Tot het eind van de jaren dertig van deze eeuw mag het European Marine Energy Centre (Emec) de Fall of Warness, een testsite voor getijdenenergie voor de kusten van de Orkney Islands, gebruiken. Dat heeft de Schotse overheid beslist. De testsite moet de haalbaarheid van getijdenenergie als bron van elektriciteit aantonen. De Fall of Warness, gelegen buiten de kust van het eiland Eday, werd twaalf jaar geleden in gebruik genomen. Sindsdien hebben tien gespecialiseerde bedrijven de installaties gebruikt om negentien prototypes uit te testen.

De Fall of Warness creëert een stroming die kan oplopen tot vier meter per seconde. Tijdens de lente zouden de installaties tot ongeveer een half miljard ton water per uur kunnen verwerken. De testsites voor de getijdenenergie bevinden zich op dieptes tussen twaalf en vijftig meter.

De Orkney Islands zijn bijzonder geschikt voor de opwekking van getijdenenergie. De eilandengroep is immers gelegen in een gebied waar de Atlantische Oceaan en de Noordzee samenkomen en sterke stromingen worden gegenereerd.

Betrouwbaar

“Getijdenenergie dankt een groot gedeelte van zijn aantrekkelijkheid aan zijn betrouwbaarheid,” betoogt Neil Kermode, managing director van Emec. “In tegenstelling tot andere duurzame energiebronnen – zoals wind en zon – zijn de krachten zelfs jaren vooraf voorspelbaar.”

“Getijdenergie is geen alternatief voor andere vormen van hernieuwbare energie. Wel kan de technologie een complementaire bron zijn. Dit vermindert het risico van stroomonderbrekingen wanneer één bron dreigt uit te vallen.”

Het Emec realiseerde met de Fall of Warness een wereldprimeur en stelt zijn installaties ter beschikking aan bedrijven die hun prototypes voor de technologie willen uittesten. “Door de verlenging van de huurovereenkomst van Fall of Warness kan Emec zijn klanten, hun aandeelhouders en potentiële investeerders op lange termijn unieke testmogelijkheden garanderen,” aldus Kermode. “Langdurige demonstraties zullen waardevolle kennis voor de hele industrie opleveren.”

Hij denkt daarbij onder meer aan vragen rond corrosie, betrouwbaarheid en duurzaamheid van apparaten, componenten en subsystemen. Zelfs wanneer de sector naar een verdere commercialisering zet, zal er volgens Kermode nog altijd nood zijn aan een testgebied om de efficiëntie te verbeteren en de kosten verder te verlagen.

Uitdagingen

Waarnemers merken op dat getijdenenergie met belangrijke uitdagingen moet afrekenen. “Gespecialiseerde schepen en bouwmachines zijn nodig om een activiteit in ruwe waters toe te laten,” zeggen zij. “Ondergedompelde componenten moeten bestand zijn tegen zout, snelstromend oceaanwater en de groei van zeepokken en andere mariene organismen.”

“Zodra een apparaat de fysieke tests doorstaat, moet het zichzelf bovendien ook nog in de markt bewijzen. Om investeerders aan te trekken, moet de getijdenenergie kostenconcurrerend werken met andere bronnen van hernieuwbare energie die de voorbije jaren een aanzienlijke groei hebben gekend.”

Het Britse bedrijf Simec Atlantis Energy levert vanuit de Fall of Warness al stroom aan het Schotse elektriciteitsnet. De onderneming werkt met vier turbines die als windmolens op de zeebodem staan. De bladen, met een diameter van 65 voet, draaien met een snelheid van zeven tot veertien toeren per minuut.

De turbines genereren meer dan 10.000 megawattuur aan energie. Dat is voldoende om bijna 2.600 huizen van stroom te voorzien. Als er tegen het einde van vorig jaar twee extra turbines zijn toegevoegd, zouden de installaties in staat moeten zijn om nog eens 4.000 woningen van energie te voorzien. Op langere termijn rekent Simec Atlantic op een park van veertig turbines.

Efficiëntie

Simec Atlantis toont vooral aan dat getijdenenergie functioneert. Andere bedrijven ontwikkelen nieuwe apparaten die nog een grotere efficiëntie zouden moeten aanbieden.

De Spaanse onderneming Magallanes Renovables plaatst daarbij zijn installatie niet op de bodem van de zee, maar bevestigt zijn turbines aan de onderkant van een drijvend platform. De turbines bevinden zich daardoor dichter bij het wateroppervlak. Dat betekent een belangrijke beperking van de kosten voor installatie en onderhoud.

Het Schotse bedrijf Orbital Marine Power testte anderzijds een drijvende installatie die meer dan 3 gigawattuur genereerde. Dat is genoeg om 830 huizen van stroom te voorzien. Volgend jaar is het bedrijf van plan om een systeem te testen dat twee keer zoveel elektriciteit kan genereren.