China en Zuid-Korea bereiden zich voor aanzienlijke investeringen in Noord-Korea, die immers opnieuw mogelijk zouden worden indien er tussen de Verenigde Staten en Noord-Korea een duurzame vredesovereenkomst zou kunnen worden bereikt. Zowel China als Zuid-Korea zien in een politieke dooi een opportuniteit om een nieuwe buitenlandse markt te verkennen en te versterken.
In China hoopt het bedrijfsleven dat een akkoord tussen de Amerikaanse president Donald Trump en de Noord-Koreaanse leider Kim Jong Un een historische handelskanaal opnieuw kan openen. China heeft zich de voorbije periode immers gehouden aan de internationale sancties die tegen buurland Noord-Korea waren uitgesproken.
Op die manier was de wederzijdse handel tussen China en Noord-Korea grotendeels stilgevallen. Door de toenadering tussen de Verenigde Staten en Noord-Korea zouden die wederzijds handselsstromen opnieuw kunnen worden geactiveerd.
Ook Zuid-Korea ziet door de ontspanning nieuwe economische mogelijkheden. Een grotere economische samenwerking tussen Zuid-Korea en Noord-Korea zou immers uiteindelijk in een sterkere politieke coöperatie op het Koreaanse schiereiland kunnen uitmonden. Onder meer wordt gedacht aan verbeterde verbindingen door het wegvervoer, de spoorweg en de luchtvaart.
Tussen de twee buurlanden zouden bovendien ook een aantal grensoverschrijdende industriële projecten kunnen worden gestart. “De hekkens met Noord-Korea zijn lang gesloten gebleven, maar nu staat iedereen te springen om als eerste in actie te komen,” zegt Kyle Ferrier, onderzoeksdirecteur bij het Korea Economic Institute of America.
Sancties minder evident
“Het kleinste succes in de toenadering tussen de Verenigde Staten en Noord-Korea zal aan China en Zuid-Korea voldoende politieke ruimte bieden om de economische isolatie met hun gemeenschappelijk buurland te doorbreken,” zegt Benjamin Silberstein, docent aan het Foreign Policy Research Institute. “Daarmee zou het voor de Verenigde Staten ook moeilijker worden om nog langer sancties tegen Noord-Korea te blijven eisen.”
Tegelijkertijd wordt opgemerkt dat ook China en Zuid-Korea heel uiteenlopende redenen hebben om op een grotere economische samenwerking met Noord-Korea aan te sturen.
“Beide landen zien een groot economisch potentieel in een meer open en geïntegreerd Noord-Korea,” schrijven de journalisten Jonathan Cheng en Chun Han Wong in de Amerikaanse zakenkrant The Wall Street Journal. “China is echter vooral bevreesd dat een economische instorting van Noord-Korea of een hereniging met Zuid-Korea een sterk en democratisch Koreaans schiereiland zou creëren dat bovendien de Verenigde Staten als bondgenoot zou kiezen.”
“Daardoor zou de positie van de Verenigde Staten in Azië kunnen worden versterkt. China ziet de economische ondersteuning dan ook als een garantie om bij onderhandelingen over de toekomst van het Koreaanse schiereiland betrokken te blijven.”
Bedreiging voor regime
Anderzijds ziet Zuid-Korea de economische samenwerking als een hefboom die de relaties met buurland Noord-Korea na decennia van confrontatie moeten veranderen. Dat idee gaat terug naar de periode in het begin van deze eeuw, waarbij Noord-Koreaanse werknemers door Zuid-Koreaanse ondernemingen werden tewerkgesteld in een gemeenschappelijk industrieel park, terwijl tegelijkertijd Zuid-Koreaanse toeristen de mogelijkheid kregen om naar een toeristisch centrum in het buurland te reizen.
Die dooi werd weliswaar door nieuwe spanningen afgebroken, maar de Zuid-Koreaanse president Moon Jae-In blijft vastbesloten om de samenwerking met Noord-Korea opnieuw te versterken en gemeenschappelijke projecten te financieren.
Tegelijkertijd wordt echter gewaarschuwd dat een economische opening een belangrijke bedreiging zou kunnen worden voor het regime van Kim Jong Un, wiens familie Noord-Korea de voorbije decennia in een ijzeren greep heeft gehouden.