‘Het is niet moeilijk om van mensen monsters te maken. Minder makkelijk is om te beseffen dat je zelf die weg opgaat.’ Met die quote omschrijft de populaire conservatieve radiopresentator Glenn Beck in de film ‘Divide and Conquer’, de laatste dagen van Roger Ailes, de stichter van het in Amerika grenzeloos populaire nieuwskanaal Fox News.
Ailes’ afscheid van het mediamonument dat hij zelf gecreëerd had, kon moeilijk dramatischer. De man die op zijn eentje 3 Amerikaanse presidenten aan de macht hielp, werd op 16 juli 2016 naar de uitgang van zijn eigen bedrijf begeleid. Dat gebeurde uren vooraleer de Republikeinse Partij GOP in Cleveland op haar vierjaarlijkse congres de Amerikaanse reality-tv ster, vastgoedkoning en vlammenwerper Donald Trump tot presidentskandidaat zou benoemen.
De kroning van Trump moest ook de kroning van Ailes worden, maar werd uiteindelijk zijn ondergang. Ailes werd van overschrijdend seksueel gedrag beschuldigd. ’If you want play with the big boys, you’ll have to lay with the big boys’, is een van de zinnen die een van zijn vermeende slachtoffers hem toedicht. Ailes zou alle aantijgingen tot aan zijn dood in 2018 blijven ontkennen. In zijn val zou hij ook Bill O’Reilly, een ander icoon van conservatief Amerika, met zich meesleuren.
Maar aan zijn 18-jarige heerschappij over Fox News kwam in juli 2016 definitief een einde. Zijn geldschieter, de Australische mediamogol Rupert Murdoch, verzachtte de pijn nog iets door Ailes een afscheidscheque van 40 miljoen dollar mee te geven. Bovenop de 163 miljoen die 21st Century Fox sinds 2004 aan minnelijke schikkingen had uitbetaald voor seksueel overschrijdend gedrag binnen de organisatie. (Omdat vele schikkingen geheim blijven, is het werkelijke bedrag niet bekend.)
Het mediafenomeen Roger Ailes
Roger Ailes is een mediafenomeen dat zijn gelijke niet kent. Geboren in een modaal gezin in het toen nog volledig blanke Warren (Ohio), werd bij Ailes al op zeer jonge leeftijd hemofilie vastgesteld, een erfelijke stoornis, die maakt dat het bloed moeilijk stolt omdat een bepaalde stollingsfactor ontbreekt.
Ailes zou zijn ganse leven in angst doorbrengen, vanwege het feit dat hij op elk moment kon doodbloeden. Hij zou daardoor snel een gevoel ontwikkelen voor wat angst in mensen teweegbrengt. Het was de combinatie van die angst met de afkeer die hij had voor alles wat politiek naar links neigde – en die hij van zijn vader had meegekregen -, die uiteindelijk Ailes leven zou domineren. Zijn ganse leven zou hij vijanden en controverse zoeken. Het werd de smeerolie van zijn bestaan.
Ailes was vanwege zijn hemofilie ongeschikt voor de legerdienst. Maar met Fox zou hij zijn patriottisme bewijzen. Als er geen gevecht was, zou hij er een uitlokken. De basis voor Fox werd al in zijn jeugdjaren gelegd.
‘Triumph des Willens’ (Leni Riefenstahl)
Begonnen als loopjongen in de tv-studio’s van NBC, werkte Ailes zich al snel op tot de producer van wat toen Amerika’s enige en grenzeloos populaire dagelijkse ‘live’ talkshow was: ‘The Mike Douglas Show’.
Geïnspireerd door ‘Triumph des Willens’ (1935), de propagandafilm van Leni Riefenstahl over Hitlers Derde Rijk, voegde Ailes al snel een totaal nieuwe dimensie toe aan de kunst van het televisiemaken. Hij introduceerde nieuwe formats, waarbij de focus op de invalshoek van de camera’s kwam te liggen. Ailes wilde close-ups zien, die rauwe emoties blootlegden. ‘Ik wil gezichten zien, poriën. Ik wil zien wat mensen zijn. Dat is wat televisie is.’
