Als liefhebbers het over Bordeaux hebben, en vooral de ‘grote’ appellaties, neigen toch velen automatisch naar de Haut-Médoc en de Cabernet-gedomineerde cuvées. Grands Crus Classés uit gerenommeerde locaties als Pauillac, Saint-Julien, Saint-Estèphe of Margaux hebben immers allemaal de Cabernet Sauvignon als dominatrix. Maar de realiteit ziet er anders uit in de Bordelais.

Uit deze grafiek, die de evolutie per druivenvariëteit in de referentieperiode 1988 tot en met 2018 in kaart brengt, blijkt om te beginnen dat vooral de hectare oppervlakte wijngaard beplant met Merlot gigantisch is toegenomen. 

In de voorbije twee decennia groeide het druivenareaal met Merlot immers met bijna 28.000 hectare aan. Blijkbaar is de fruitsouplesse en rondeur van deze vroeg rijpende – en vaak volumineuze rendementen opleverende – variëteit, die ook vaak in ‘bescheiden’ Bordeaux of Bordeaux Supérieur de ruggengraat vormt, een ‘must’ geworden voor kleinschalige domeinen die rode cijfers willen vermijden.  

Dreigende eenheidsworst?

De andere groeiers in die periode zijn maar smurfjes tegenover deze dominante Merlot: Sauvignon Blanc, Petit Verdot en Malbec/Cot zagen hun aandeel inderdaad wel aandikken, maar vergeleken met Merlot is hun stijging bijna verwaarloosbaar. 

Wat ons bij verdere analyse vooral verraste, was dat alle andere variëteiten in deze referentieperiode qua oppervlakte krompen, zelfs Cabernet Sauvignon (-888 hectare) en vooral Cabernet Franc (-3.769 hectare). In wit vallen veel druivenrassen die populair zijn in de rest van het Zuid-Westen stilaan uit de boot (Ugni Blanc, Colombard, …).

Meest verontrustend in deze trendanalyse is natuurlijk de duikeling van de Sémillon, zo lang een witte sterdruif in de Bordelais. Daarvan slonk het marktaandeel zelfs met dik 5.540 hectare wijngaard de voorbije 20 jaar.

Conclusie: in de Bordelais dreigt een verschraling en uniformisering qua druivenaanbod.