Er zijn bijna 8.000 student-ondernemers actief in België. En nog elk kwartaal starten zo’n 500 studenten met zelfstandige activiteiten naast hun opleiding.
Wat is dat voor statuut? Sinds 2017 kan elke Belg tussen 18 en 25 jaar, die een volwaardige opleiding volgt bij een erkende onderwijsinstelling, zich laten registreren als student-zelfstandige bij een sociaal verzekeringsfonds. Op die manier kan de jongere zelfstandige activiteiten ontplooien, maar tegelijk fiscaal ten laste blijven van zijn of haar ouders.
Een succes? Ja. Op 1 oktober 2019 stond de teller op 7.952, zo blijkt uit een antwoord van minister van Middenstand, Zelfstandigen en KMO’s Denis Ducarme (MR) aan Katrien Houtmeyers. Het N-VA-Kamerlid is naar eigen zeggen verheugd over de cijfers. ‘Het is mooi om te zien dat steeds meer jonge mensen de stap naar het ondernemerschap durven te zetten. Het zijn zij immers die de taart bakken, die de politiek daarna wil verdelen.’
‘Student-ondernemen effent de weg om later een job te vinden.’
Stijn Baert, arbeidseconoom (Universiteit Gent)
Ook experts hebben het over een positieve tendens. ‘Ondernemen als student heeft vooral als gevolg dat de overgang van onderwijs naar arbeidsmarkt makkelijker verloopt’, zegt arbeidseconoom Stijn Baert (Universiteit Gent). ‘Als student-ondernemer leer je bijvoorbeeld een netwerk uitbouwen. En het is ook een teken van motivatie: op sollicitatiegesprekken kan je dan uitpakken met het feit dat je ooit zelfstandig actief was.’
Opmerkelijk? Het statuut van student-ondernemer blijkt wel voornamelijk een Vlaamse zaak. Uit de definitieve cijfers van 2018 blijkt dat van alle jongeren die eind 2018 actief waren als ondernemer, twee derde in Vlaanderen woont.
‘In tegenstelling tot Nederland en Duitsland heeft ons land sowieso al minder een cultuur van studeren en werken, maar de onderlinge verschillen zijn inderdaad opvallend’, stelt Baert. De arbeidseconoom ziet het ondernemersklimaat als oorzaak voor de kloof. ‘Hier heerst er een sterkere cultuur van zelfstandigheid. De Vlaming krijgt ondernemerschap bij wijze van spreken met de paplepel ingegeven.’
Ten slotte wijst Baert nog op het beleid rond ondernemerschap. ‘Ik ken de situatie in Wallonië niet ten gronde, maar de afgelopen jaren zagen we in Vlaanderen toch heel wat campagnes en incentives om zelf een zaak op te richten’, besluit de arbeidseconoom, die verder het voorbeeld van Gentrepreneur aanhaalt. Daarbij duiden de Gentse onderwijsinstellingen en het stadsbestuur jaarlijks inspirerende student-ondernemers aan.
