De Croo naar China om varkens te verkopen, tegelijk worstelt Vivaldi wél met mensenrechten in Gaza: links wil genocide-zaak tegen Israël, liberalen “niet overtuigd”

De Croo naar China om varkens te verkopen, tegelijk worstelt Vivaldi wél met mensenrechten in Gaza: links wil genocide-zaak tegen Israël, liberalen “niet overtuigd”
Premier Alexander De Croo (Open Vld) en de Chinese president Xi Jinping – Dursun Aydemir/Anadolu & Kent Nishimura via Getty Images

Varkensvlees. Dat staat straks bovenaan de agenda met China, wanneer premier Alexander De Croo (Open Vld) op bezoek gaat bij premier Li Qiang en vooral sterke man en president Xi Jinping. Veel komt samen: België opent een nieuw gebouw voor de ambassade in Beijing, maar is vooral ook voorzitter van de EU voor zes maanden. De Croo kan in het bezoek van twee dagen dus ook volop over EU-dossiers spreken. Daarbij geeft men aan “geen taboes te zullen hebben, ook niet over mensenrechten”. En hij kan moeilijk rond de spionage van de Chinezen heen, onder meer bij Vlaams Belang: dat kondigde hij in de Kamer al aan. Maar toch ligt de focus van de trip vooral op de handelsbetrekkingen: topmensen van Volvo, AB Inbev, Solvay en Bekaert reizen mee. België zit met een tekort op de handelsbalans ten opzichte van China van 27 miljard: men wil dus dat de Chinezen hun markten meer openen voor de Belgen. Heel concreet: de koppen, poten en neuzen van Belgische varkens. Die zijn in China gegeerd, maar sinds een embargo uit 2018 vanwege de varkenspest is de Belgische export stilgevallen. Lode Ceyssens, de baas van de Boerenbond, gaat prominent mee met De Croo. Opvallend: terwijl over China geen spanning is in de coalitie, ligt dat over Gaza helemaal anders. De linkerflank en cd&v willen zich aansluiten bij een genocide-klacht van Zuid-Afrika tegen Israël, voor het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. Maar daarover is “allerminst eensgezindheid”, zo is te horen bij de Zestien. “Het moet meer zijn dan een loos politiek statement, en daar zijn we nog niet van overtuigd”, klinkt het bij de liberalen.

In het nieuws: Met China vallen wel zaken te doen, maar eerst moet een kern nog een reeks beslissingen doorworstelen.

De details: Sluit België zich aan bij Zuid-Afrika, dat een zaak bij het Internationale Gerechtshof aanspande tegen Israël over genocide? Als het aan Groen, Ecolo, Vooruit, PS en cd&v ligt wel. Maar het wordt pas volgende week besproken: een consensus is er allerminst. Een hele reeks benoemingen voor postjes, inclusief de kandidatuur van Didier Reynders (MR), liggen wél op tafel. In de vooravond vertrekt premier De Croo richting Beijing, de tijd is dus beperkt.

