Meer dan 180.000 bezoekers op zes maanden tijd. De overzichtstentoonstelling van Keith Haring in Brussel, die op 21 juli de deuren sloot, was zonder meer een succes te noemen. Ze klokte met dat aantal bezoekers af als de meest bezochte expositie ooit in Bozar. Ook bij Bozar zullen ze ongetwijfeld enigszins versteld hebben gestaan van het succes, zeker in de huidige omstandigheden. Eerdere succesvolle tentoonstellingen, van onder andere Michaël Borremans en Frida Kahlo, stelden het immers met enkele tienduizenden bezoekers minder. Wat verklaart het succes van de Haring-expositie?

Ongetwijfeld vertelt dit ons zowel iets over onszelf als over Harings kunstenaarschap. Ook, en misschien zelfs meer dan anders, in crisistijden hebben mensen behoefte aan schoonheid en kunst. Juist wanneer de werkelijkheid erg grim wordt, groeit de nood om eraan te ontsnappen in kunst. En de kunst van Haring leent zich daartoe bij uitstek. In een steeds complexere, moeilijkere, donkere wereld, vormt het eenvoudige, onschuldige (zelfs wanneer er een politieke boodschap in vertolkt werd) en kleurrijke universum van Haring een ideale vluchthaven. 

Ook een vleugje nostalgie zal een rol gespeeld hebben in het succes van de expositie en de blijvende aantrekkingskracht van Haring. Velen, ook ikzelf, zijn als tiener en adolescent in aanraking gekomen met het werk van de in 1990 aan aids overleden kunstenaar. Ach, de tijd toen we nog jong waren. En terwijl onze esthetische smaken met de jaren veranderd en geëvolueerd kunnen zijn, blijft een enigszins melancholische appreciatie hangen voor Harings werk. De mok, met daarop de bekende afbeelding van twee figuurtjes die een knalrood hart dragen, waaruit ik als tiener thee dronk, staat nog steeds in mijn keukenkast en wordt nog altijd gebruikt. Al is het vaker door mijn zonen dan door mezelf.

Ook mijn achtjarig zoontje is reeds gefascineerd door Haring. Af en toe probeert hij dan iets na te tekenen of zelf te maken in de cartoonesque stijl van Haring. Haring zal nog vele generaties lang doen wat hij altijd heeft gedaan: licht aan de wereld geven, kleur voor donkere dagen. Met de opflakkering van het coronavirus en het sneller aanbreken van de beruchte tweede golf dan verwacht, ziet het ernaar uit dat we nog veel kleur nodig zullen hebben voor de vele donkere dagen voor ons.