Het wordt vaak gezegd dat politiek slecht theater is. In het nieuwe boek van Wouter Verschelden wordt de vormingsgeschiedenis van de Vivaldi-regering ontleedt als een theaterscript. Verschelden is erg goed geconnecteerd. Hij is de nieuwe Rik Van Cauwelaert in wording.
Het boek leest als een goeie detective: vlot en spannend, ondanks het feit dat we weten hoe het eindigt. Dit komt vooral dank zij de sterke persoonlijkheidsanalyses van de politieke zwaargewichten. Wie wil weten wie ons bestuurt en hoe dit land voorlopig nog samenhangt, moet dit boek zeker lezen. Het leert ons hoe een regering gevormd wordt, maar vooral hoe mogelijke regeringen subtiel en minder subtiel gesaboteerd worden. We zien ook hoe de pers een fundamentele partner is in dit politiek theater en hoe de sociale media voor meer dan voor de slagroom zorgen. “Basta la commedia” in Le Soir was meer dan een creatieve vondst van een journalist.
Eigen carrière eerst lijkt wel het leitmotiv
Het is een boek met een dubbel scenario. Enerzijds is er het verhaal van de onvermijdelijke koehandel, met de tragische individuele machtsambities aangevuld met haat, nijd en jaloezie, die vaak constructieve oplossingen in de weg staan. Nog pijnlijker zijn de interne partijvetes die vaak zwaarder doorwegen dan de ambitie om de maatschappelijke visies te realiseren. Eigen carrière eerst lijkt wel het leitmotiv.
Anderzijds geeft Wouter Verschelden ons een inkijk in wat er als denkpiste voor de toekomst op ons afkomt. De niet gerealiseerde, maar wel ernstig uitgediscussieerde visie op ons land die tot stand kwam uit een respectvolle oefening tussen Magnette en De Wever, de twee echte machtshebbers van dit land. Zij lijken wel helder te weten waar ze naar toe willen met dit land.
“Bereid Brussel te lossen”
Ik onthoud de quote van Paul Magnette : ”Ik begrijp dat de Vlamingen het beu zijn te betalen voor de anderen, die zich niet verbeteren”. Dit in combinatie met het gegeven dat De Wever en N-VA bereid zijn als het er echt op aankomt om het onvermijdelijke onder ogen te zien en Brussel te lossen, geeft ons een zicht op het politieke front van 2024.
Zoals in elke goede theatertekst zijn het de sideplots en de anekdotes die het hoofdverhaal boeiend en leesbaar maken. Soms grappig, soms schrijnend, soms Louis de Funés, soms chaos. Maar het boek leest 275 pagina’s lang als een trein. De bio’s van de hoofdacteurs vormen een nuttige aanvulling bij de hoofdtekst. Eén kleine manco hier is het ontbreken van de biografie van Vincent Houssiau, kabinetschef van koning Filip en geen onbelangrijke sturende acteur in dit politiek drama. Ik blijf benieuwd naar zijn achtergrond en echte loyauteiten.
P-magazine weegt zwaarder dan t’Scheldt
Wie benieuwd is naar relevante ‘petit histoire’ wordt op zijn wenken bediend. De kwaliteit van het culinaire verraadt vaak de intentie van de politieke initiatiefnemer. Zo werd de “calvinistische” soberheid van Coens erg matig geapprecieerd door fijnproever Magnette. Het ene perslek is belangrijker dan het andere. Zo weegt P-magazine zwaarder dan t’Scheldt. Uiteraard heeft elke partij zijn broederstrijd. Sommige afrekeningen kennen we: Calvo die opzij gezet wordt bij Groen. Andere vermoeden we. Geens die op weinig partijliefde kan rekenen, de beperktheid van Coens, de hitsigheid tussen Rutten en De Croo, de sluwheid van Patrick De Wael, de rivaliteit tussen Magnette en Bouchez… Een Bouchez ook die beter dan de anderen de pers actief gebruikt en voor wie lekken een hobby is. Dan is er Nollet, de sfinks wiens positie zwaar doorweegt. Opvallend ook het gezamenlijke oordeel van De Wever en Magnette over het slechte crisismanagement van een erg zwakke Sophie Wilmés.
Voor de Vlamingen wordt er in dit boek ook één ding duidelijk: het politieke kaartendek wordt in Franstalig België geschud. De Vlamingen staan er bij en kijken er naar. Van Vlaams Belang is er totaal geen sprake en De Wever blijft voor velen in het zuiden “te mijden”. Daarom is de gedeelde impliciete visie van De Wever & Magnette over de toekomst van dit land zo opmerkelijk.
De doodgravers van België is een aanrader. Zoals het hoort overal te verkrijgen ook met een click via het internet.
De auteur Jan Callebaut is partner bij marketingcollectief Callebaut Collective