Net als Riefenstahl introduceerde Ailes ook nieuwe technieken, zoals het gebruik van bewegende camera’s en telelenzen om zo gemanipuleerde perspectieven te creëren.
Ailes: ‘agent provocateur incontournable’
Ailes is ook de uitvinder van de populaire ‘town hall’-meetings, waarbij een politicus ‘live’ in debat gaat met een panel van mensen die hem vragen stellen, terwijl het publiek op de achtergrond blijft. Ailes begreep dat politici die niet goed overkwamen op televisie kansloos waren. Hij ontpopte zich al snel tot een ‘agent provocateur’, die conservatieve politici coachte in een genre dat later tv-reality zou gaan heten.
Voormalig burgemeester van New York Rudi Giuliani, huidig Senaatsvoorzitter – de ooit onverkiesbare – Mitch McConnell, tv-presentator Jay Leno, maar ook de presidenten Richard Nixon, Ronald Reagan, George W. H. Bush en Donald Trump gaven of geven toe een groot deel van hun succes aan Ailes te danken te hebben. Deze meester-communicator legde ook de basis voor het concept van de negatieve tv-spot, waarin politieke tegenstanders werden besmeurd en beklad.
Roger Ailes werd de strateeg en het communicatiegenie van de Grand Old Party.
Toen George W.H. Bush in de aanloop naar de verkiezingen van 1988 in de peilingen ruim 15 punten achterlag op zijn Democratische rivaal Michael Dukakis, introduceerde Ailes reclamespots waarin Dukakis werd weggezet als iemand die moordenaars tijdens de weekends vrijliet uit de gevangenis en hen zo in staat stelde nieuwe misdaden te begaan. Vandaag gemeengoed in het Amerikaanse tv-landschap waren zulke spots toen nog revolutionair. Maar ze werkten als geen ander: Bush haalde weken later 40 van de 50 staten binnen.
Werd hij door de linkse elite nooit voor vol aanzien, dan maakte hij zich aan de rechterkant van het politieke spectrum in een mum van tijd ‘incontournable’. Roger Ailes werd de strateeg en het communicatiegenie van de Grand Old Party.
Een GOP-nieuwszender
Omdat de linkse elite de nationale nieuwsnetwerken ook toen al volledig in hun greep hielden, dacht Ailes al in 1969 aan de introductie van een soort ‘GOP nieuwszender’. Die zou content produceren voor de Amerikaanse staten die in handen waren van Republikeinen. Lokale tv-stations hadden nood aan conservatieve opiniemakers en standpunten vanuit Washington DC.
Door de jaren heen zou Ailes steeds meer gefrustreerd raken met wat hij het verval van de Amerikaanse basiswaarden noemde: ‘de zaken die we als kinderen leerden: God, familie, vaderland en werk’. Of principes als ‘betaal je rekeningen en help je buurman’. Hij verweet ‘niet-verkozen elites’ in New York en Hollywood het platteland een levenswijze op te willen dringen, die met deze waarden nog weinig te maken hadden.
Rechts Amerika was toen al op zoek naar een stem die niet eerst door de linkse media werd gefileerd. Een medium dat de visualisering van de conservatieve ideologie in beeldvorm zou worden en dat niet voortdurend de mensen zou discrediteren die niet dachten zoals zij. In het voor de
Republikeinen gouden tijdperk van Ronald Reagan, zou de idee voor zulke zender opnieuw opduiken. Toch zou het uiteindelijk nog 27 jaar duren vooraleer Ailes dat project zou kunnen uitvoeren.
