Over de hele wereld kunnen hotelgasten er nagenoeg verzekerd van zijn in de goedkoopste verblijfsaccommodaties gratis toegang tot internet aangeboden te krijgen, maar datzelfde kan veel minder snel worden verwacht in de duurdere prijscategorieën. Dat zegt Alex Mayyasi, medewerker van het online magazine Priceonomics.

Er worden volgens hem verschillende redenen naar voor geschoven voor het opmerkelijke verschil in benadering, dat op het eerste zicht bovendien bijzonder contradictorisch is. In werkelijkheid is de kost volgens Mayyasi voor de grote hotels de enige manier om aan hun honderden gasten een betrouwbaar en snel internet te kunnen blijven aanbieden.

“Uit cijfers van het platform Hostelworld, een website voor budget-reizigers, blijkt dat werldwijd 80 procent van de goedkope hotels aan hun gasten gratis internet aanbieden,” merkt Alex Mayyasi op. “Uit een rapport van HotelChatter blijkt daarentegen dat slechts 65 procent van de totale hotelsector gratis internet aanbiedt.”

“Vooral grotere luxeketens zoals Intercontinental, Hilton en Ritz-Carlton blijken nog altijd een extra vergoeding te vragen voor een online toegang. Verwacht had kunnen worden dat de grote ketens voorlopers zouden zijn geweest in het aanbieden van gratis internet, maar net het tegenovergestelde blijkt het geval te zijn.”

“Meestal wordt aangegeven dat luxehotels het internet-gebruik kunnen aanrekenen omdat hun vermogende gasten ongevoelig zijn voor het prijsniveau,” zegt Mayyasi. “Gasten die enkele honderden euro voor een kamer betalen, kijken niet op van een extra rekening van 10 dollar. Voor een budget-reiziger met een kamerprijs van 30 dollar per nacht lijkt diezelfde 10 dollar afzetterij. Die verklaring moet echter in vraag worden gesteld.”

“Door het gratis aanbod moeten budgethotels immers hun basisprijzen optrekken, wat in een prijsgevoelig marktsegment bijzonder riskant kan zijn. Om de geadverteerde prijs laag te kunnen houden, moet de budgetsector voor elke bijkomende service een extra factuur aanrekenen. Bij een luxeketen zal een lichte verhoging van de dagprijs daarentegen minder snel opvallen dan extra rekeningen voor diensten zoals internet.”

“Ook wordt vaak opgemerkt dat de luxesector voor deze extra services een compensatie aanrekent om zijn promoties te kunnen beschermen,” geeft Mayyasi nog aan. “Veel hotels belonen trouwe klanten immers met gratis internet, maar het lijkt weinig zinvol dat men daarvoor het risico zou lopen om andere waardevolle zakelijke klanten voor het hoofd te stoten.”

“Anderzijds moet ook rekening worden gehouden met het feit dat de luxehotels hun betalend filmaanbod zouden willen beschermen. De inkomsten uit die programma’s kennen al jaren een dalende trend en die tendens zou door internet, waar een grote voorraad films ter beschikking wordt gesteld, nog worden versterkt.”

“Nog andere verklaringen verwijzen naar het gehanteerde zakelijk model,” merkt Alex Mayyasi op. “De uitbaters van de individuele luxehotels hebben immers vaak een franchise-contract met een groot merk zoals Marriott of Hyatt.”

“De ketens eisen bepaalde services en kwaliteitsnormen, maar omdat de uitbater de kosten van een wifi-netwerk moet dragen, zou gratis online toegang alleen worden aangeboden indien in het contract de service expliciet wordt geëist. Vaak wordt de beslissing over het wifi-aanbod aan de individuele eigenaar gelaten. Budgethotels kennen daarentegen slechts zelden gebruik van dit type indirect management.”

Alex Mayyasi stelt echter dat de betaalde wifi-toegang wellicht vooral moet worden gelinkt aan bandbreedte. “Een vergoeding voor wifi-toegang is mogelijk de enige manier waarop luxehotels voldoende online snelheden kunnen garanderen,” merkt hij op. “Wanneer draadloos internet gratis wordt aangeboden, zal ook iedereen sneller van de online toegang gebruik maken. Daardoor worden de online snelheden echter gevoelig vertraagd.”

“Specialisten zeggen dat luxehotels zwaar moeten investeren in het garanderen van de betrouwbaarheid, snelheid en veiligheid van het internet, zodat verantwoord kan worden dat aan de gebruikers een financiële tussenkomst wordt aangerekend. In budgethotels zijn snelheden minder belangrijk.” (mah)