In 2024 zullen er opnieuw mensen op de maan landen. Twee jonge Deense architecten proberen vanaf vandaag alvast uit hoe dat voelt, door drie maanden in een zelfontworpen lunar home te wonen op een afgelegen stukje Groenland.
De Deense ruimte-architecten Karl-Johan Sørensen en Sebastian Aristotelis nemen vanaf vandaag hun intrek in ‘Mark 1’, een piepklein huis in een afgelegen gebied in Groenland. In dat arctische stukje natuur kunnen de temperaturen tot 30 graden onder nul duiken, zijn windstormen niet zeldzaam en duikt af en toe wel eens een ijsbeer op. De twee ambitieuze twintigers zullen zich hier de komende drie maanden van de bewoonde wereld afzonderen in die door henzelf ontworpen slimme ‘maanwoonst’. De missie van in totaal 91 dagen doopten ze ‘Lunark’.
‘We zullen volledig geïsoleerd zitten’, vertelt Sebastian Aristotelis (25), die samen met zijn compaan Karl-Johan Sorensen het ruimte-architectenbureau SAGA Space Architect oprichtte waarmee ze ‘Mark 1’ het voorbije anderhalf jaar ontwierpen en bouwden. ‘Het landschap is er eentonig. Er zijn geen prikkels van buitenaf en daarom zal het de meest waarheidsgetrouwe simulatie zijn van hoe het is om op te maan te leven. Vijftig jaar geleden wisten we te overleven op de maan. Deze keer willen we leven op de maan.’ Karl-Johan vult aan: ‘We willen met onze eigen lichamen ontdekken wat er echt belangrijk is als je geïsoleerd leeft onder zo’n extreme omstandigheden.’
Met Lunark gaan de architecten verder op zoek naar een aangename habitat voor maanreizigers tegen 2024. Die wil een oplossing aanreiken voor potentiële ongemakken zoals claustrofobie, psychologische stress en eentonigheid. De bedoeling is dat het tweekoppig team ter plaatse drie maanden lang biometrische gegevens verzamelt en analyseert over henzelf en de architectonische elementen van het huis. Zo zal er bijvoorbeeld een plantenmuur zijn, om de (mentale) gezondheid van de bewoners te bevorderen. Ter plaatse zullen ze erachter komen of planten in die extreme omstandigheden kunnen overleven. Ook twintig andere onderzoeksteams krijgen toegang tot de gegevens die Karl-Johan en Sebastian verzamelen, en zullen hen hierbij vanop afstand ondersteunen.
Vijftig jaar geleden konden we overleven op de maan. Nu willen we er leven
Het project wordt geen rustig plezierreisje. Tijdens de drie maanden houden de wetenschappers zich aan een strak schema van acht uur slapen, acht uur werken en acht uur ontspanning. De woonst is uitgerust met uitgebreide technologische snufjes, waaronder zonnepanelen die alle stroom voorzien voor een computer en 76 sensoren die het huis optimaal laten functioneren bij temperaturen tot min dertig graden. ‘Odin is het brein van de maanwoonst’, legt Sebastian uit. ‘Het is een kleine Lenovo-computer die aangesloten is op de sensoren en de onderhoudsbehoeften voorspelt. Als een van de sensoren detecteert dat de luchtvochtigheid stijgt of de temperatuur daalt, laat het team weten dat er mogelijk een storing is in een bepaald paneel.’ Er is ook een 3D-printer aan boord om eventuele mankementen te fixen, want het huis werd voor een groot deel met zo’n printer gemaakt. Een lichtsysteem creëert een artificieel bioritme, aangezien het in Groenland net als op de maan soms een heel dag licht of donker is. Dikke warmtepakken om de koude te trotseren, moeten de wetenschappers dan weer het gevoel geven dat ze een ruimtepak dragen. Voor absolute noodgevallen is er een satelliettelefoon om te communiceren met de buitenwereld.
Voor wie dacht dat een eerste schoolweek na de zomervakantie al spannend was: deze twee architecten gaan zonder twijfel een minstens even avontuurlijk trimester tegemoet. Je kan het project volgen op hun website lunark.space.
