De EU werkt aan een nieuwe set regels die bedrijven makkelijker toegang moet geven tot publieke en persoonlijke gegevens. Europa spiegelt zich zo aan de soepelere regels in de VS en Azië. Achterliggend idee: in die regio’s konden techbedrijven zich sneller ontwikkelen dankzij beter beschikbare data. Maar de olifant in de kamer is Europa’s privacywetgeving GDPR.

De versoepelingen die op tafel liggen, zijn niet min. Zo moeten bedrijven die de data willen gebruiken niet langer hun hoofdkwartier in Europa hebben. De data moeten ook niet langer op Europees grondgebied ‘blijven’. Er moet wel altijd een lokale vertegenwoordiger zijn in het kader van de datatoegang.

Het doel van Europees commissaris voor de Interne Markt Thierry Breton is duidelijk. ‘Gezien het almaar groeiende belang van data op industriële schaal in onze economie, heeft Europa een open en tegelijk soevereine eengemaakte datamarkt nodig’, zegt hij. De nieuwe regels moeten van het oude continent ’s werelds belangrijkste ‘datacontinent’ maken.

Concreet: door bedrijven meer toegang te geven tot data waar ze ideeën op kunnen uitproberen, zullen die bedrijven makkelijker nieuwe diensten en producten kunnen ontwikkelen. Ook onderzoeksinstellingen zouden profiteren van de nieuwe regels om ‘maatschappelijke uitdagingen’ te helpen aanpakken.

Innovatie versus GDPR

Die nobele intenties hebben echter een grote vijand: de General Data Protection Regulation of GDPR. Een pakket regels, door lidstaten in de nodige wetten omgezet, die datamisbruik moeten voorkomen. Europa is met die regels een wereldwijde pionier op het vlak van databescherming.

Het is niet meteen duidelijk hoe de nieuwe regels kunnen verzoend worden met de GDPR. De EU verzekert dat die zal blijven gelden voor bedrijven die onder de nieuwe regels met Europese data aan de slag willen gaan. Dat wil zeggen: technische oplossingen inbouwen die de privacy moeten beschermen. Zo zouden persoonsgegevens altijd geanonimiseerd moeten worden alvorens bedrijven ze kunnen inkijken.

De geschiedenis leert echter dat een set geanonimiseerde data vaak heel wat persoonlijke informatie kan opleveren wanneer die gekruist wordt met andere informatie. De Europese instellingen staan dus voor de uitdaging om slimme, innovatieve bedrijven voor te blijven alvorens ’s werelds grootste datamarkt verandert in ’s werelds grootste privacynachtmerrie.