Ailes zou de blauwdruk voor Fox News opmerkelijk genoeg eerst bij de concurrentie introduceren. In 1994 startte hij de talkshowzender ‘America’s Talking’ bij NBC. Het was een nieuw format van ‘all talkshow’, dat 14 uur per dag ‘live’ uitzond en uiteindelijk tot bij 20 miljoen Amerikaanse gezinnen zou raken.
‘America’s Talking’ was revolutionair. Niet noodzakelijk vanwege de – vaak vulgaire – inhoud van de programma’s, dan wel vanwege het showgehalte en de focus op aantrekkelijke vrouwelijke, liefst blonde presentatrices met korte rokken. De effectieve basis voor Fox News werd daar gelegd.
Maar wanneer toenmalig Microsoftbaas Bill Gates zich in 1996 inkocht bij NBC en het netwerk tot MSNBC herdoopte, betekende dat niet enkel het einde van ‘America’s Talking’, ook Ailes carrière bij de linkse zender was dan definitief voorbij.
Fox News: ‘Engagement is enragement’
Nog datzelfde jaar kondigden de Australische mediamagnaat Rupert Murdoch en Roger Ailes de oprichting van ‘Fox News’ aan. Het product van een verstandshuwelijk, waarbij Murdoch voor de centen zorgde en Ailes voor de rest.
Murdoch stond op dat ogenblik aan het hoofd van News Corp., het grootste familiale media-imperium ter wereld, dat naast tientallen Australische titels ook The Times of Londen in portefeuille had en in 2007 The Wall Street Journal zou overnemen. Maar Murdochs bread and butter waren tabloids als The Sun, New York Post en News of the World.
Murdoch zag zich in 2011 verplicht deze laatste publicatie uit de handel te halen, ondanks dat er nog dagelijks 2,5 miljoen exemplaren van werden verkocht. De roddelkrant vormde de spil in een schandaal van astronomische omvang. Medewerkers van de krant zouden ten minste 7.000 publieke figuren, beroemdheden en politici hebben afgeluisterd om smeuïge verhalen te kunnen brengen.
News Corp. staat erom bekend graag buiten de algemeen aanvaarde normen te opereren. De term ‘chequeboekjournalistiek’ – waarbij mensen betaald worden om schandalen en lasterlijke informatie te onthullen – loopt als een rode draad door Murdochs mediarijk.
Aan ambitie ontbrak het Murdoch en zijn nieuwe Amerikaanse partner nooit. Beiden begrepen dat er ruimte was voor een op angst en woede gebaseerde politieke zender, met ras en sociale klasse als uitgangspunt. Fox News zou als 24/7-nieuwskanaal de strijd aangaan met CNN, het tot dan toe enige globale nieuwsnetwerk. De formule bleek een schot in de roos. Tegen 2002 had Fox CNN ingehaald als Amerika’s meest bekeken kabelzender. Een plek die het nooit meer zou afstaan en een einde zou maken aan het decennialange oligopolie van CNN, CBS, ABC en CNBC.
Fox is geen nieuwszender; het is een geldmachine
Fox ging nooit echt over journalistiek, maar over kijkcijfers en geld. ‘Weet je wat mensen interesseert? Vier zaken’, zei Ailes, ‘peilingen, foto’s, aanvallen en fouten. En als ik ze dat niet geef, zal ik moeten vechten om op antenne te komen.’
Was ‘Fair and Balanced’ de officiële baseline van de zender, dan werd dat achter de schermen al gauw vervangen door twee minder fraaie uitgangspunten. ‘Engagement is enragement’ (‘betrokkenheid komt met razernij’) en ‘When it bleeds, it leads’ (‘als het bloed is het goed’). Een Facebook avant la lettre, zeg maar. Angst, razernij en verdeeldheid zaaien, hield kijkers elke dag opnieuw uren ononderbroken aan hun tv-toestel gekluisterd. Op goed twee decennia tijd sprak half Amerika de taal die ze dag na dag op Fox kregen te horen.