  • Eén keer per jaar gaan we naar China.” Dat stelde Alexander De Croo toen hij in oktober 2020 premier werd, en zijn buitenlands beleid voor de komende jaren aan het uitstippelen was. Als internationaal denkende en ondernemende eerste minister wilde hij absoluut de relaties met China uitdiepen en verbeteren: daar lag de toekomst. 
  • Het is er niet van gekomen: het is nu voor het eerst sinds 2016 met Charles Michel (MR) dat er nog eens een Belgische eerste minister op bezoek gaat naar Beijing. In 2019 was er wel nog een handelsmissie van prinses Astrid, maar verder bleef het heel koeltjes op diplomatiek vlak tussen België en China.
  • Daar heeft de geopolitieke context veel mee te maken:
    • Covid en de initiële mooie praatjes en het gebrek aan urgentie in China over het virus vernietigden veel westerse goodwill richting Beijing. 
    • China claimde tegelijk steeds assertiever haar rol als wereldspeler, en maakt openlijk aanspraak op haar buurland Taiwan. President Xi Jinping dreef die spanning recent nog op.
    • In het conflict tussen Oekraïne en Rusland bleef het de facto Vladimir Poetin steunen: handelsrelaties met China, die gaaf bleven voor Moskou, werden voor de Russen daardoor uiterst belangrijk. 
    • Met de mensenrechten gaat het fout: onder meer in Hongkong en Tibet zijn er steeds minder vrijheden, en wordt de oppositie systematisch monddood gemaakt.
    • Bovendien is er het lot van de Oeigoeren, een moslim-minderheid in de provincie Xinjiang. De VS spreken van “een genocide”, de VN hebben het over “misdaden tegen de mensheid”: de Oeigoeiren worden systematisch opgesloten in strafkampen, verplicht tewerkgesteld, en chemisch onvruchtbaar gemaakt. 
  • Specifiek voor België is er recent ook heel het spionageschandaal: oud-Kamerlid Frank Creyelman van Vlaams Belang werd gerekruteerd en betaald door Daniel Woo. Onder meer zijn broer en Kamerlid Steven Creyelman (Vlaams Belang) kwam daardoor in opspraak, en zette een stap opzij als voorzitter van de commissie Legeraankopen in de Kamer. Onderzoeken van de Staatsveiligheid lopen. 
  • De Tijd onthulde daarover vandaag nieuwe berichten tussen Creyelman en Woo, waarbij die eerste een hele reeks namen aan de Chinezen ‘verkocht’, van Vlaams Belang-parlementsleden die volgens hem allemaal beïnvloedbaar waren. Filip Dewinter (Vlaams Belang) wordt expliciet genoemd, maar die moest volgens Creyelman “voorzichtiger zijn, hij had enkele jaren geleden wat problemen met betrekking tot China”.
  • Genoeg op de agenda dus voor De Croo, die al bij het uitbarsten van de affaire in december in de Kamer aangaf de spionagepogingen met de Chinese overheden te gaan bespreken. Toen haalde hij scherp uit: “China is soms een partner, soms een concurrent en soms een rivaal. Dat betekent dat we op sommige domeinen moeten samenwerken, maar dat op andere domeinen enorme waakzaamheid geboden is.”
  • Overigens gelden voor de hele Belgische delegatie allerlei veiligheidsmaatregelen, om Chinese spionage ter plaatse te voorkomen: het gebruik van smartphones wordt sterk herleid, die worden liefst in speciale kits opgeborgen die radiosignalen blokkeren, op geen enkele manier mogen delegatieleden opladen via USB-poorten, gebruik van bluetooth en wifi wordt sterk afgeraden.

En toch: Het wordt vooral een economische missie van de Belgen.

  • Witloof, peren en het slachtafval van varkens: dat is wat de Boerenbond en Lode Ceyssens hopen om meer te kunnen exporteren naar China. Zeker dat laatste is van enorm belang: varkenspoten, -koppen en -oren zijn een delicatesse in China, en in België behoorlijk waardeloos.
  • Maar sinds 2018 zit de export vast: toen sloot China haar grenzen voor import van varkensvlees wegens de Afrikaanse varkenspest. Die moeten terug opengaan.
  • Het grotere plaatje is wel duidelijk: het tekort op de handelsbalans met China is gigantisch voor België. Het loopt op tot 27 miljard euro, en dat wil De Croo toch wat gecorrigeerd zien door de Chinezen. 
  • Dat België zo veel importeert, heeft onder meer wel te maken met het feit dat Alibaba, de Amazon van China, een hub bouwde in Luik. De luchthaven, de draaischijf van die hub, is via de directie overigens ook deel van de delegatie die afreist. Met die import kwamen ook talloze problemen van fraude bij de invoer aan het licht: de Belgische douane kan de volumes absoluut niet aan.
  • Dat de focus op het economische ligt, wordt niet bij alle coalitiepartners gesmaakt. In Het Nieuwsblad maakt Els Van Hoof (cd&v), de voorzitter van de commissie Buitenlandse Zaken in de Kamer, stevig voorbehoud: “Ik zou persoonlijk nu niet naar China gaan. (…) Het is een fout signaal net voor de verkiezingen in Taiwan die zaterdag plaatsvinden, en daar staat veel op het spel met China dat de Taiwanenen bedreigt. we mogen niet de indruk wekken de kant van China te kiezen”, zo stelt ze.
  • De vraag is of Van Hoof en de Kamer veel wegen op de beleidskeuzes van de premier of minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR), die als enige minister mee is, op vlak van de buitenlandpolitiek. In het verleden bleek dat niet bepaald het geval.

Opvallend: Over mensenrechten in Palestina gaat het wél hard, binnen het kabinet. Maar eensgezindheid is er niet. 

