Een ‘silent disco’ of ‘een stille disco’ lijkt een begrip waarin een tegenstelling zit. Een oxymoron om het met een moeilijk woord te zeggen. Terwijl het concept in Europa zijn weg nog wat zoekt is in de Verenigde Staten stilaan sprake van een hype. Silent disco is een concept waarbij muziekliefhebbers in uitgangsplekken mits een draadloze koptelefoon zelf kunnen kiezen uit een aantal muziekkanalen, waarop ze dan kunnen dansen.
Helemaal nieuw is het concept niet, want het werd begin jaren ’90 van vorige eeuw door ecologische activisten in de VS geïntroduceerd om de geluidsoverlast voor mensen en dieren in de omgeving te reduceren.
In 2003 publiceerde de Nederlandse krant NRC al een artikel waarin gewag wordt gemaakt van een ‘stille disco’ bij het reizend theaterfestival De Parade in Amsterdam. Maar het is de introductie van de draadloze koptelefoon die de ‘silent disco’ definitief heeft doen doorbreken.
‘Silent disco’: hoe werkt het?
Bij de ingang van de nachtclub of discotheek krijgen bezoekers een draadloze koptelefoon overhandigd. De muziekliefhebber kan nu kiezen uit drie verschillende kanalen: muziek uit de jaren ’80 en ’90 van vorige eeuw bijvoorbeeld, naast hip-hop en elektronische muziek. Elk kanaal doet de koptelefoon oplichten in een aparte kleur: groen, rood of blauw. Deelnemers zien dus wie op de dansvloer hetzelfde kanaal heeft gekozen als zij zelf.
Dansliefhebbers die het uitproberen tonen zich erg enthousiast. Daar is reden toe. Ten eerste is er een visuele factor, die aanwezigen meestal aan het lachen brengt: mensen op eenzelfde dansvloer zien bewegen op de tonen van drie verschillende ritmes werkt zonder meer op de lachspieren en creëert onmiddellijk een ‘feel good’-factor.
Ten tweede wordt een nachtclub plots een stille ruimte, van waar de naam ‘silent disco‘, waar ook mensen die niet dansen met elkaar kunnen praten zonder dat elke zin drie keer moet worden herhaald, omdat je vanwege de overmatige decibels amper begrijpt wat wordt gezegd. [Helemaal probleemloos verloopt het daarom nog niet. De Zwitserse stad Lausanne kondigde twee jaar geleden een verbod op ‘silent disco’s’ af, nadat omwonenden zich over de overlast hadden beklaagd.]
Verder is de mogelijkheid om van kanaal te wisselen een bonus voor de echte dansliefhebbers die niet steeds dezelfde muziek wil horen. Taylor Swift maakt zo plots plaats voor een klassieker van Marvin Gaye en daarna voor de laatste hit van Drake.
‘Silent disco’: voor- en nadelen
De silent disco heeft nog andere voordelen: het concept is inclusief en verzamelt mensen van verschillende generaties – jong en oud – op dezelfde dansvloer, terwijl ze alle toch naar hun favoriete muziek kunnen luisteren.
Verder vormen de koptelefoons en niet de geluidsinstallatie nu de kern van het gebeuren. En die zijn uiterst mobiel. Daarom duiken ze ook steeds vaker op de meest diverse plekken op: cruiseschepen, trams, hotel-lobby’s, de straat, universiteitscampussen, sportclubs, tuinfeesten of gewoon bij mensen thuis. De mogelijkheden lijken dus onbeperkt.
Minder duidelijk is de hygiëne. Wat gebeurt er met de koptelefoon eens hij in de vroege ochtenduren wordt ingeleverd om ‘s avond opnieuw te worden verhuurd? Waarschijnlijk kunnen hygiënische doekjes hier het antwoord bieden.