Wat werd gebracht hoefde niet noodzakelijk waar te zijn. Zolang de Fox-kijker gelukkig was met wat hij zag en het zijn kijk op de wereld bevestigde, mocht alles passeren. (In maart 2018 werd de zender even de risée van het continent toen in de ochtendshow ‘Fox & Friends’ op het scherm de boodschap verscheen ‘dat de VS de hulp aan drie Mexicaanse landen zouden stopzetten’.)
Nieuws werd steeds vaker vervangen door opinie, dat wel als ‘nieuws’ werd verpakt. Was de nieuwsdivisie (die modeljournalisten als Chris Wallace, Shepard Smith en Bret Baier zou voortbrengen) daar minder gelukkig mee, dan zou haar stem al snel gesmoord worden. Gewoon omdat de talkshows te veel winst opbrachten. Ook dit jaar is Fox op weg naar 2 miljard dollar winst. Fox News is met andere worden geen nieuwszender; het is een geldmachine.
‘Fox & Friends’, de show die ons Donald Trump gaf
Dat was niet altijd zo. ‘De eerste jaren na de oprichting was het netwerk conservatief, zonder daarom complottheorieën te promoten. Het was nationalistisch, maar niet noodzakelijk een propagandamachine’, schrijft journalist Brian Stelter in zijn boek ‘Hoax: Donald Trump, Fox News, and the Dangerous Distortion of Truth’. Het was de verkiezing van Barack Obama in 2008 die de katalysator zou worden voor het huidige Fox, een beweging die in overdrive zou gaan eens Obama in 2016 werd opgevolgd door Donald Trump.
De banden tussen Trump en Fox dateren van lang voor hij in 2015 zijn kandidatuur voor het presidentschap aankondigde. Dat Trump een beroemdheid werd, had hij deels te danken aan Rupert Murdoch, die in 1976 de tabloid New York Post had opgekocht. Trump vulde er als playboy/vastgoedmogol de entertainmentpagina’s. Murdoch verkocht kranten dankzij Trumps esbattementen. Trump en Murdoch hadden meer gemeen dan dat: beiden hadden een familiefortuin geërfd en beide voelden zich genegeerd door het establishment.
Ailes vertrouwde opnieuw op zijn geniaal media-instinct en begreep dat Trump goed lag bij een groot deel van het Foxpubliek
In maart 2011 introduceerde Roger Ailes Trump dan als ‘politiek analist’ bij ‘Fox & Friends’, de populaire ochtendshow die meer kijkers trekt dan de concurrerende shows van MSNBC en CNN gecombineerd. Trump was vragende partij. Hij wilde de temperatuur van het land opmeten om te weten of het land rijp was voor zijn MAGA-agenda. Het presidentschap was al jaren lang Trumps natte droom.
Ailes vertrouwde opnieuw op zijn geniaal media-instinct en begreep dat Trump goed lag bij een groot deel van het Fox-publiek. Dat vanwege zijn ongeëvenaard talent om de aandacht van de kijkers als een magneet naar zich toe te zuigen. Trumps voortdurende aanwezigheid op het Fox-nieuwskanaal bleek een meesterzet.
Ailes toonde zich na een tijd zo enthousiast dat hij Trump een vast segment op maandagochtend bezorgde, dat de wereld zou ingaan als ‘Monday Mornings with Trump’. Avec le recul du temps mag worden gesteld dat dit segment voor altijd de Amerikaanse politiek zou veranderen.
Het nieuwe complotdenken: ‘Vele mensen zeggen dat…’
Trump gebruikte zijn tijd op antenne voornamelijk om controversiële uitspraken te doen en complottheorieën de wereld in te sturen. Zonder bewijs en meestal enkel steunend op uitspraken als ‘Millions of people agree with me when I say’, ’A lot of people are saying’ en nog een reeks varianten. Intro’s die aan de wieg zouden staan van het nieuwe Amerikaanse complotdenken, waarbij zowat elke broodjeaapverhaal moeiteloos Fox-primetime haalt.
