Silk Road-oprichter Ross Ulbricht, die al sinds 2013 in de gevangenis zit, veilt NFT’s op de Alt Basel-kunstconferentie.
Vanaf 1 oktober begon Ross Ulbricht aan zijn negende jaar binnen een Amerikaanse cel. De nu 37-jarige Ulbricht kreeg in 2015 te horen dat hij tweemaal levenslang plus 40 jaar achter de tralies kreeg. Het was zijn eerste criminele veroordeling ooit. Ulbricht is namelijk de oprichter van Silk Road, een soort digitale zwarte markt op het deep web waar ooit drugs en andere schimmige zaken werden verhandeld.
Mensen op de Silk Road betaalden vrijwel altijd in cryptomunten zoals Bitcoin. Crypto-pioniers zien de website van Ross, of die nu gebruikt werd voor kwaadaardige doeleinden of niet, vaak als een belangrijke katalysator voor de wereldwijde ingebruikneming van digitale munten. In 2013, twee jaar na zijn oprichting, werd de Silk Road afgesloten door de FBI en pakten ze vervolgens Ulbricht op.
Veiling op de Art Basel-conferentie in Miami
Ulbricht kondigde deze week via een bericht op de blog Medium aan dat hij een aantal NFT’s (unieke digitale kunststukjes op een blockchain-netwerk) over zijn kindertijd en leven in de gevangenis zal verkopen. Vanaf donderdag werden die geveild op de Art Basel-kunstconferentie in Miami via het Ethereum-systeem. De opbrengsten gaan integraal naar “Free Ross”, een organisatie van zijn familie die hem wil vrij krijgen, en organisaties die opkomen voor de rechten van gevangenen.
De kunstcollectie bestaat uit een aantal hoopgevende, maar ook bijzonder melancholische, stukken, waarvan een groot deel gefocust zijn op de thematiek van vrijheid. “Ik was 29 jaar oud toen ik gearresteerd werd. Opeens zat ik in een gevangenis en had ik tijd om te tekenen. Ik kwam terug in contact met mijn artistieke kant en produceerde illustraties die het verhaal vertellen van de omstandigheden die ik meemaakte,” schrijft Ulbricht in het bericht.
“Hetzelfde als een doodvonnis, het duurt alleen langer”
De verschillende werken van Ulbricht die verkocht werden, reflecteren vooral zijn hoop om ooit een vrij man te worden. Andere stukken representeren dan weer de totale wanhoop die een persoon ervaart wanneer zijn vrijheden volledig worden ontnomen.
Het stuk genaamd “Dood”, gemaakt in het 37e levensjaar van Ulbricht is voorzien van de volgende tekst: “Mijn toekomst stierf die dag in de rechtbank, toen ik werd veroordeeld tot levenslang zonder voorwaardelijke vrijlating. Toen ik terugkwam in het federale detentiecentrum, ging ik niet zoals gewoonlijk rechtstreeks naar mijn cellenblok. Deze keer werd ik eerst geïnterviewd om te beoordelen of ik suïcidaal was. Dat was ik niet, en gelukkig heb ik hen ervan overtuigd dat ik dat niet was, anders zou ik een paar dagen in een van de gevreesde “zelfmoordwacht”-cellen hebben doorgebracht. Ik begrijp echter waarom ze dat deden. Veel lifers zijn suïcidaal. Er is geen voorwaardelijke vrijlating in het federale systeem, dus ‘voor het leven’ betekent je hele leven. Het is hetzelfde als een doodvonnis. Het duurt alleen langer.”
(kg)
