Het partnerschap is opgezet door de Roemeense TSO Transgaz en omvat ook het Poolse Gaz-System, het Slowaakse Eustream en het Hongaarse FGSZ. De vier beheerders hebben het memorandum van overeenstemming al ondertekend; ze nodigen andere netwerkbewakers in Centraal- en Oost-Europa uit zich bij het gemeenschappelijke project aan te sluiten.

Doelstellingen zijn onder meer het delen van de beste methodes op het gebied van waterstof- en CO2-transport, onderzoek verrichten naar decarbonisatie (koolstofafvangtechnologie bijvoorbeeld), en ook de daadwerkelijke productie van waterstof en groen gas. Er wordt ook samengewerkt om de waterstofmarkten en -toepassingen in diverse industrieën in kaart te brengen, en een relevant regelgevingskader op te stellen, stipt Euractiv aan.

Blauwe waterstof in Slowakije

Volgens een persbericht van het Slowaakse Eustream geeft de samenwerking inderdaad de aanzet tot gezamenlijke werkzaamheden op verschillende gebieden.

De activiteiten van Eustream doen vermoeden dat het bedrijf bijzonder geïnteresseerd is in onderzoek naar het gebruik van waterstof. Zo tekende het bedrijf in september vorig jaar een memoranding van overeenstemming met onder meer de energiebedrijven EP Infrastructure en RWE Supply & Trading, waarin de mogelijke ontwikkeling van een blauw waterstofproject in Slowakije wordt onderzocht.

Richard Sulík (SaS), de Slowaakse minister van Economie, is een groot voorstander van waterstof; zo heeft hij 1 miljard euro aan investeringen in de energiedrager beloofd. Het is echter de bedoeling dat ongeveer 200 miljoen euro wordt besteed aan onderzoek naar het gebruik van waterstof in de vervoersector.

Volgens Patrik Križanský, directeur van de Slowaakse vereniging voor elektrische voertuigen (SEVA), heeft waterstof een groot potentieel bij het koolstofvrij maken van de industrie. Hij ziet evenwel niet de meerwaarde voor de vervoersector, omdat het niet zou kunnen concurreren met elektrische voertuigen met batterijen.

Kleuren

Waterstof is de jongste jaren in opmars. Het lijkt de oplossing te bieden om zonder al te veel kleerscheuren onze levensstijl naar het tijdperk van de nuluitstoot te gidsen. Er zijn verschillende manieren om de energiedrager te produceren, elk aangeduid met kleuren.

De ‘ster’ van het moment is ‘groene’ waterstof. De methode hierbij omvat het gebruik van elektrolyse, waarbij een elektrische stroom water splitst in zuurstof en waterstof. Als de elektriciteit die bij dit proces wordt gebruikt afkomstig is van een hernieuwbare bron zoals wind- of zonne-energie, wordt dit groene waterstof genoemd. Maar: productie van groene waterstof vreet elektriciteit, en is dus peperduur.

Er is echter ook de eerdergenoemde ‘blauwe’ waterstof. De methode bij dit kleur bestaat erin aardgas te splitsen in waterstof en kooldioxide, en vervolgens de CO2 op te vangen en op te slaan om te voorkomen dat deze de planeet opwarmt. Tot nu toe werd het beschouwd als een koolstofarm (niet koolstofvrij) alternatief. Dit omdat niet alle CO2 die bij de productie ervan vrijkomt, kan worden afgevangen.

Ook waarschuwden auteurs van een studie vorig jaar dat bij de productie van blauwe waterstof per ongeluk methaan vrijkomt, een krachtig broeikasgas, en dat er enorm veel energie nodig is om kooldioxide af te scheiden en op te slaan. En van dat laatste zal er uiteindelijk toch een deel ontsnappen.

Het overgrote deel van de waterstofproductie is momenteel ‘grijs’: gebaseerd op fossiele brandstoffen.

(ns)