‘Een extreem geloofwaardige bron heeft mijn kantoor gebeld en me verteld dat Obama’s geboortecertificaat een vervalsing is’, tweette Trump in 2012 naar zijn toen nog 2,5 miljoen volgers (Ondertussen heeft hij er 87 miljoen). Toen opperrechter Antonin Scalia in februari 2016 onverwacht overleed, was er volgens Trump wel degelijk sprake van ‘foul play’. ‘Velen zeggen dat er een hoofdkussen op zijn gezicht lag, een vreemde plaats om een hoofdkussen te vinden, niet?’
De Fox-presentatoren stonden erbij, keken ernaar en spraken hem vooral niet tegen. Integendeel, dit soort groteske verhalen ging een eigen leven leiden. Het publiek kraaide van de pret. Fox gaf de voorzet en rechtse websites als het Drudge Report (Matt Drudge heeft Trump ondertussen de rug toegekeerd), The Daily Caller en Breitbart kopten die enthousiast binnen.
Trump bleef consequent in zijn inconsequentie
Trump ontwikkelde zo een logica die hij transformeerde tot het ‘voldoende geloofwaardig’- concept. Dat wil dat ‘zelfs als er ogenschijnlijk niets aan de hand is, er misschien toch iets is’. Een patroon waarmee Trump zich ook als een politieke outsider kon positioneren. Want door de geldende normen uit te dagen, bewees hij zijn antipolitieke authenticiteit.
Trump bleef consequent in zijn inconsequentie en legde als een volleerd jongleur het fundament voor de ‘alternative facts’. Het complotdenken introduceerde zich zo in de mainstream, met als enige doel het politieke establishment te destabiliseren.
Het nieuwe complotdenken berust veelal op een lukrake stellingname die totaal losgekoppeld is van alles wat feitelijk kan worden vastgesteld. Steunden klassieke samenzweringen in het verleden op theorieën, dan steunt de nieuwe samenzwering op gebakken lucht en herhaling. Als ‘vele mensen het zeggen’, om Trumps slagzin te gebruiken, dan is het waarschijnlijk waar genoeg.
Toen Trump in 2016 zonder het minste bewijs een verhaal de wereld instuurde als zou de vader van Ted Cruz, zijn laatste tegenkandidaat voor de Republikeinse presidentsbenoeming, betrokken zijn geweest bij de moord op John F. Kennedy, zei hij: ‘Zelfs als het niet helemaal waar is, is er toch iets gaande.’
Niet feiten, maar herhaling en bevestiging op sociale media voeden het nieuwe complotdenken
Zulke onzin wordt dan uitvergroot via Facebook en Twitter, waar honderdduizenden likes en retweets worden verzameld. De ononderbroken verspreiding van deze leugens wordt zo een surrogaat voor politieke actie en maatschappelijk engagement. Niet feiten, maar herhaling en bevestiging op sociale media voeden het nieuwe complotdenken.
Dat op die manier de democratische instellingen worden ondermijnd en het publiek in verwarring wordt gebracht, was Trumps laatste zorg. Dat toekomstige demagogen niet zouden aarzelen om zijn recept te kopiëren en te verfijnen eveneens.
Ook Ailes vond het allemaal prima, maar was professioneel genoeg om de Fox-redactie de grenzen van het onwelvoeglijke niet te laten overschrijden. Hoezeer Ailes Trump ook bewonderde, privé anticipeerde hij in 2016 een Clinton-overwinning. Hij polste Trump daarom in de aanloop naar de verkiezingen over de lancering van een ‘Trump TV’-kanaal, een nationalistische versie van Fox. Maar toen Trump tegen alle verwachtingen in president van Amerika werd, was ‘Trump TV’ geen optie meer. Bij Fox ging het hek nu helemaal van de dam.
Is Fox in handen van het Witte Huis? Of is het omgekeerd?