  • De spanning over het conflict tussen de Israëli en Hamas in het Midden-Oosten sijpelt al langer door in het kabinet. Een reis van de premier naar het conflictgebied eind vorig jaar deed de gemoederen wat bedaren, maar een nieuw conflict borrelt op binnen Vivaldi: deze keer rond het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, niet te verwarren met het Internationaal Strafhof (dat laatste gaat over individuën, het eerste over landen).
  • Daarbij duwde Groen met vicepremier Petra De Sutter (Groen) gisteren op het gaspedaal, na communicatie van haar voorzitter Nadia Naji (Groen). “België kan niet blijven toezien op wat er gebeurt in Gaza. Het lijkt steeds meer op genocide. En daarom wil ik dat ook ons land, net als Zuid-Afrika, naar het Internationaal Gerechtshof stapt. Dat leg ik binnen de regering op tafel”, zo kondigde ze aan. Ecolo-vicepremier Georges Gilkinet volgde even later met een soortgelijke eis.
  • Ook PS en Vooruit sloten zich daarbij aan, net als opvallend genoeg cd&v: Van Hoof wil hier wél haar stempel drukken. “We moeten op basis van feiten kunnen oordelen. Het Internationaal Gerechtshof kan dat in een onderzoek uitmaken”, zo stelde ze aan Belga.
  • Vooruit-minister van Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez gaf vanmorgen op Radio 1 mee dat de Israëlische acties ”de schijn van een genocide, van een ethnische zuivering hebben”. Ook zij wil naar dat Internationaal Gerechtshof trekken.  
  • Opvallend: bij Knack haalt ze met name uit naar de Duitsers, die binnen Europa erg op de rem gaan staan over Israël: “Duitse vrienden: gaan jullie echt twee keer aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan? Gaan we blijven toekijken als er een etnische zuivering zou plaatsvinden? Dat was toch ‘nie wieder’? Ik hoop dus dat de Duitsers diep in het eigen hart willen kijken, zonder last van hun eigen historische trauma’s.”
  • Die uitspraken doen de oppositie steigeren. Kamerlid Michael Freilich (N-VA): “Israël op één lijn plaatsen met Nazi-Duitsland is stuitend en aanstootgevend. Hopelijk erkent Gennez deze blunder en trekt ze haar woorden in”.
  • Maar de PS en Vooruit blijven duwen: net voor de middag volgde nog een gezamenlijk persbericht van beiden. Daarbij stellen ze dat België “als Europees voorzitter”, “deze zaak op de Europese en internationale agenda moet zetten” en “ de nodige initiatieven moet nemen”. De lijst is niet min:
    • Daarbij willen ze “een onmiddellijk staakt-het-vuren”.
    • Een “complete toegang voor humanitaire hulp in Gaza”. 
    • Een “onmiddellijke vrijlating van de gijzelaars” van Hamas.
    • En ook “diplomatieke gesprekken om een einde aan het conflict te maken”.
    • Plus nog: “de onmiddellijke erkenning van de staat Israël door de internationale gemeenschap die moet volgen”. 
  • Ten gronde blijft het de vraag of Vivaldi het eens raakt om zich aan te sluiten bij Zuid-Afrika, dat naar het Internationaal Gerechtshof stapte met de vraag om de acties van Israël als mogelijke genocide te onderzoeken. Dat het uitgerekend Zuid-Afrika is dat de klacht indiende, is geen toeval: dat land hield recent nog militaire oefeningen samen met Rusland, en vaart een manifest anti-Amerikaanse koers. 
  • De premier wil het idee alvast niet op de agenda, voor zijn vertrek naar China. “Er is verre van eensgezindheid hierover, het is nog niet rijp om het nu te bespreken”, zo is in kringen rond de Zestien te horen.
  • Uit liberale hoek is men nog duidelijker: “Het moet meer zijn dan een loos politiek statement, en daar zijn wij nog niet van overtuigd”, zo is bij een lid van de kern te horen. Bovendien wijst men erop dat er al een onderzoek loopt, los van de klacht van Zuid-Afrika, door de Brit Karim Khan, de procureur bij het internationaal Strafhof, specifiek naar oorlogsmisdaden/misdaden tegen de menselijkheid in het conflict in Gaza. Dat lijkt juridisch een veel stevigere zaak te worden.

Ook nog af te werken: Een hele reeks topbenoemingen bij Vivaldi. En Didier Reynders (MR) z’n kandidatuur.

