Learn, earn, return: en levenskunstenaar kijkt in de achteruitkijkspiegel naar wat hij/zij leerde, realiseerde en aan de maatschappij doneerde.

De ruwe bolster rond Charissa Parassiadis – aka Slongs – is in de loop van de jaren zachter geworden. Wel onmiskenbaar aanwezig: de blanke pit, zo getuige haar inzet voor het klimaat, kwetsbare groepen en burgerinitiatieven.

Learn

‘Voor ik in de muziekwereld belandde, was ik uitbater van het Antwerpse café Multatuli, midden in de volkswijk Sint-Andries, waar ik opgegroeid ben. Een heel leerrijke periode, omdat je in aanraking komt met mensen die je in je eigen vriendenkring niet snel tegenkomt – van vuilnismannen tot professoren. Het is geen droge, hippe koffiebar, maar veeleer een parochiezaal waar mensen van alle lagen van de bevolking met hun problemen komen. Er wordt gelachen, gehuild en vooral gepraat. Daar heb ik enorm veel mensenkennis opgedaan.’

‘Een tweede belangrijke levensles kreeg ik enkele jaren geleden. Op het hoogtepunt van mijn muzikale carrière crashte ik plots. Ik kreeg paniekaanvallen en uiteindelijk een burn-out. Dankzij therapie kwam ik erachter dat ik een enorme pleasersmentaliteit had. Ik wilde dat iedereen van mij hield en kon niet nee zeggen. Er wordt weleens gezegd: als je het hoofd boven water steekt, vaart er een boot over. Als je bekend bent, zijn dat héél veel bootjes. Dankzij die crash heb ik geleerd om daarmee om te gaan. Kritiek raakt mij niet meer en ik hoef niet door iedereen graag gezien te worden. Ik weet beter wie ik ben en wat ik waard ben.’

Earn

‘Ik heb op een gegeven moment besloten om te stoppen met mijn goed draaiend café. Ik had totaal geen plan B; mensen verklaarden me gek. Maar ik voelde aan mijn eerste en tweede chakra dat ik moest springen. Daarna ben ik toevallig in de muziek gerold, door met Halve Neuro in de studio te kruipen, eerst bij wijze van grap. Vijf maanden later stonden we op Laundry Day voor vijfduizend man te spelen.’

‘Het is een mirakel dat ik kan leven van mijn passie in het kleine België. Daar ben ik elke dag dankbaar voor. Het heeft tot mijn 34ste geduurd voor ik doorbrak. Maar precies daar ben ik het meest trots op. Ik heb kunnen bewijzen dat je niet noodzakelijk wordt afgeschreven als 30-plusser, hoewel de media en videoclips iedereen doen geloven dat vrouwen het best consumeerbaar zijn tussen hun 18 en 26ste.’

‘Het zijn nu onzekere tijden voor artiesten – voor iedereen trouwens. Maar ik vertrouw erop dat er altijd iets op mijn pad zal komen. Met de duimen draaien is niet mijn stijl, dus ik ben op dit moment aan het solliciteren. Ik heb een vacature gezien om jongeren te begeleiden bij creatief schrijven. Helemaal iets voor mij.’

Return

‘Zonder zweverig te willen klinken: mijn intentie is altijd al geweest om mensen te verbinden met elkaar. In mijn café door een luisterend oor te bieden, later via mijn muziek en daarnaast door me in te zetten voor Hart Boven Hard, Ringland, Moeders voor Moeders of Betonne Jeugd (jeugdwerking die zich inzet voor thuisloze jongeren, red.). Het is mij van kindsbeen af meegegeven door mijn ouders, mede door op te groeien in een sociale wijk met veel kansarmoede. Maar het is ook een stuk wie ik ben. Zonder mijn bekendheid zou ik even geëngageerd zijn. Al is het bereik dat ik nu heb natuurlijk mooi meegenomen.’

‘Het klimaat is een van mijn grote stokpaardjes. (emotioneel) We hebben maar één planeet, en we zullen er allemaal samen voor moeten zorgen, als één volk, één ras. Daarnaast zie ik het als een must om mensen te helpen die het moeilijker hebben dan jij. Als het oké gaat met jou, dan heb je ruimte om aan anderen te geven. Dat geven bezorgt je trouwens ook een warm gevoel. Helemaal altruïstisch is het dus niet. Noem het gerust een gezonde vorm van egoïsme. Reden te meer om er werk van te maken.’

Wie graag zo’n warm gevoel wil krijgen, kan dat vanuit zijn luie zetel door de nieuwste single Pachamama van Slongs te streamen via YouTube of Spotify. Voor elke honderd views wordt één vierkante meter bos geplant.