Onderzoekers hebben een manier gevonden om albatrossen te rekruteren om illegale vissers op te sporen.
Albatrossen zijn wonderlijke wezens. Ze kunnen tijdens hun leven zo’n 8,5 miljoen kilometer vliegen – het equivalent van meer dan tien keer naar de maan en terug. Met vleugels die een spanwijdte van meer dan 3 meter kunnen bereiken, zweven ze moeiteloos rond op luchtstromen. Daar komt nu nog bij dat ze kunnen worden ingezet in de jacht op illegale visserij.
Onderzoekers aan het Franse Centre d’Études Biologiques de Chizé hebben een nieuw systeem ontwikkeld waarmee ze de zeevogels uitrusten met geavanceerde logboeken. Hierdoor is het mogelijk de visserij in afgelegen gebieden te volgen en schepen te lokaliseren.
Illegale visvangst
Zo’n traceersysteem is nodig, zo blijkt. Schepen varen met een Automatisch Identificatie Systeem (AIS), een soort radar die het identificeren en lokaliseren van schepen mogelijk maakt om botsingen te voorkomen. Maar meer dan 20 procent van de vaartuigen in Franse wateren schakelen hun AIS uit. In internationale wateren stijgt dat aantal naar 35 procent. Zo voorkomen ze detectie, waarschijnlijk om illegaal te kunnen vissen.
Hoewel de internationale gemeenschap de afgelopen jaren verschillende stappen heeft ondernomen om illegale visserij aan te pakken, is naar schatting nog steeds 11 tot 26 miljoen ton visserijproducten per jaar afkomstig van illegale visserijactiviteiten. Dat komt overeen met minstens 15 procent van de wereldwijde vangst.
Om een beter overzicht te krijgen van wie nu waar rondvaart, zullen albatrossen binnenkort op volle zee patrouilleren om de illegale vissers op te sporen. Uitgerust met de elektronische logboekgadget spelen ze informatie door aan de autoriteiten, die op hun beurt een schatting maken van het aandeel niet-geklasseerde visserijschepen.
Waarom albatrossen?
Wanneer commerciële visserijboten in internationale wateren varen, vallen ze niet onder de jurisdictie van een enkele natie. Dat maakt het moeilijk om dit – bovendien enorme – gebied met marineschepen of vliegtuigen in de gaten te houden. Albatrossen blijken uitermate geschikt om deze rol van ‘zeewachter’ op zich te nemen – of op z’n minst een steentje bij te dragen.
In tegenstelling tot patrouilleboten kunnen de duizenden zeevogels elk een gebied van 10.000 kilometer in 30 dagen overvliegen. Wanneer een albatros dan een vissersboot tegenkomt waarvan de AIS is uitgeschakeld, speelt het logboeksysteem de informatie door aan nabijgelegen patrouilleschepen.
Gegevensverzameling op deze schaal zou volgens de onderzoekers niet alleen helpen om beter illegale en niet-gereguleerde vispraktijken op te sporen, maar ook om risicogebieden voor de instandhouding van visbestanden beter te identificeren.