  • Vanmiddag dus eerst nog een forse meeting van het kernkabinet, niet over Israël en Zuid-Afrika, maar over de topbenoemingen die al wachten op beslissingen sinds december. Die raakten er niet door omdat Vooruit met vicepremier Frank Vandenbroucke op de rem ging staan: hij eiste dat z’n dossier van de beperking van ereloonsupplementen voor artsen groen licht kreeg. 
  • Dat groen licht, dat hij van de MR wil krijgen, ontbrak. En dus kreeg ook Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank en met MR-etiket, geen groen licht. Maar dat hield meteen een hele reeks andere topbenoemingen tegen.
  • Daarbij gaat het onder meer over de bazen van de FOD Financiën, de FOD Justitie, de Kanselarij, de veiligheidsdiensten Staatsveiligheid, OCAD, ADIV, de federale politie, het federaal parket en ook bestuursmandaten bij Belfius en Brussels Airport.
  • In die dans zit nu ook nog eens Didier Reynders, de huidige Europese Commissaris voor Justitie. Die kan niet meer terug naar Europa, of toch moeilijk: hij gaat niet op de Europese lijst van de MR staan, want eeuwige rivaal Charles Michel (MR) pakte daar het kopmanschap, tot verontwaardiging van de Europese bubbel. Hij moet immers z’n job als voorzitter van de Europese Raad daarvoor voortijdig verlaten.
  • Reynders is dan weer kandidaat om voorzitter te worden van de Raad van Europa, een mensenrechtenorgaan in Straatsburg. Daarvoor moet België wel Reynders officieel voordragen: daar zal de MR dus toch ook mee een prijs(je) voor moeten betalen, straks op de kern.
  • Overigens worden de kansen van Reynders deze keer wel degelijk hoog ingeschat, althans toch door Rik Daems (Open Vld), zelf jaren actief bij die Raad van Europa. In La Libre maakt die de voorspelling dat Reynders het deze keer wel haalt.
    • In 2019 haalde Reynders finaal 105 stemmen, tegen 159 stemmen voor Marija Pecinovic-Buric, de Kroatische die nu voorzitter is. 
    • Volgens Daems zou dat nu anders zijn, zelfs als zij opnieuw kandidaat is: onder meer de zestien Russische leden, die toen voor haar stemden, zijn nu geschorst.
    • En er is een pak verschoven in de samenstelling van de Raad, ten opzichte van vijf jaar geleden. 
    • Plus: Reynders heeft het uitstekend gedaan als Europees Commissaris, zo luidt de liberale uitleg. Zijn reputatie is dus versterkt.

Voorgesteld: Een nieuw migratiewetboek. Maar komt het er ooit? 

