De spanningen in de Franse gemeenschapsregering lopen hoog op, met een discussie over onderwijs op de voorgrond.

• Het is na de Duitstalige regering misschien de minst bekende van de zes regeringen in dit land: die van de Franse gemeenschap, of de ‘Federatie Wallonië-Brussel’. Het is ook de enige die door de MR geleid wordt, met Jeholet als minister-president. Die is vooral bekend van tijdens de coronacrisis bij een Overlegcomité als eerste snel naar de camera’s te lopen, om daar voor iedereen te vertellen wat er beslist was.
• Jeholet zou straks wel nog zijn regering kunnen zien in elkaar stuiken. Want op enkele weken van de verkiezingen stellen zowel Ecolo als de PS openlijk het gevoelige ‘decreet Paysage’ over besparingen in het Franstalig onderwijs in vraag. Meer zelfs, ze dreigen ermee om bij de volgende commissie Onderwijs in het Parlement via een wisselmeerderheid die besparingen terug te draaien.
• Die besparingen, die destijds door MR-minister Valérie Glatigny werden doorgevoerd, verplichten een aantal opleidingen in het hoger onderwijs om zich minder versnipperd te organiseren. Dat leidde destijds al tot grote spanning in de coalitie. Met een vergrootglas werd toen alles bekeken en onderhandeld, terwijl Glatigny bakken kritiek over zich kreeg.
• Finaal stemden zowel de PS als Ecolo wel het bewuste decreet, terwijl de minister nadien om gezondheidsreden ontslag nam. Ondertussen is ze opgevist, en trekt ze straks de Kamerlijst van MR en Open Vld in Brussel, omdat Sophie Wilmès (MR) de Europese lijst van de MR wilde trekken.
• Alleen werd de toon in de kiescampagne steeds scherper, over dat ‘decreet Paysage’, waarbij eerst Ecolo-voorzitter Jean-Marc Nollet dreigde om het te herroepen, in tv-debatten. Nadien volgde deze week de PS, en zit het spel nu helemaal op de wagen.
• In Le Soir roept Jeholet vandaag zijn coalitiepartners op om zich te herpakken. “Wat PS en Ecolo doen is onverantwoordelijk en deloyaal”, zo stelt hij openlijk. Hij zegt “kwaad en teleurgesteld” te zijn. Niet bepaald woorden die de boel zullen sussen.
• “Men trekt nu steun in voor een decreet dat gestemd is, puur op basis van electorale afwegingen.” Ik vraag als minister-president dat iedereen zijn gevoel voor verantwoordelijkheid terugvindt”, zo stelt hij.
• De discussie is tegelijk meer dan symbolisch: het Franstalige onderwijs kampt al jaren met financiële problemen. De tekorten in heel de Franse gemeenschap lopen daardoor steeds verder op, en eigenlijk is die gemeenschap niet langer in staat om zichzelf deftig te financieren. 
• Vroeg of laat dient er een oplossing gevonden te worden, zo beseft men wel aan Franstalige kant. Dat kan enerzijds door te gaan besparen, maar dat ligt dus zeer moeilijk. Anderzijds zou men ofwel fors nieuwe taksen gaan heffen, ofwel opnieuw naar het federale niveau kijken, of via een fusie met het Waals gewest aan geld kunnen raken. Ook dat probleem moet dus vroeg of laat op de institutionele tekentafel.