De Algemene Vergadering van Verenigde Naties zal dit jaar voor het eerst in haar geschiedenis doorgaan zonder wereldleiders die elkaar toespreken in New York. De voorzitter van de Algemene Vergadering zei dat het onmogelijk was om grote delegaties in september naar New York te laten komen.
U kent het beeld wel: die grote zaal vol staatshoofden en stoffige diplomaten die bijna indommelen, terwijl een van de mindere goden onder de wereldleiders de zoveelste ellenlange speech afsteekt, vanop het spreekgestoelte voor die gifgroene wandtegels. Tot een of andere dictator wat leven in de brouwerij brengt met enkele provocerende opmerkingen om zijn achterban te plezieren.
Het is een beetje zoals het Eurovisiesongfestival: allesbehalve esthetisch, en door het gratuit rondstrooien van wollige termen zoals vrede en mensenrechten vaak ook potsierlijk, maar desalniettemin een jaarlijks terugkerend fenomeen.
Behalve dit jaar: voor de eerste keer in het 75-jarig bestaan zullen wereldleiders niet samentroepen in die spuuglelijke vergaderhal in New York. Dat maakte de voorzitter van de vergadering, Tijjani Muhammad-Bande, maandag bekend. ‘Wereldleiders reizen nu eenmaal niet alleen’, zei hij. Het is volgens hem onmogelijk om over enkele maanden grote groepen van over de hele wereld in te vliegen naar New York, dat enorm hard getroffen werd door de Covid-19-pandemie.
In plaats daarvan zullen staatshoofden en regeringsleiders vooraf opgenomen berichten afgeven aan één in New York gevestigde diplomaat per land. Die zal dan de respectieve berichten afspelen of voorlezen in de congreshal. Tegen september moet het mogelijk zijn om 193 personen, zoveel lidstaten heeft de VN, in de grote hal te krijgen met de nodige sociale afstand.
Hoewel het hoofdevenement vaak een circus van holle woorden is, brengt de Algemene Vergadering elk jaar duizenden diplomaten, regeringsleiders en middenveldactoren bij elkaar. Hoewel zwaar ontoereikend, is het een van de weinige vormen van globaal bestuur die we kennen. In tijden van dodelijke pandemieën en gespannen internationale verhoudingen is er misschien wel nood aan die zalvende gesprekken in de zijlijn.