  • Bijzonder boos waren ze allebei: N-VA en Vlaams Belang, die aan Vlaamse kant op het migratiebeleid duwen vanuit de oppositie. Want staatssecretaris de Moor kwam vanmorgen met een persconferentie over een nieuw wetboek dat nu “voor gecontroleerde migratie” heet, maar gaf die primeur niet aan de Kamer, en dus wel aan de pers.
  • “De Moor vindt het niet nodig om dat wetboek migratie eerst te bespreken in de Kamer, vooraleer naar de pers te lopen. De pers komt eerst, de volksvertegenwoordigers pas daarna. Wij tekenen bij de voorzitter van de Kamer protest aan”, zo liet Vlaams Belang-fractieleider Barbara Pas weten. 
  • “Dit is slechte reclame voor de politiek vanwege cd&v. Waar is het ‘Respect’?”, zo stelde Theo Francken (N-VA) dan weer. Francken wees erop dat het wetboek absoluut niet afgeklopt is in de regering. “Er is zelfs geen IKW (interkabinettenwerkgroep) over gehouden”, zo zegt hij. Dat wordt ontkend op het kabinet de Moor, “de IKW’s zijn lopende”. 
  • Maar Francken gelooft er niet in, dat het nog kan: “De kans op goedkeuring in de regering en in het Parlement voor de verkiezingen is nihil. Er komt dus niets van in huis.”
  • Dat wordt vanuit de meerderheid ook bevestigd: “Mooi dat er een nieuw Migratiewetboek voorgesteld wordt, want we hebben een nieuw kader nodig. Alleen bijzonder jammer dat dit zo laat in de legislatuur gebeurt. Het Parlement wordt binnenkort ontbonden. Zo is er geen mogelijkheid meer tot debat en is er eigenlijk geen kans op slagen”, zegt Kamerlid Egbert Lachaert (Open Vld).
  • Feit is dat een nieuw wetboek, en dus een opgefrist wettelijk kader voor migratie, al veel langer gevraagd wordt, om een efficiënt migratiebeleid te kunnen voeren: nu slepen procedures ellenlang aan, en worden ze ook gebruikt door advocaten van asielzoekers, om hun cliënten zo lang mogelijk in België te laten blijven.
  • Het nieuwe wetboek maakt oude migratiewetten van 1980 en 2007 veel helderder: daarbij zijn coherentie en transparantie de ordewoorden. Lange procedures moeten korter, zodat de ruim 140.000 niet-Belgen die jaarlijks dit land binnenkomen (zo’n 30.000 via asielprocedure, maar dus veel meer mensen als EU-burger, of als expat) sneller geholpen worden. Ook moest België dringend haar wetten beter aftoetsen op het Europese migratierecht.
  • Nieuw is zo’n poging tot hervorming niet. In de Zweedse regering beloofde Theo Francken (N-VA) een nieuw wettelijk kader, maar dat lukte hem niet. Evenmin kon Maggie De Block (Open Vld) het erdoor krijgen. Nu bijt de Moor er haar tanden op stuk, nadat voorganger Sammy Mahdi (cd&v) het ook al had aangekondigd, en het expliciet in het regeerakkoord staat. 
  • Opvallend genoeg sprak premier De Croo bij de lancering van het Europees voorzitterschap begin deze maand wel over “migratie als absolute topprioriteit” voor zijn ploeg in de laatste zes maanden van zijn regeerperiode. Maar realistisch is het niet meer om het nieuwe wetboek erdoor te krijgen: daarvoor liggen bepaalde zaken zeker aan de linkerkant te gevoelig. Pas in februari zou de Moor bovendien haar werk naar de regering brengen. Dat maakt haar persaankondiging nu inderdaad kwetsbaar. 

Om te volgen: Krijgt cd&v een nieuwe staatsbon?

  • Krijgt Vincent Van Peteghem (cd&v) in maart opnieuw een Belgische staatsbon in de markt voor de spaarders, inclusief opnieuw een forse fiscale korting, door een verlaagd tarief van de roerende voorheffing? Dat die vorige staatsbon, in de zomer, die ook op één jaar liep, een enorm succes was, zowel financieel als electoraal voor Van Peteghem, betwist niemand.
  • In dat licht kwam gisteren het Agentschap voor de Schuld, dat de obligaties van de staat uitgeeft, tekst en uitleg geven in de Kamer. In de zomer haalde het Agentschap zo 21,89 miljard euro op bij de Belgische spaarders: de banken kregen enorme klappen op hun spaarboekjes. 
  • In de hoorzitting bleek dat de staat die miljarden grotendeels herbelegde, aan een iets hogere rente: zo maakten ze liefst 150 miljoen euro ‘winst’ op het geld dat binnenkwam. Plus, ondanks de fiscale korting op de roerende voorheffing (die normaal 30 procent is, maar nu maar 15 procent was) kwam er toch een pak meer taksen binnen: op spaarboekjes is immers geen roerende voorheffing. 
  • Dat geeft meteen toch een bizarre smaak aan het geheel: de overheid die in concurrentie met de banken dus “verdient” op kap van de spaarders. De oppositie vroeg meteen “dat geld ook terug te geven aan de burgers”. 
  • Het Agentschap maakte meteen duidelijk dat er dit jaar opnieuw een éénjarige staatsbon komt: een nieuwe stunt voor Van Peteghem dus. Dat kan in maart, juni, september of december: ongeveer iedereen in de Wetstraat kan wel raden wanneer het dan zover is, na de kiescampagne lijkt eerder onwaarschijnlijk. 
  • De vraag blijft of men binnen Vivaldi dit cadeau nog eens gunt aan Van Peteghem en de spaarders. De socialisten en groenen blijven vragen om meer strikte maatregelen te nemen ten opzichte van de bankensector. Bovendien wijzen zij erop dat vooral de meer gegoede spaarders profiteerden van het aanbod van de éénjarige staatsbon. En tenslotte: effect op de spaarrente bij de banken had heel de actie niet, die blijft ongewijzigd. 

Ook genoteerd: De bedrijfswagens blijven maar groeien. Vlaanderen koopt daarbij anders dan Wallonië.

