Het blijft een natte droom van veel Belgen: een eigen wijndomein, hoe beperkt ook, opzetten en exploiteren. En aangezien de oppervlakte voor druivencultuur in eigen land beperkt is, focussen velen op het buitenland, met name Frankrijk. Omdat daar een tweede verblijf(je) annex kleinschalige wijnbouw in sommige streken nog betaalbaar blijft. Let op de toevoeging ‘in sommige streken’, want de staalkaart met mogelijke bestemmingen wordt met de dag beperkter gezien de grondprijzen.

Dat is zeker het geval in de Bordelais, zoals deze tabel van 2012 tot en met 2019 bevestigt.

Eerste vaststelling, en in gedachten houdend dat de coronacrisis nog niet eens had toegeslagen toen deze statistiek werd samengesteld, zien we een constant klimmende curve voor heel de cluster AOP’s in de Gironde.

Hoe zuur is zoet?

Zelfs binnen deze algemene stijgingscurve zijn er toch nog subappellaties waar deze groei toch afgeremd blijkt of zelfs lichtjes achteruitboerde zoals in Blaye, Cadillac of de basisappellatie Haut-Médoc.

De zoete, nochtans zo hoog aangeschreven appellatie Sauternes, zakte stilaan ook als een soufflé in elkaar (bijna gehalveerd qua wijngaardprijs), zoals Jean-Marie Guffens in Newsweek al becommentarieerde. Buiten een vijf à tien kleppers is het een en al ellende. De enkele absolute toppers zoals Château D’Yquem volstaan echt niet om het gros van de tegen het faillissement vechtende kleinere domeinen te compenseren.

Daarentegen maakt een ook relatief kleine (rode) herkomstbenaming als Canon Fronsac wél een bokkesprong van gemiddeld 60.000 euro per hectare (2012) naar 100.000 euro per hectare (2019).

Schaarste loont

Prijsbeesten blijven hoe dan ook de ‘grote’ appellaties langs de linkeroever van de Gironde, met name Pauillac, Saint-Julien en Margaux, heimat van natuurlijk een hele resem geklasseerde crus die nog steeds torenhoge (primeur)prijzen realiseren.

Ook al groeide aan de andere oever de terreinprijs voor Saint-Emilion en haar satellieten ook gestaag in deze periode, blijven deze toch een fractie van de grote Haut-Médoc-appellaties.

Het enige échte weerwerk vanuit de rechteroever komt van de appellaties Lalande-de-Pomerol (van 170.000 euro/hectare naar 240.000 euro/hectare) en vooral Pomerol (van 900.000 euro/hectare naar 1.900.000 euro/hectare), dat meer dan verdubbelt.

Geen wonder gezien de beperkte oppervlakte waar deze gereputeerde crus kunnen op terugvallen. Schaarste is altijd al een verklaring voor prijskoorts.