonijn in de Middellandse Zee niet langer overbevist wordt en het visbestand zich daarom langzaam herstelt. De vissen worden in de Middellandse zee gevangen met behulp van almadraba’s, dit is een doolhof van netten dat geplaatst wordt in de route van de trekkende blauwvintonijnen. Deze methode wordt gezien als een selectieve methode, een methode die dus weinig bijvangsten heeft van andere vissen. Helaas wordt de vangmethode zelden tot nooit weergegeven op verpakkingen, dus is het moeilijk of zelfs onmogelijk om te weten hoe de tonijn precies gevangen werd. De opwaardering van de blauwvintonijn is het gevolg van een herstelplan dat in 2006 in het leven werd geroepen. Na meer dan tien jaar zijn de resultaten hiervan dus merkbaar.

Andere tonijnsoorten

De overige tonijnsoorten, die hier ook gebruikelijker zijn, zijn niet overbevist. Maar ook deze soorten zijn niet vrij van kritiek. In het vangproces van alle soorten tonijn worden namelijk veel andere vissen en zeezoogdieren gevangen als bijvangst. Zo worden dolfijnen, haaien, zeevogels en schildpadden mee gedood in het proces. Tegenwoordig bevatten veel verpakkingen de vermelding of een label dat de tonijn ‘dolfijnvrij’ is of dat er geen andere dieren gedood werden tijdens het vangen.

VISwijzer

De VISwijzer is een Nederlands initiatief van de Good Fish Foundation, Stichting De Noordzee (SDN) en het Wereld Natuur Fonds (WNF). Op de VISwijzer worden alle vissoorten ingedeeld in vier categorieën: keurmerk, goede vis, 2de keus en vermijden.

© VISwijzer
Vissen met het label ‘keurmerk’ zijn vissen die het MSC-keurmerk dragen voor duurzame visserij en het ASC-keurmerk voor verantwoorde kweek. Deze vissen worden in de supermarkt ook aangegeven met de de gekende blauwe stickers. Deze stickers blijven de belangrijkste indicatie dat je vis duurzaam en verantwoord is.De andere labels worden gegeven door middel van een vragenlijst in verband met milieu en duurzaamheid. Per vraag krijgt een vissoort punten, de uiteindelijke score bepaalt het uiteindelijke label van de vis. Een score van 0 tot 40 procent levert het rode label ‘vermijden’ op. Een score van 40 tot 60 procent krijgt het gele label en is dus 2de keus. Een score van meer dan 60 procent krijgt het beste label en wordt bestempeld als een ‘goede vis’.En in die laatste categorie vinden we nu ook de blauwvintonijn terug, maar wel enkel die vissen die gevangen zijn in de Middellandse Zee én met behulp van korven, fuiken en vallen.
Meer