De benoeming van rechter Brett Kavanaugh aan het Amerikaanse Hooggerechtshof is voor al wat naar conservatisme neigt een enorm succes, door Trump gerealiseerd voor een electoraat dat niets anders dan dat wilde.

Politiek blijft de meest kinderachtige en onvolwassen weerspiegeling van onze maatschappij. Het abominabele ‘hij-zegt, zij-zegt’-toneelspel, dat wekenlang door beide politieke families werd opgevoerd en dat gans Amerika nog verder heeft verdeeld dan mogelijk werd gehouden, werd zaterdagavond finaal beeïndigd met de benoeming van Brett Kavanaugh als rechter aan het Amerikaanse Hooggerechtshof. 

50 senatoren stemden voor zijn benoeming, 48 stemden tegen. Het is de eerste keer in de geschiedenis dat een opperrechter maar één stem op overschot heeft om te worden benoemd.

Balans in het Hooggerechtshof kantelt nu definitief in het voordeel van de Republikeinen

De balans in het Hooggerechtshof kantelt nu definitief in het voordeel van de Republikeinen. Kavanaugh vervangt er rechter Anthony Kennedy, die bekend stond om zijn wisselend stemgedrag. Toch is de signatuur van een rechter nooit bindend en kan ze naargelang het onderwerp of de tijd fluctueren. Zo werd [ondertussen gepensioneerd] rechter David Souter aangeduid door Republikeins president George H.W. Bush, maar stemde die uiteindelijk vaak mee met de liberale rechters.

Verwacht wordt wel dat Kavanaugh veeleer de kant van de conservatieven zal kiezen, vooral na zijn opgemerkte tussenkomst vorige week, waarin hij zei dat de Democraten ‘een politieke aanslag tegen hem hadden georkestreerd, die deel uitmaakte van de wraak van de Clintons’. Ook het Amerikaanse Hooggerechtshof is daarmee nu 100% gepolitiseerd.

© Getty Images

Wat doet het Hooggerechtshof (Supreme Court)?

De bevoegdheid van het Amerikaanse Hooggerechtshof (Supreme Court)  kan worden vergeleken met die van ons Hof van Cassatie en van het Grondwettelijk Hof, maar dan gecombineerd. Het Hooggerechtshof neemt dus beslissingen wanneer de politiek er niet in slaagt grote maatschappelijke vraagstukken op te lossen: denk aan het verbod op rassenscheiding (1956), het recht op abortus (1973) of het homohuwelijk (2015). Nogmaals, belangrijke maatschappelijke kwesties, dus…

Een aantal opmerkelijke vaststellingen:

1. In de geschiedenis van het Hooggerechsthof zijn Kavanaugh en Gorsuch de eerste twee rechters die worden benoemd door:

• a) een president die de ‘popular vote’ verloor [van Hillary Clinton] en 
• b) wiens benoeming door een meerderheid van senatoren werd bekrachtigd die in de voorbije verkiezingen samen minder stemmen behaalden dan degenen die tegen zijn benoeming stemden. Men mag dus stellen dat zich ook voor het Hooggerechtshof een probleem van legitimiteit begint te stellen, vermits de senatoren die bijvoorbeeld Gorsuch goedkeurden 42% van de Amerikaanse bevolking vertegenwoordigen, tegen 58% die tegen hem stemden.

2. Op amper 20 maanden tijd heeft Trump ondertussen al 2 rechters benoemd. Dat zijn er even veel als zijn voorgangers Bush en Obama er mochten benoemen, maar dan op 8 jaar tijd.

3. Twee van de resterende progressieve rechters die nog in het Hooggerechtshof zetelen zijn de pensioengerechtigde leeftijd al  lang voorbij: de Democraten Ruth Bader Ginsburg (links beneden op onderstaande foto) en Stephen Breyer (rechts beneden) zijn respectievelijk 85 en 80 jaar oud. De kans dat Trump ook voor hen straks nog vervangers mag aanduiden is reëel. 

© Franz Jantzen, Collection of the Supreme Court of the United States

4. Mochten beide voormelde rechters sterven of er op eigen initiatief mee ophouden dan zou de huidige president in totaal 4 van de 9 rechters hebben benoemd en de politieke balans voor de volgende decennia definitief in de richting van het conservatisme kunnen doen hellen. Trump zou dan met andere woorden een van de meest invloedrijke presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis worden. 

5. Van de huidige 9 rechters zijn er 5 lid van de Federalist Society, een vereniging van conservatieve rechtsgeleerden die de letterlijke toepassing van de Grondwet voorstaat: Clarence Thomas (1991), John Roberts (2005), Samuel Alito (2007), Neil Gorsuch (2017) en nu dus Brett Kavanaugh (2018).

6. Voor 56% van de mensen die in 2006 voor Trump stemden waren de benoemingen aan het Hooggerechtshof hun belangrijkste drijfveer om voor de vastgoedmagnaat te stemmen. Onder de Clintonstemmers vonden maar 41% dat de prioriteit. Trump doet dus opnieuw wat zijn harde kern van supporters, of zijn basis, van hem verwacht.

7. Opnieuw gaan bij de Democraten stemmen op voor het ‘impeachment’ van opperrechter Kavanaugh. Theoretisch is dat mogelijk, wanneer de Senaat die hem nu met 50/48 goedkeurde een tweederde meerderheid daarvoor zou halen. In de praktijk lijkt die kans zo goed als onbestaande [tenzij er in extremis nog echt incriminerend bewijsmateriaal tegen hem zou opduiken]. Het is in de geschiedenis dan ook slechts 1 keer gebeurd (1804 – 1805) dat een rechter het Hooggerechtshof moest verlaten.

© Getty Images

Conclusies: 

1. Trump heeft een veel grotere impact op de Amerikaanse samenleving dan de mainstreammedia ons graag willen doen geloven. Degenen die hem afschilderen als een malloot en hem uitlachten zien de geschiedenis aan zich voorbij gaan.

2. De Republikeinen hebben op overtuigende wijze de parlementsverkiezingen van 2010 en 2014 gewonnen. In 2016 heeft Trump voor hen het presidentschap uit de brand gesleept. Dat ze vandaag voor Kavanaugh kiezen kan hen onmogelijk verweten worden, zolang er – ondanks de overtuigende getuigenis van Christine Blasey Ford – geen harde bewijzen zijn dat deze man zich 36 jaar geleden inderdaad aan grensoverschrijdend gedrag heeft schuldig gemaakt.

3. De Democraten mogen roepen zo veel ze willen, ze moeten gewoon verkiezingen winnen. Wie op de Republikeinen rekent om liberale agendapunten goedgekeurd te krijgen dwaalt. De voorbije maanden is de GOP de partij van Trump geworden. Hij is de man die nu de lakens uitdeelt. Door Kavanaugh voor 30 jaar naar het Hooggerechtshof te zenden, voert hij gewoon de agenda van zijn electoraat uit.

4. Hoezeer de Republikeinse #NeverTrump-beweging en een aantal Republikeinse toppolitici Trump blijven haten, de benoeming van opperrechter Kavanaugh is voor al wat naar conservatisme neigt een enorm succes, door Trump gerealiseerd voor een electoraat dat niets anders dan dat wilde.