Wat de Duitse verkiezingsuitslag betekent voor België

De SPD wint opvallend de Duitse verkiezingen: enkele maanden geleden stond de linkse coalitiepartner van afscheidnemend kanselier Angela Merkel nog op verlies. Maar vicekanselier Olaf Scholz, de minister van Financiën, lijkt op koers om de nieuwe machtigste man van Europa te worden.

  • De christendemocraten lijden een forse nederlaag, het moedige midden krijgt een klap. Maar ook de groenen, klassiek met bijzonder veel verwachtingen en forse peilingen richting verkiezingen gestapt, blijven achter met een Pyrrusoverwinning. De Duitse liberalen winnen licht.
  • Het extreemrechtse AfD verliest wel, maar is tegelijk in twee voormalige staten van Oost-Duitsland veruit de grootste partij: het fenomeen is allerminst weg dus.
  • Vraag is nu welke coalitie uit de bus komt bij de grote buur: alles kan, zelfs nog dat de SPD buitenspel wordt gezet. Armin Laschet, de leider van het CDU, geeft zich alvast niet gewonnen, en wil ook proberen een regering op de been te brengen.

Waarom dit ertoe doet: Duitsland blijft het belangrijkste land van Europa, de economische en politieke motor van de EU.

  • Een linkse coalitie in Duitsland, zou stevige effecten hebben op de Belgische economie: als de Duitse lonen stijgen, is er door de loonnormwet bij ons, plots ook veel meer ruimte. Bovendien heeft Scholz ook plannen voor een stevige fiscale hervorming, zeker als ook de groenen hem daarin zouden steunen.
  • Met Scholz zou bovendien een veel actievere kanselier op het Europees toneel verschijnen, zo voorspellen zowat alle analisten. Merkel was immers vooral iemand die bij crisis wel ingreep, maar weinig uit eigen beweging forceerde. Een duo Scholz-Macron, op voorwaarde dat ze elkaar vinden, zou veel in beweging kunnen zetten in de EU.
  • Een van de belangrijkste zaken die Scholz als minister van Financiën er immers door kreeg, was de invoering van gemeenschappelijk schuldpapier voor de EU. Die zogenaamde ‘eurobonds’ (ook al mag je ze zo niet noemen), dienen om de miljardenplannen van de EU-relance te financieren, en zijn dus uitgegeven door heel de EU.
  • Die stap deed onder meer de N-VA in België gruwen: het is een onvermijdelijke route richting ‘gemeenschappelijke schulden’, waarbij vooral Zuid-Europa dan weinig tot geen verantwoording meer moet afleggen voor de veel hogere tekorten op de begroting en veel hogere staatsschuld.
  • Wie het dus straks wordt, Scholz of toch Laschet, bepaalt heel sterk vanwaar de Europese wind zal waaien de komende jaren.
Meer