De verhalen over de selfmade miljonairs die dankzij talent en inzet hun fortuin hebben opgebouwd, zijn meestal niet meer dan een mythe.
Dat zegt Danny Dorling, professor geografie aan de University of Oxford. Diegenen die de top bereiken, hebben dat volgens Dorling meestal niet te danken aan eigen verdiensten, maar vaak vooral aan een aantal onrechtvaardige voordelen – zoals een blanke en rijke afkomst – waarmee ze van start konden gaan. Dorling voegt er echter meteen aan toe dat de meeste rijken niet willen erkennen het geluk aan hun kant te hebben gehad, maar hij stelt meteen dat de hele wereld in de mythe van de aardige en vlijtige selfmade ondernemer wil geloven.
Illusie
“De rijke klasse heeft vaak niet alleen bij de geboorte al een belangrijke voorsprong meegekregen, maar heeft meestal bovendien ook onderweg nog op bijzonder veel geluk kunnen rekenen, terwijl men ook niet zelden bereid bleek om van de talenten of middelen van anderen te profiteren,” betoogt professor Dorling. “Het is een fabel dat de wereld zou bestaan uit enkele superieure wezens die voldoende talent hebben om de maatschappij in de goede richting te duwen, tegenover een massa inferieure wezens die deze prestaties nooit voor elkaar zouden hebben kunnen krijgen en dan ook terecht met een modaal leven worden gesanctioneerd.” “In de Verenigde Staten en grote delen van de rest van de wereld wordt de American Dream verheerlijkt, maar dat is in wezen een illusie,” zegt Dorling nog. “De vermogende klasse is vaak helemaal niet getalenteerd. Rijkdom wordt meestal niet gecreëerd, maar wel van anderen gekregen.” “Men hoort echter niet graag dat succes als geluk wordt verklaard. Velen vinden dat hun wellukken in wezen onvermijdelijk was en zijn niet bereid om te erkennen dat toeval een groot aandeel in hun fortuin heeft gehad. Dat is echter begrijpelijk, want ook de rest van de wereld wil succes niet aan geluk koppelen.”