In 2019 telde ons land bijna 216.000 werkzoekenden en bijna 1,4 miljoen inactieven. Dat blijkt uit een vergelijking van de arbeidsmarkt in 20 Oeso-landen waarover Het Nieuwsblad, de Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg maandag berichten.

Slechts vijf landen – Mexico, Italië, Zuid-Korea, Griekenland en Polen – tellen verhoudingsgewijs nog meer inactieven.

Brugpensioenen en leefloners

In de leeftijdscategorie 25- tot 64-jarigen telt ons land 1.371.667 ‘inactieven’. Het gaat dan bijvoorbeeld om mensen in de ziekteverzekering, op brugpensioen of leefloners. ‘Dat zijn er ruim zes keer meer dan het officiële aantal werklozen’, zegt professor Stijn Baert van de UGent. ‘Willen we onze sociale zekerheid betaalbaar houden, dan moeten we die groep absoluut ­activeren.’

Volgens Baert is het onevenwicht het gevolg van het feit dat er de afgelopen decennia in ons land beleidsmatig flink werd ingezet op het begeleiden van werkzoekenden naar een baan, zeker in Vlaanderen.

Niet werkloos maar inactief

‘Met succes. Maar intussen bleven de toegangspoorten tot de ziekteverzekering en het al dan niet vroegtijdig met pensioen gaan meer dan in andere landen openstaan’, aldus de arbeidsmarktspecialist. Hij roept de overheden dan ook op op om zich niet langer blind te staren op de werklozen – ‘die zijn slechts het topje van de ijsberg’ – maar volop in te zetten op de veel grotere groep van ‘inactieven’, ‘dat deel van de ijsberg dat onder het wateroppervlak aan het gezichtsveld wordt onttrokken, maar wel vele malen groter is’.

Ook de verhouding langdurig werklozen versus mensen die minder dan een jaar naar werk zoeken, zit volgens Baert behoorlijk scheef. Bij ons zijn die twee fracties bijna even groot, terwijl in de meeste landen het aandeel langdurig werkzoekenden kleiner is.