Nog een moeilijk dossier, dat nog op de stapel van Vivaldi kan: het voormalige ‘B Cargo’, vandaag, Lineas, moet financieel gered worden. Die Lineas is een grote speler in het vrachtverkeer via het spoor in België, behoorlijk cruciaal voor onder meer de Antwerpse haven.

• Maar het bedrijf zit in vieze papieren: op een omzet van ruim 440 miljoen euro, is er een netto verlies van 100 miljoen. De cashnood is dus bijzonder hoog, een faling dreigt anders, en die zou wel eens een stevige krater kunnen slaan in het vrachtverkeer in België, via het spoor.
• De federale staat heeft bovendien ooit, via de NMBS, die dochter van vrachtverkeer geprivatiseerd. Vandaag houdt de federale investeringsmaatschappij SFPIM nog steeds 35 procent van de aandelen in handen, een Frans investeringsfonds, Argos Wityu, heeft een meerderheidsbelang van 65 procent. De vraag is of de twee aandeelhouders, en zeker dus de staat, nu geld bijpompen of niet.
• Voor de minister van Mobiliteit en vicepremier Georges Gilkinet (Ecolo) is het overleven van Lineas cruciaal, zo weet De Tijd. Hij wil als voogdijminister hoe dan ook een dergelijk faillissement vermijden, er werkt 2.100 man bij het bedrijf. Ook symbolisch ligt de zaak gevoelig: de groenen zijn grote voorstander voor een shift van vrachtverkeer op de weg naar spoor. Een dergelijke teloorgang, van wat toch de grootste privé-speler van Europa op het spoor zou zijn, zou een klap zijn voor heel de sector.
• En er speelt meer: bij een faling dreigen de gevolgen voor de Antwerpse haven ook niet min te zijn. Een aantal grote spelers hangt echt wel af van transport via het spoor, en dus Lineas.
• “Dat alles maakt wel duidelijk waarom de Fransen in dat investeringsfonds ons redelijk stevig onder druk kunnen zetten. Zij willen geen euro meer bijsteken in het bedrijf. De Belgische overheid staat dus met de rug tegen de muur. Een faillissement wil niemand. Maar moeten wij nu opnieuw geld in een bodemloze put gaan gooien?”, zo is te horen bij een hoge bron uit het kernkabinet.
• Eerder werd door beide aandeelhouders al 20 miljoen bijgetankt, nu zou een veelvoud nodig zijn, zo bevestigen regeringsbronnen. “Nog veel meer dan de 50 miljoen die in de pers al is genoemd”, zo is te horen.
• De vraag is in welke vorm de SFPIM dat nu gaat doen: het kan via een kapitaalsverhoging, maar dat lijkt weggesmeten geld, en bovendien wil de regering helemaal niet haar aandeel nog verhogen. Want voor alle duidelijkheid: de Fransen gaan niet volgen. Mogelijks werkt men met leningen, desgevallend achtergesteld of converteerbare leningen. “Vrijdag hakt de kern nog geen knopen door, we gaan de opties overwegen”.
• De vraag is vooral of dit een oplossing is op langere termijn, dat de Belgische overheid geld blijft in storten in het bedrijf. De verliezen zijn echt niet nieuw. De concurrentie is bovendien lastig: het gaat vaak om staatsbedrijven, onder meer in Frankrijk, die toch duidelijk een makkelijkere concurrentiepositie hebben, omdat ze stevige staatssteun krijgen.