In het Italiaanse Rosignano loost een sodafabriek van chemiereus Solvay al decennialang restafval rechtstreeks in de zee. De milieuvervuiling heeft er onbedoeld geleid tot een artificieel wit strand. Onder druk van de activistische belegger Bluebell Capital belooft de Belgische groep nu de lozingen van kalksteenresidu stapsgewijs af te bouwen.

Het witte strand maakt van Rosignano op het eerste gezicht een idyllische plaats, maar het achterliggende verhaal is veel minder onschuldig. Het zand is bleker geworden door de rechtstreekse lozingen van wit afvalwater afkomstig van de nabijgelegen Solvayfabriek voor soda (natriumcarbonaat).

Volgens het bedrijf gaat het vooral om kalksteenresten en zit er niets schadelijks in het residu-afval, maar daar zijn milieu-activisten veel minder van overtuigd. En nog los daarvan vinden ze het niet meer van deze tijd dat een chemiefabriek, die al sinds 1912 actief is, tonnen restafval zomaar in de zee dumpt.

Tegen 2050 geen lozingen meer

Het activistische beleggershuis Bluebell Capital kocht 1 aandeel van Solvay om de kwestie aan te kaarten en wordt nu door Solvay tegemoet gekomen. Al wordt de afbouw van de lozingen breed uitgesmeerd over meerdere decennia: het chemiebedrijf belooft de lozingen met 20 procent te verminderen tegen 2030 en met 40 procent tegen 2040.

Er komt ook een permanente oplossing: Solvay is van plan te investeren in een nieuw productieproces voor natriumcarbonaat, waardoor er tegen 2050 helemaal geen lozingen van kalksteenresidu meer nodig zijn. Daarmee verdwijnt dus op termijn de bron voor het witte strand in Rosignano.

In ruil stopt Bluebell zijn campagne tegen Solvay, bevestigen beide bedrijven in een gezamenlijke mededeling.

(ns)