Het krankzinnige Amerikaanse gevangenissysteem

Amerika telt minder dan 5% van de volledige wereldpopulatie, maar wel 25% van het totaal aantal gevangenen. Met 756 gevangenen per 100.000 inwoners overstijgt het land op dat vlak vijfmaal het wereldgemiddelde. Een op elke 31 inwoners zit in de gevangenis of is vrij onder voorwaarden. Zwarten maken één kans op drie om ooit in hun leven te worden opgesloten. 20% van de gevangenen wordt seksueel misbruikt door medegevangenen of hun bewakers. De federale gevangenissen zijn overbevolkt en zitten aan 130% van hun capaciteit. 1 op 6 gevangenen lijdt aan een of andere mentale aandoening. In Amerikaanse gevangenissen zitten tot viermaal meer psychisch gestoorden opgesloten dan in psychiatrische instellingen.

Het Amerikaanse gevangeniswezen blinkt niet enkel uit in brutaliteit, het is ook ongemeen inefficiënt. Tweederde van de ex-gevangenen worden binnen de drie jaar na hun vrijlating opnieuw gearresteerd. Ook de families lijden onder het gevangenschap. De 1,7 miljoen kinderen van gevangenen maken zes maal meer kans om zelf in de gevangenis te verzeilen dan kinderen van niet-gedetineerden.

Amerika is evenmin vergevingsgezind voor zijn ex-gevangenen. Zij mogen niet stemmen en in sommige staten geldt dat voor levenslang. 2% van de Amerikaanse volwassenen en 14% van de Amerikaanse zwarten kreeg een levenslang stemverbod opgelegd.

De ‘war on drugs’ heeft het Amerikaanse gevangenissysteem duidelijk in ‘overdrive’ gebracht. Het aantal gedetineerden dat is veroordeeld voor drugsgerelateerde misdrijven steeg van 40.000 in 1980 tot 500.000 vandaag; goed voor 55% van de bevolking in de federale en 21% van de bevolking in de staatsgevangenissen. Opmerkelijk genoeg zijn drievierde van de gevangen drugsdelinquenten zwart.

Toch wordt het Amerikaanse gevangenissysteem van binnenuit amper in vraag gesteld. Weinig politici voeren hiervoor aktie; wie dat wel doet graaft vaak zijn politieke graf. Er bestaat geen georganiseerde lobby voor gevangenishervorming. De pers negeert het onderwerp en zij die eerstehandservaringen hebben -de gevangenen zelf- hebben geen stemrecht.

[Bron: The Economist]

 

Meer