De draaideur tussen Fox News en het Witte Huis komt zelden tot stilstand. In februari 2020 telde men 21 mensen die de overstap van Fox News naar 1600 NW Pennsylvania Avenue hadden gemaakt of omgekeerd. De bekendste onder hen zijn Bill Shine, de opvolger van Ailes als CEO van Fox News, die nu Trumps communicatiedirecteur is.
Dan zijn er Hope Hicks, die een tijd Chief Communications Officer was bij Fox en nu als pr-vrouw voor Trump werkt, en voormalig Fox-analist Richard Grenell, die eerst Amerikaans ambassadeur in Duitsland was, dan een tijd als waarnemend chef van de binnenlandse inlichtingendienst fungeerde, om uiteindelijk de presidentiële afgevaardigde voor de vredesonderhandelingen tussen Servië en Kosovo te worden.
Het Fox-triumviraat
Trump krijgt ook de onvoorwaardelijke steun van de Fox primetime-hosts Tucker Carlson, Sean Hannity en Laura Ingraham. Zij vullen het opinieblok tussen 20 en 23 uur en domineren het Amerikaanse talkshowlandschap. Dagelijks bereiken ze samen zo’n 12 miljoen mensen. Tijdens primetime heeft dat trio anderhalve keer meer kijkers dan MSNBC en dubbel zoveel als CNN. De drie behoren al jaren tot Trumps inner circle.
Sean Hannity wordt in de VS zelfs de schaduwvicepresident of shadow veep genoemd, omdat hij en niet Mike Pence als Trumps adviseur fungeert. Dat loont, want Trump beloont hem graag met primeurs. Toen op 2 januari van dit jaar de Iraanse generaal Qassem Soleimani werd omgebracht, kreeg Hannity als eerste die informatie ingefluisterd. Op basis van ‘welingelichte bronnen’, zei Hannity op het scherm. Dat was Trump zelf dus.
Toen een met COVID-19 besmette Trump na zijn opname in het Walter Reed Medical Center eerder deze maand terug naar het Witte Huis werd gebracht, vergeleek Sean Hannity hem in primetime met Roosevelt en Churchill.
Tucker Carlson is een onverholen blanke supremacist, maar was de eerste die er – tot zijn verdienste – in slaagde Trump aan het verstand te brengen dat COVID-19 geen ‘hoax’ was. Ondanks dat Hannity, Ingraham en nog een paar minder bekende opiniemakers dat op antenne maar bleven herhalen. De kans dat Fox tijdens de pandemie mensenlevens heeft gekost, is zeker niet klein, want meer dan de helft van de Fox-kijkers is de 65 voorbij (en 94 procent is blank).
Laura Ingraham stond eerste op de lijst om Trumps perswoordvoerder te worden. Maar ze eiste haar zeg in beleidszaken als immigratie en handel, om de nationalistische en protectionistische agenda door te drukken die ze al jaren op televisie verdedigde. In 2016 was dat zelfs voor het transitieteam van Trump nog een brug te ver.
De Fox-paradox
Het trio Carlson – Hannity – Ingraham werpt zich graag op als de laatste steunpilaren van de afbrokkelende blanke Amerikaanse middenklasse. Maar in werkelijkheid zijn ze multimiljonairs (Hannity verdient bij Fox 25 miljoen dollar per jaar. Carlson en Ingraham respectievelijk 6 en 15 miljoen dollar), die werken voor een Australische multimiljardair en die het klootjesvolk minachten. Toen de Nederlandse geschiedkundige en opiniemaker Rutger Bregman Carlson daar in een gesprek attent op maakte, noemde deze laatste hem ‘a f*cking moron’.
