Cyberexperts verwerpen een idee van de Israëlische premier Netanyahu om kinderen van microchips te voorzien. Op die manier kan men controleren of ze ‘social distancing’ respecteren. 

Netanyahu had maandag de idee gelanceerd om kinderen die naar school terugkeren na de ‘lockdown’ van een ‘microchip’ te voorzien. Hij verwees naar de sensoren die auto’s toelaten een geluid te maken wanneer ze bij het parkeren te dicht bij een andere wagen komen. Volgens de Israëlische premier moet zulke technologie worden geïntroduceerd als de wetgeving dat toelaat.

‘Een geschenk voor cyberstalkers en pedofielen’

Cyberexperts maken brandhout van het idee. ‘Bij een miljoen kinderen een microchip inplanten om te voorkomen dat ze dichter dan 2 meter bij andere kinderen komen is gevaarlijke fictie’, zei cyberexpert Einat Meron tegenover de website Ynet. ‘In theorie kan het, maar een mens is geen auto. Een geluid dat verwittigt dat ik te dicht bij een ander kom zal me niet weerhouden dat toch te doen. Overigens is het dan toch al te laat.’ Ze noemde het idee verder praktisch en legaal onuitvoerbaar.

Tenslotte is er de kwestie van de privacygegevens. ‘Als de informatie over de kinderen die via de sensoren wordt verzameld op internet wordt opgeladen, kan eender wie met wat kennis van technologie ze misbruiken.’ Ze vernoemde daarbij cyberstalkers en pedofielen. ‘Neemt de overheid daar dan de verantwoordelijkheid voor?’

Volgens een woordvoerder van premier zou het om een vrijwillige deelname gaan. Die moet kinderen helpen afstand te houden. Er zou geen enkel gevaar zijn voor de privacy.

In Israël worden alle bewegingen van voertuigen door de politie gemonitord. De gegevens worden bijgehouden in een ongereguleerde database die de naam Eagle Eye meekreeg. Insiders zeggen ‘dat die informatie jarenlang bewaard kan worden’. De politie betwist dat.

In maart had de krant Yediot Aharonot de hand kunnen leggen op een vertrouwelijk rapport van de Israëlische veiligheidsdienst Shin Bet. Daarin bevond zich informatie over het doen en laten van alle Israëlische burgers en de meeste Palestijnen die op de West Bank wonen. Het rapport bevatte informatie over hun verplaatsingen, telefoonoproepen en tekstberichten.