  • Deze week raakten de meest verkochte nieuwe wagens van België bekend. Daarbij een opvallend, en eigenlijk pijnlijk verschil: in Vlaanderen staat een model van BMW op één, Tesla op twee, gevolgd door Volvo, Audi en Mini. In Wallonië gaat het om een model van Dacia op één en twee, daarna Toyota en Citroën en finaal… nog eens een model van Dacia.
  • Het zegt iets over het verschil in welvaart en inkomen, onder en boven de taalgrens. Maar wat zeker ook meespeelt: de bedrijfswagens, die toch vooral een fenomeen van de Vlaamse werknemers zijn. Tot 80 procent van de bedrijfswagens zit in Vlaanderen. 
  • Opvallend daar, is dat ondertussen 23,5 procent van alle bedienden zo’n bedrijfswagen heeft, tegen maar 19,6 procent vijf jaar geleden. Dat blijkt uit cijfers van Acerta. Dat fiscaal achterpoortje, omdat de fiscale druk op arbeid zo hoog is in dit land, wordt dus steeds meer gebruikt. 
  • Die (nieuwe) bedrijfswagens zijn de motor van vernieuwing in het wagenpark: het is daar dat de meeste aankopen gebeuren. Daar blijkt andermaal de elektrificatie: 10 procent van het wagenpark is al elektrisch en 17 procent is hybride. Vanaf 2026 zijn enkel nog CO2-vrije auto’s fiscaal interessant: het maakt dat de evolutie heel snel gaat. 

Ook genoteerd (2): De Vlaamse minister-president Jan Jambon (N-VA) geeft uitleg aan de Europese pers, en schuift meteen strategisch met de Europese fractie van N-VA

  • Na de goednieuwsshow van de federale regering, die de Europese pers in speeddates liet praten met de ministers van de federale ploeg, was het gisteren aan de deelstaten voor ‘hun’ persmoment. Bij de Waalse regering raakte Elio Di Rupo (PS) niet tijdig uit de commissies van het Waals Parlement, een beetje tot frustratie van de journalisten, die graag de oud-premier zelf gezien hadden. 
  • Aan Vlaamse kant genoot Jan Jambon (N-VA) zichtbaar van de aandacht van zo’n 70 reporters, “Vlaanderen op de internationale kaart zetten”, is nu eenmaal een oude droom van de N-VA en zeker Jambon. Dat hij later op het jaar een conferentie van de regio’s organiseert, is daarbij geen nieuws meer, maar het moest verkocht worden aan de internationale media.
  • Meest nieuwswaardig in dat alles: het feit dat N-VA ervan uitgaat straks na de Europese verkiezingen niet langer in de fractie van de Europese Conservatieven en Hervormers ECR te zitten. Dat liet Jambon duidelijk verstaan aan de Europese pers.
  • Helemaal verrassend is dat niet: de ECR was ooit opgericht door de Britse conservatieven, maar na de Brexit bleef een wat vreemd clubje over met onder meer het Poolse PiS, maar ook het uiterst rechtse Vox uit Spanje en Fratelli D’Italia van de Italiaanse premier Georgia Meloni.
  • Die laatste lonkt ondertussen openlijk naar de EVP, de Europese christendemocraten, die onder de Duitser Manfred Weber manifest een rechtsere en conservatievere koers aan het varen zijn. Dat zet ook de deur weer open voor de N-VA, om in die grotere fractie terecht te komen. Zowel Johan Van Overtveldt (N-VA) als Assita Kanko (N-VA), die beiden meer dan vermoedelijk opnieuw verkozen raken, hebben in het Europees Parlement goede banden met die fractie.
  • Grootste dwarsliggers zijn dan meer dan vermoedelijk cd&v en vooral Les Engagés, die vanuit België waarschijnlijk elk één gekozene zullen halen. Vraag is of zij dan een kandidatuur van N-VA in de EVP-fractie kunnen tegenhouden, zoals in 2019 wel nog lukte.
  • Het alternatief voor N-VA is bij ALDE gaan aansluiten, de liberale fractie. Maar dat ligt toch politiek ook gevoelig, zeker als straks daar figuren als Charles Michel (MR) de toon zullen gaan zetten. (cv/ddw)
Meer premium artikelen
Meer

Ontvang de Business AM nieuwsbrieven

De wereld verandert snel en voor je het weet, hol je achter de feiten aan. Wees mee met verandering, wees mee met Business AM. Schrijf je in op onze nieuwsbrieven en houd de vinger aan de pols.