Want als er al een paradox tussen Trump en zijn kiezers bestaat, dan wordt die nog best verwoord door de populaire radiopresentator Howard Stern:
‘Het vreemde aan dit alles is dat de mensen die Trump het meest verafschuwt, het meest van hem houden. De mensen die op Trump stemmen, voor het grootste deel… Hij zou ze niet eens in een van zijn hotels binnenlaten. Hij zou er van walgen.’ ‘Ga naar Mar-a-Lago’, gaf hij zijn luisteraars nog mee. ‘En kijk of er mensen aanwezig zijn die op jou lijken. Ja, ik praat tegen jou, jij luisteraar.’
Van nieuws tot opinie tot propaganda
Trump promoot Fox en Fox promoot Trump. In 2019 stuurde de president van de Verenigde Staten 657 tweets uit die rechtstreeks te maken hadden met zaken die hij op Fox gezien had, blijkt uit berekeningen van Media Matters for America, een progressieve non-profit die optreedt als mediawaakhond. Fox lijkt vandaag steeds meer op een staatszender naar Sovjet-Russisch model, die zich exclusief richt tot Trumps basis en nog weinig meer is dan een groot gesponsord kanaal voor de MAGA-agenda.
In de maand voor de tussentijdse verkiezingen van november 2018 gebruikten Fox-hosts, in een duidelijk met het Witte Huis gecoördineerde actie, 39 keer werd het woord ‘invasie’, om op het gevaar van een immigrantenkaravaan te wijzen, die zogezegd vanuit Centraal-Amerika op weg was naar de Amerikaanse grens
Toen Fox-nieuwsanker Shepard Smith Trumps tweets en bangmakerij tegensprak en zei dat er van een invasie geen sprake was, werd hij op sociale media bedreigd. (Smith heeft Fox ondertussen verlaten). Eens de verkiezingen voorbij verdween de term ‘invasie’ als bij wonder van antenne.
Maar Trumps wereld wordt in grote mate beïnvloed door wat hij op Fox News ziet en hoort. Wat hij daarbij vergeet, is dat Fox een geld- en kijkcijfermachine is, die wordt gevoed door het onophoudelijk maximaliseren van woede, verontwaardiging en razernij. Een gouden combinatie voor zowel Trump als Fox, maar niet noodzakelijk voor de Amerikaanse samenleving.
Niemand is Trump meer loyaal dan de Republikeinse Foxkijker
Want uit een onderzoek van het onafhankelijke onderzoeksbureau Public Religion Research Institute (PRRI) onder 2.500 als Republikeinen geregistreerde kiezers, bleek dat geen enkele groep Trump loyaler is dan de Republikeinen die naar Fox kijken.
Hoewel 37 procent van de Republikeinen zei dat weinig hen tegen Trump zou kunnen doen keren, steeg dat bij Republikeinen wiens primaire nieuwsbron Fox News is, tot een astronomische 55 procent. Zelfs laaggeschoolde blanke Republikeinen – die Trump in 2016 de overwinning bezorgden – waren minder geneigd om te zeggen dat ze Trump tegen elke prijs zouden blijven verdedigen.
Fox werd zo de grondlegger van de politieke haatindustrie. Een stuk verbrande grond, dat stilaan de helft van Amerika bestrijkt, waar de extreemste standpunten de norm zijn en waar niemand heeft gewonnen, zolang de andere niet heeft verloren.
Nu de presidentsverkiezingen steeds dichterbij komen, wordt het taalgebruik op Fox News enkel extremer. Tucker Carlson had het onlangs over ‘de coup’, die door de Democraten wordt voorbereid om de verkiezingen te vervalsen. Minuten later tweette Trump: ‘Democrats are Rigging our 2020 election!’. Gevreesd wordt dat Fox op verkiezingsavond Trump voorbarig tot winnaar van de verkiezingen zal uitroepen. Maar als Trump het uiteindelijk niet haalt, wordt het een gans ander verhaal.
Laura Ingraham had onlangs een advocaat in de uitzending te gast. Die wond er geen doekjes om. Hij zei: ‘Ik doe twee zaken, ik stem en ik koop wapens’.
