Materiële luxe vertegenwoordigt voor de superrijken niet langer de belangrijkste de activa om status en rijkdom te tonen. Dat zegt Hillary Hoffower, vermogensspecialist bij het magazine Business Insider. Integendeel beschouwt de elite volgens haar opleiding en gezondheid als prioritaire doelen. Die sectoren genieten dan ook van grote volumes investeringen van de rijkste bevolkingsgroepen.

“Het bezit van een handtas van Louis Vuitton, een supercar van Bugatti of een luxehorloge van Rolex is in het verleden altijd een signaal van elitestatus geweest,” zegt Hillary Hoffower. “Dat is echter niet langer het geval. De superrijken besteden meer dan ooit aan veiligheid en privacy.”

Status

“De massaconsumptie brengt ook luxe binnen het bereik van de middenklasse, maar voor de rijken zijn deze materiële goederen niet langer een investeringsprioriteit,” meent Hoffower. “Integendeel wordt gestreefd naar investeringen in immateriële middelen als een manier om status aan te duiden.”

Hoffower verwijst daarbij ook naar het boek ‘The Sum of Small Things: A Theory of a Aspirational Class’ van de Amerikaanse auteur Elizabeth Currid-Halkett.

“Materiële items waren ooit cruciaal om sociale status aan te duiden,” verduidelijkte Currid-Halkett. “De aankoop van een luxewagen toont dat een persoon zich de aankoop kan veroorloven van een auto die door anderen alleen maar kan worden bewonderd. Deze bewondering komt echter niet van de technische vermogens van het voertuig, maar wordt wel opgewekt door de zichtbare tekenen van rijkdom die worden geboden.”

“De elite heeft nu echter nieuwe en subtiele manieren om zijn rijkdom te signaleren. Het etaleren van rijkdom is niet langer de manier om weelde uit te stralen. De uitgaven aan materiële goederen door de Amerikaanse superrijken zijn de voorbije tien jaar dan ook gevoelig gedaald.”

Onderwijs

“Deze trend kan echter niet alleen bij de superrijken worden opgetekend, maar kan ook worden vastgesteld bij de ambitieuze hogere categorieën van de middenklasse,” benadrukt Hoffower. “Status wordt vooral opgebouwd door het vergaren van kennis en het opbouwen van cultureel kapitaal, met de bijhorende bestedingspatronen.”

“De rijken investeren aanzienlijk meer in onderwijs en gezondheid. Dat zijn immateriële elementen, maar kosten veel meer dan de luxeproducten die een consument uit de middenklasse zou kopen. Dit soort consumptie blijft vaak onopgemerkt door de middenklasse, maar wordt wel door gelijken duidelijk herkend.”

“De uitdrukking van kennis laat een cultureel kapitaal blijken en vormt een hefboom bij de beklimming van de sociale ladder en de uitbouw van netwerken,” aldus Currid-Halkett. “Dit zijn de pijlers van sociale mobiliteit.”

Hoffower voegt eraan toe dat rijke ouders die immateriële welvaart ook voor hun kinderen willen reproduceren. Er wordt volgens haar dan ook intensief geïnvesteerd in een uitgelezen gezondheidszorg en verrijkende reizen naar waardevolle toeristische bestemmingen.

“De rijken zullen hun kinderen ook elke educatieve voorsprong proberen te bezorgen. Daarmee wordt gehoopt een volgende generatie klaar te stomen voor een succesvolle toekomst,” benadrukt Hoffower. “Het bovenste percentiel van de Amerikaans bevolking besteedde vier jaar geleden aan onderwijs dan ook 860 procent meer dan het nationale gemiddelde.”