Technologie die emoties leest is de nieuwste ontwikkeling in de markt voor misdaadpreventie. De technologie werd deze week gepresenteerd op een beurs in het Chinese Shenzhen en wordt in het land al ingezet op luchthavens en metrostations.

China is ’s werelds grootste surveillancemarkt. Tegen eind dit decennium zouden er in het land ongeveer 600 miljoen camera’s operationeel zijn. Dat is één camera per twee inwoners. Naast gezichtsherkenning, software die de loopbewegingen, de ogen en de massa’s analyseert, moet nu ook emotieherkenningssoftware toelaten om criminelen te identificeren.

De systemen zijn al in gebruik in Xinjiang, een regio in het uiterste westen van China. Daar worden naar schatting 1 miljoen voornamelijk islamitische minderheden in interneringskampen vastgehouden. Dat is de rest van de wereld niet ontgaan. Vorige maand plaatsten de VS 8 Chinese bedrijven die gespecialiseerd zijn in kunstmatige intelligentie op een lijst die hen verbiedt Amerikaanse producten te kopen. Die bedrijven zouden meehelpen aan de schending van de mensenrechten.

De Chinezen hopen met de technologie de mentale toestand van verdachten te analyseren om terrorisme en smokkel te voorkomen. De technologie wordt veelal ingezet door de douane en identificeert tekenen van agressiviteit, nervositeit en stress. In China wordt de technologie volgens de Financial Times al op grote schaal ingezet binnen de overheid.

Huawei

Bedrijven die sterk zijn op vlak van artificiële intelligentie (AI) maken de beste kans te slagen. De twee grootste Chinese bedrijven bedrijven op dit gebied zijn Alibaba en Tencent, maar de lange lijst bevat ook namen als Hikvision, Uniview, Dahua en Tiandy. Uiteraard was Huawei aanwezig in Shenzen. Het omstreden bedrijf wil zijn concurrentievoordeel in AI en 5G ook in de beveiligingsindustrie te gelde maken.

Ook bedrijven als Amazon, Microsoft en Google ontwikkelen emotieherkenningssoftware. Toch zijn wetenschappers niet enthousiast over de kwaliteit ervan. Een echte doorbraak is volgens experts dan ook niet voor de  eerste drie tot vijf jaar.